Συναντήσεις των ποδοσφαιρικών συλλόγων του Βόλου (1930 – 1940)με ομάδες της Αθήνας και του Πειραιά

συναντήσεις-των-ποδοσφαιρικών-συλλό-359339

Α’ Γενικά

Καταδείχτηκε, νομίζω, το αξιόλογο επίπεδο του βολιώτικου ποδοσφαίρου, κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, από τα αποτελέσματα των τοπικών σωματείων στις αναμετρήσεις τους με αντίστοιχους συλλόγους των άλλων θεσσαλικών πόλεων, αλλά και των, σαφώς ανωτέρων, της Θεσσαλονίκης. Η εμφανής επικράτηση των ομάδων του Βόλου, απέναντι σε Λάρισα, Τρίκαλα και Καρδίτσα αλλά και οι παλικαρίσιες εμφανίσεις με τις θεσσαλονικιώτικες – και τα νικηφόρα αρκετές φορές αποτελέσματα- επιβεβαιώνουν με αδιαμφισβήτητο τρόπο του λόγου το αληθές.Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν όμως και οι αναμετρήσεις των τοπικών ποδοσφαιρικών συλλόγων με τους επίσης υπέρτερους της Αθήνας και του Πειραιά. Πρωτεύουσα και συμπρωτεύουσα τότε αποτελούσαν – όπως και σήμερα- την αφρόκρεμα του δημοφιλούς αθλήματος. Οι λόγοι προφανείς αλλά δεν είναι του παρόντος η εκτίμησή τους.

Οι «μετακλήσεις» ομάδων του κέντρου στο Βόλο, παρουσιάζονται βέβαια λιγότερες από εκείνων της Θεσσαλονίκης, με δεδομένη την απόσταση των δύο πόλεων. Κι εδώ η μετάβαση πραγματοποιούνταν με τα πλοία των ακτοπλοϊκών γραμμών, ή για συντομότερη διάρκεια ταξιδιού, υπήρχε εναλλακτική λύση: Ως τη Χαλκίδα με το τρένο κι από κει στο Βόλο με το καράβι, καθώς υπήρχε ανταπόκριση των δύο μέσων μεταφοράς. Γι’ αυτό και επισημάνθηκαν, κατά την έρευνά μας στις τοπικές εφημερίδες (Σημαία, Λαϊκή Φωνή, Θεσσαλία και Ταχυδρόμος), μόνο 18 συναντήσεις.

Η πιθανότητα να συνέβησαν και άλλες που λανθάνουν -είτε γιατί δεν παρουσιάστηκαν στην τοπική ειδησεογραφία, είτε διέφυγαν της προσοχής μας- μάλλον δεν υπάρχει, αφού αποτελούσαν σημαντικά γεγονότα αθλητικά, ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για την πόλη και πάντοτε αναφέρονταν ευκρινώς στον τοπικό τύπο. Ας αφήσουμε μόνο το ενδεχόμενο… της δικής μας αβλεψίας.

Β’ Οι πρώτες συναντήσεις

Η πρώτη ομάδα της Αθήνας που έπαιξε μπάλα στο Βόλο, φαίνεται πως είναι ο Αθηναϊκός, από τις παλαιότερες της πρωτεύουσας (ιδρ. 1917) που συμμετείχε πάντοτε, από το 1922 ως το 1934 στην α’ Κατηγορία Αθηνών με αξιοπρόσεχτες ενίοτε επιδόσεις. Κατέπλευσε λοιπόν, το Πάσχα του 1930 στο Βόλο και έδωσε τρία διαδοχικά ματς ανήμερα, τη δεύτερη και τρίτη μέρα της εορτής. Αρχικά επικράτησε καθαρά του αδύναμου ΠΑΟΚ με 5-1, αλλά στη συνέχεια γνώρισε δύο ήττες από τον Κένταυρο με 1-0 και τη Νίκη με 2-1. Έστω κι αν συνυπολογιστεί η πιθανή κόπωση των Αθηναίων ποδοσφαιριστών, βεβαιώνεται πως τα δύο κορυφαία τοπικά σωματεία αντιμετώπισαν σαν ίσος προς ίσο των επώνυμο αντίπαλο τους. Μάλιστα στο τελευταίο αγώνα με την Νίκη ο Αθηναϊκός αποχώρησε από το γήπεδο λίγο προτού τη λήξη, προφανώς μη αποδεχόμενος και δεύτερη ήττα!

