Οπως ο νεφελώδης αγράμματος προ-προπάππος μου διάβαζε τις εφημερίδες από τα σκίτσα που φιλοτεχνούσαν οι σκιτσογράφοι της εποχής, έτσι διαβάζω εγώ τώρα, εδώ, σ’ αυτή την πόλη, τους μύχιους πόθους, τις προσδοκίες και τα προβλήματα των κατοίκων της από τις εικόνες που καθημερινά με κατακλύζουν. Κοιτάζω, ακούω, παρακολουθώ τη ζωή των ανθρώπων γύρω μου και προσπαθώ να την καταγράψω με λέξεις -μόνο που οι λέξεις δεν επαρκούν να εκφράσουν τι συμβαίνει σήμερα στο μυαλό και την καρδιά του Βολιώτη.
Η εικόνα στα γραφεία της ΔΕΗ στο Βόλο. Χτες πέρασα τυχαία από εκεί, για να πέσω πάνω σε μια συμβολική κατάληψη που έκανε η Λαϊκή Επιτροπή Αγώνα -την έχουν συγκροτήσει στο Βόλο μέλη της ΠΑΣΥ, της ΠΑΣΕΒΕ, του ΠΑΜΕ, του ΜΑΣ και της ΟΓΕ- μεταξύ 11 και 12 το πρωί σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα νέα μέτρα και τις αυξήσεις των τιμολογίων της ΔΕΗ. Σκέφτηκα πως στην πόλη υπάρχουν άνθρωποι που κινούνται, που αντιδρούν στη λαίλαπα των μέτρων και, να εξομολογηθώ την αμαρτία μου; Αναθάρρησα!
Αναθάρρησα ακόμα περισσότερο όταν πολύ αργότερα έμαθα ότι το μέλος του ΠΑΜΕ Κώστας Θεοχαρούλης δήλωσε πως τέτοιες κινήσεις θα συνεχιστούν με συμβολικές καταλήψεις και άλλων δημοσίων χώρων σε συνεργασία με οργανώσεις αγροτών, επαγγελματοβιοτεχνών κ.τ.λ. Σκέφτηκα πως τέτοιες κινήσεις δείχνουν μια υγιή αντίδραση απέναντι στην κατάφωρη αδικία που υφίσταται σύμπας ο λαός. Ή μήπως δεξιοί, αριστεροί και σοσιαλδημοκράτες στο Βόλο και σε όλη την Ελλάδα δεν αντιμετωπίζουν σήμερα τα ίδια προβλήματα;
…Χάρη σε ποια αλχημεία μετατρέπεται τούτη η διαμαρτυρία σε κατανοητές λέξεις; Τι συμβαίνει μέσα μας όταν βρισκόμαστε ενώπιον μιας τέτοιας εικόνας; Οι άνθρωποι που βλέπουμε να διαμαρτύρονται, οι απόψεις που εκφράζουν και οι ιδέες τους, πώς διαβάζονται όλα αυτά; Τι είναι εν κατακλείδι η χτεσινή κατάληψη; Θεωρώ ότι είναι το αντίθετο της ακινησίας και της παθητικότητας, είναι ο ζωντανός στοχασμός του Βολιώτη που παραμένει ενεργός στους δύσκολους καιρούς.
