Την κορυφή του παγόβουνου των εκρηκτικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι του Νοσοκομείου Βόλου αποτελούν οι διεκδικήσεις τους για οφειλόμενες αποδοχές από νυχτερινή εργασία και βάρδιες τις αργίες και τα Σαββατοκύριακα, που όχι μόνο καθυστερούν να τους καταβληθούν εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο αλλά πληροφορούνται ότι τα χρήματα που θα πάρουν τελικά θα είναι «κουρεμένα» σε ποσοστό άνω του 40%.
Η χθεσινή τους κινητοποίηση έξω από το «Αχιλλοπούλειο» ήταν η αρχή μιας σειράς δυναμικών αντιδράσεων προκειμένου να πιέσουν από την πλευρά τους για την επίλυση του συγκεκριμένου προβλήματος. Οι περισσότεροι από 500 εργαζόμενοι του νοσοκομείου Βόλου δεν είναι μόνο αγανακτισμένοι επειδή τους κοροϊδεύουν διαχρονικά οι πολιτικές ηγεσίες του αρμόδιου υπουργείου, όπου ορισμένοι πιθανόν πιστεύουν ότι η παροχή υπηρεσιών υγείας πρέπει να γίνεται εθελοντικά. Η οργή τους γιγαντώνεται από το συνεχώς διευρυνόμενο αδιέξοδο σε ό,τι αφορά στη στελέχωση με επαρκές προσωπικό των τμημάτων και των κλινικών του νοσοκομείου, όπου οι βάρδιες καλύπτονται από θαύμα.
Το γεγονός ότι υπολειτουργούν ολόκληρα τμήματα λόγω έλλειψης ιατρικού προσωπικού είναι πασίγνωστο. Ανάλογο αδιέξοδο σε ό,τι αφορά στα κενά σε νοσηλευτικό προσωπικό υπάρχει σε όλα σχεδόν τα τμήματα και τις κλινικές του «Αχιλλοπουλείου», όπου το εναπομείναν προσωπικό απασχολείται σε εξαντλητικά ωράρια, χωρίς ρεπό και άδειες, ενώ μετά το καλοκαίρι τμήματα όπως το ακτινολογικό θα αποδυναμωθούν σε μεγάλο βαθμό λόγω συνταξιοδοτήσεων. Στο ίδιο τμήμα οφείλονται συνολικά σχεδόν 1.000 ρεπό (!) ενώ υπάρχουν εργαζόμενοι οι οποίοι δεν έχουν λείψει ούτε μια μέρα εδώ και μήνες. Παρ’ όλα αυτά, σκύβουν το κεφάλι και συνεχίζουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αδιαμαρτύρητα, καθώς αντιλαμβάνονται την οριακή κατάσταση της χώρας και τη δεινή οικονομική θέση του κρατικού προϋπολογισμού.
Από το σημείο όμως που καλούνται να εργαστούν χωρίς ρεπό και άδειες μέχρι το σημείο να τους γίνεται «κούρεμα» δεδουλευμένων αποδοχών επειδή δεν βγαίνουν οι κρατικές δαπάνες, υπάρχει τεράστια απόσταση.
Και όλα αυτά ενώ έχουν προηγηθεί οι αλλεπάλληλες μειώσεις στις αποδοχές τους τα χρόνια εφαρμογής των μνημονίων, όταν «κουρεύτηκαν» οριζόντια οι μισθοί στο δημόσιο. Το «ψαλίδι» ήταν καθολικό χωρίς να διαχωρίζεται ο βαθμός προσφοράς των δημοσίων λειτουργών. Στο ίδιο τσουβάλι αυτός που ξενυχτά για το συνάνθρωπο, με αυτόν που λαμβάνει ξεκούραστα την προκλητική αργομισθία του από το δημόσιο επειδή είχε καλύτερες «άκρες» σε συγκεκριμένο βουλευτικό γραφείο. Ετσι καταλήξαμε οι νοσηλευτές των δημόσιων νοσοκομείων να δουλεύουν σαν τα σκυλιά και να μην πληρώνονται.
Ως πότε όμως το κράτος θα ποντάρει στην ευσυνειδησία, το φιλότιμο και την όρεξη των υπαλλήλων του προκειμένου να καλύπτει τις βαθιές δομικές δυσλειτουργίες του; Μέχρι πότε θα ανέχονται κλάδοι εργαζομένων, όπως οι νοσηλευτές, την κοροϊδία του πολιτικού προσωπικού, που πριν αναλάβει τις τύχες της χώρας υπόσχεται τα πάντα στους πάντες και στη συνέχεια αδυνατεί να ανταποκριθεί ακόμη και στα αυτονόητα. Διότι στην περίπτωση των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία, που δουλεύουν νύχτα και μέρα χωρίς να πληρώνονται αναλόγως, όλη η φασαρία γίνεται για την αυτονόητη υποχρέωση του κράτους να τους καταβάλει τα προβλεπόμενα και όχι να αυθαιρετεί επικαλούμενο το κλίμα οικονομικής ασφυξίας. Κανείς δεν αμφισβητεί την οριακή κατάσταση των δημοσιών ταμείων. Κανείς όμως δεν αμφισβητεί τις ευθύνες και της παρούσας κυβέρνησης για το σημερινό αδιέξοδο.