Στις 7/6/1930 ανακοινώνεται συνάντηση του Κεραυνού με την ομάδα του «Συγγρού»(;) αλλά την μεθεπόμενη το ρεπορτάζ αναφέρει συνάντηση με την Αναγέννηση Κηφισιάς, η οποία διεκόπη στο β’ ημίχρονο «λόγω μεροληψίας του διαιτητού…» (Λαϊκή Φωνή 9/6/30), με την αποχώρηση των φιλοξενούμενων.Ενάμιση χρόνο αργότερα, τέλη του 1931,δεν ευοδώνεται η έλευση του Παναθηναϊκού (7/12).Τον Οκτώβριο του 1932 κατέφθασε ο Απόλλων Αθηνών, από τις κορυφαίες ομάδες της Αθήνας εκείνη την εποχή, καθώς στην α’ κατηγορία «κέντρου» κατατάσσονταν στις πρώτες θέσεις, όντας ισοδύναμος του ΠΑΟ και της ΑΕΚ. Επικράτησε καθαρά του Κενταύρου, με 3-1 (16/10) και ακολούθως της Νίκης με 4-0 (17/10).

Γ’ Βλέψεις για την Εθνική Κατηγορία

Μεσολάβησαν περίπου πέντε χρόνια έως ότου υπάρξει άλλη συνάντηση ομάδων του Βόλου και της Αθήνας. Η ποδοσφαιρική δραστηριότητα παρουσιάζει ύφεση σε πανελλήνιο επίπεδο, εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ΄30 και πιθανότατα σε αυτό το λόγο να οφείλεται η απουσία και αυτών των αναμετρήσεων. Η επαναδραστηριοποίηση των ποδοσφαιρικών πραγμάτων, μετά το 1936, περιλαμβάνει και ενδιαφέρουσες συναντήσεις ομάδων του Βόλου με της Αθήνας και του Πειραιά. Στις 21 και 22/6/37 βρίσκεται στο Βόλο η Μικτή Αθηνών, η οποία χαρακτηρίζεται ως «Εθνική», καθώς αποτελείται από ποδοσφαιριστές του ΠΑΟ και της ΑΕΚ και είναι όλοι τους, εκτός από έναν, όπως σημειώνεται στον τοπικό Τύπο, διεθνείς.

Ας αναφέρουμε τα ονόματα μιας κι επρόκειτο για τις φίρμες της εποχής: Ρίμπας, Παπαδόπουλος, Δικαιόπουλος, Πάτροκλος, Σοφιανόπουλος, Βασιλείου (ΑΕΚ) και Χριστοδούλου, Κρητικός, Μηγιάκης, Μπαλτάσης, Σιδηρόπουλος, Τριανταφύλλης και Πιερράκος (ΠΑΟ). Από μια προσεκτικότερη διερεύνηση φαίνεται πως τέσσερις παίχτες της ΑΕΚ δεν έχουν συμμετοχή στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Μάλλον επρόκειτο για αθλητές που είχαν κληθεί στην Εθνική Ελλάδος (σε «προεπιλογές») αλλά δεν χρίστηκαν διεθνείς σε επίσημο αγώνα. Σίγουρα όμως επρόκειτο για κορυφαίους παίχτες της εποχής.Η Μικτή Αθηνών («Εθνική») έδωσε δύο ματς στο Βόλο κι επικράτησε, όπως ήταν αναμενόμενο, με ευρεία σκορ: 6-1 επί του Κεραυνού και 4-0 επί του Απόλλωνα. Μάλιστα στη δεύτερη συνάντηση συνέβη κι ένα αξιοσημείωτο επεισόδιο: Ο Βολιώτης διαιτητής που διεύθυνε τον αγώνα πέταξε τη σφυρίχτρα κι αποχώρησε, όταν παίχτης της Αθήνας δεν συμμορφωνόταν σε απόφασή του!

