Τις τελευταίες μέρες μέσα από τοπικά ΜΜΕ μια «ιδεολογία» αναπτύσσεται στο Βόλο.
Η «ιδεολογία» του φόβου. Αφορμή, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών. Σκοπός,
η διαχείριση του φόβου από την εξουσία
για την αποδοχή της πολιτικής της.
Παρακολουθούμε έναν παραληρηματικό αντιμεταναστευτικό «ιδεολογικό» λόγο αναγμένο
στον ανώτατο βαθμό στην υπηρεσία της κυβέρνησης. Δεν υπάρχει κανόνας ούτε
περιορισμός. Ο λόγος είναι απόλυτος: Οι μετανάστες είναι το απόλυτο κακό, επομένως
μόνο μια εξουσία απόλυτη, με απόλυτα μέσα (ο Χίτλερ επινόησε τα κρεματόρια)
μπορεί να δώσει λύση.
Ανέκαθεν ο φόβος ήταν μέσο κι η διαχείρισή του προνομιακό πεδίο άσκησης
πολιτικής. Σε μια χώρα όπου η «πολιτική» είναι αποκλειστικότητα δύο κομμάτων
που αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, η καλλιέργεια του φόβου όχι
μόνον απαλλάσσει τη θεσμοποιημένη εξουσία από τους περιορισμούς των κανόνων και
των νόμων (όσων και όταν ισχύουν), αλλά προσφέρει κι άλλοθι στην κυβέρνηση να
χρησιμοποιεί τη βία.
Σε αυτή τη συγκυρία, και εν όψει εκλογών, η καλλιέργεια του φόβου είναι
απαραίτητη για τα κόμματα της συγκυβέρνησης περισσότερο από ποτέ. Γιατί ο φόβος
ενεργοποιεί τα πιο πρωτόγονα αντανακλαστικά του ανθρώπου. Εάν η κοινωνία φοβάται,
τότε εύκολα προτιμά την ασφάλεια της δουλείας παρά τους κινδύνους που
περικλείει η ελευθερία. Ο φόβος που καλλιεργείται με αφορμή τους μετανάστες
είναι μια κατασκευή που εγκλωβίζει την κοινωνία στις επιλογές της εξουσίας, εν
προκειμένω της μνημονιακής εξουσίας. Και όχι μόνο. Τη σπρώχνει να συναινεί στο
μετασχηματισμό του κράτους από κράτος δικαίου σε κράτος ασφάλειας και
προληπτικής δράσης κατά των αντιπάλων της εξουσίας, όπου η πλήρης συμμόρφωση
των πολιτών είναι εκ των ουκ άνευ και όπου σταδιακά καθιερώνεται ένα νέο δίκαιο
που έχει ως βάση του την υποψία…
Και τότε ο φόβος μεγαλώνει, γίνεται τρόμος… Κι έχουμε ένα κράτος
χωροφυλάκων και χαφιέδων κι έναν λαό υποταγμένο. Εκεί οδηγεί ο φόβος τον οποίο
είδαμε τις προάλλες να καλλιεργείται απροκάλυπτα με τις φωτιές στο κέντρο της
Αθήνας, προχτές ξανά στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, σήμερα με τους μετανάστες κι
αύριο ποιος ξέρει με τι και ποιον… Απομονώστε τους «αφελείς» που σας φοβίζουν ή
σας τρομοκρατούν. Δεν είναι υπερασπιστές του λαού αλλά της εξουσίας.