Το αξιοσημείωτο και ουσιώδες πάντως ήταν τα ευμενέστατα σχόλια των Αθηναίων ποδοσφαιριστών για το επίπεδό του βολιώτικου ποδοσφαίρου, το οποίο με συγκροτημένη προσπάθεια μπορούσε άνετα να γίνει εφάμιλλο με εκείνο Αθήνας – Θεσσαλονίκης.Στο ενδιάμεσο διάστημα των εορτών, Χριστουγέννων – Πρωτοχρονιάς (1937-38) κατέπλευσε στο Βόλο η ισχυρή ομάδα του Εθνικού Πειραιώς. Στην πρώτη αναμέτρηση κατανίκησε με 5-1 τον τοπικό Απόλλωνα (27/12/37), αλλά την επόμενη (28/12) γνώρισε συντριπτική ήττα από τον νεοσύστατο Ολυμπιακό Β. με 4-0, γεγονός που προκάλεσε αίσθηση και πέρα από τα τοπικά όρια.

Ακολούθησε τις μέρες των Θεοφανίων του 1938 η έλευση του Απόλλωνα Αθηνών, που είχε ανακηρυχτεί πρωταθλητής Αθηνών την περίοδο 1937-38, για δύο συναντήσεις με ομάδες του Βόλου. Οι δύο ισοπαλίες με Κένταυρο 2-2 (6/1) και Νίκη 0-0 (7/1), οπωσδήποτε θεωρούνται μεγάλες επιτυχίες για τα τοπικά σωματεία. Τα τελευταία θετικά αποτελέσματα δημιουργούν κλίμα ευφορίας στον ποδοσφαιρικό χώρο και προβάλλεται πλέον επιτακτικό το αίτημα για συμμετοχή και των βολιώτικων συλλόγων στην «Εθνική» κατηγορία της εποχής, η οποία έως τότε αποτελούνταν από ομάδες της Αθήνας, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης και μόνο με αυτές διεξάγονταν το πανελλήνιο ή εθνικό πρωτάθλημα. Βέβαια η προσπάθεια δεν ευοδώθηκε, ίσως όχι και με τόσο αμιγώς αγωνιστικά κριτήρια!

Ήταν πάντως γεγονός πως και ο Εθνικός Π. και ο Απόλλων Αθ. τα βρήκαν σκούρα απέναντι στους συλλόγους του Βόλου, γι’ αυτό και αποδόθηκαν τα εύσημα από τους καταξιωμένους αντιπάλους τους, με την προτροπή διεκδίκησης συμμετοχής στην «Εθνική» κατηγορία (Ταχυδρόμος 11/1/38).

Δ’ Τελευταίες συναντήσεις

Στις αρχές του 1939, ένα χρόνο μετά τις τελευταίες επιτυχίες που μνημονεύτηκαν πιο πάνω, πληροφορούμαστε την έλευση του Παναθηναϊκού, για πρώτη φορά στο Βόλο, αφού στα 1931 κάτι τέτοιο δεν έγινε. Καταξιωμένος πρωταγωνιστής ο κορυφαίος σύλλογος, απαριθμούσε τίτλους και διακρίσεις στο πρωτάθλημα Αθηνών αλλά και στο «Εθνικό» του Μεσοπολέμου. Ο ερχομός του, λοιπόν, αποτελούσε καλό «κράχτη» για το πολυάριθμο ποδοσφαιρόφιλο κοινό του Βόλου. Δυστυχώς οι κακές καιρικές συνθήκες εκείνων των ημερών (6 έως 8/1/39), ήταν η αιτία για να πραγματοποιηθεί μόνο μια από τις τρεις προγραμματισμένες συναντήσεις. Η καθυστερημένη, λόγω καιρού, άφιξη του πλοίου της γραμμής, ματαίωσε τον αγώνα με τον Κεραυνό. Την επομένη διεξήχθη κανονικά το παιχνίδι Νίκη- ΠΑΟ 1-3, με τη βολιώτικη ομάδα να προηγείται στο ημίχρονο 1-0. Η ραγδαία βροχή όμως την επαύριο, απέτρεψε την διεξαγωγή της τρίτης αναμέτρησης με την Μικτή Απόλλωνα – Κεραυνού.

Στα 1939 έχουμε την πρώτη επίσημη συνάντηση ομάδας του Βόλου με άλλη του «κέντρου». Πρόκειται για το ματς κυπέλλου Ελλάδος ανάμεσα στην τοπική κυπελλούχο Νίκη και τον Εθνικό Π. στο γήπεδο της Ν. Ιωνίας (21/3/39). Ο πειραϊκός σύλλογος επικράτησε δύσκολα με 2-1 καθώς η Νίκη τον αντιμετώπισε ως ισοδύναμο.Για το θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδος και ο επόμενος αγώνας ΑΕΚ – Ολυμπιακού Βόλου στις 25/3/40, έπειτα από το θρίαμβο της βολιώτικης ομάδας επί του Ηρακλή Θ. στο Βόλο με 3-1 (αναφορά στο προηγούμενο άρθρο μας). Αφορούσε την προημιτελική φάση της διοργάνωσης και η ήττα επήλθε φυσιολογικά, απέναντι στην κορυφαία ομάδα των τελευταίων προπολεμικών χρόνων (πρωταθλήτρια 1939 και 1940, κυπελλούχο 1939), αν και το τελικό 5-1 θεωρήθηκε αρκετά βαρύ, με τους παίχτες του Ολυμπιακού να μην πιάνουν επιθυμητή απόδοση έπειτα από ένα επίπονο ταξίδι. Το ποδοσφαιρικό επίπεδο του βολιώτικου σωματείου επιβεβαιώθηκε δύο ημέρες αργότερα στη φιλική συνάντηση με τον συνώνυμο του Πειραιά στο Ποδηλατοδρόμιο του Νέου Φαλήρου (σημ. Καραϊσκάκη ) και τελικό αποτέλεσμα 1-1.Οι δύο τελευταίες ποδοσφαιρικές «αντιπαραθέσεις» Αθήνας – Βόλου, αφορούν στο πρωτάθλημα μικτών ομάδων πόλεων, που διοργάνωνε, μάλλον πειραματικά, η ΕΠΟ. Η αντιπροσωπευτική ομάδα του Βόλου, αφού επικράτησε εκτός έδρας της αντίστοιχης λαρισινής με 4-3, αντιμετώπισε τη Μικτή Αθηνών στο Βόλο, την οποία υποχρέωσε σε ισοπαλία 1-1 (25/6/1940). Η ρεβάνς στην Αθήνα διεξήχθη στις 27/10/1940, παραμονή της κήρυξης του πολέμου και η συντριβή της Μικτής Βόλου με 6-0, οφείλονταν, πέρα από την αδιαμφισβήτητη ανωτερότητα του αντιπάλου και στο κουραστικό ταξίδι της μετάβασης στην πρωτεύουσα.

Πολλά θα μπορούσαν να μνημονευθούν γι’ αυτές της ξεχωριστές συναντήσεις των ομάδων του Βόλου, μιας και τα σχετικά αθλητικά ρεπορτάζ των τοπικών εφημερίδων παρουσιάζονται λεπτομερή και αναλυτικά, με γλαφυρές ενίοτε περιγραφές, στο ύφος της εποχής.Οι αγώνες των ομάδων του Βόλου με εκείνες του «κέντρου» (όπως και με της Θεσσαλονίκης) χαρακτηρίζονταν ως ισχυρά τεστ που επιβεβαίωναν το αξιοπρόσεχτο επίπεδο του τοπικού ποδοσφαίρου πριν από τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου