Μερικές φορές διαβάζεις πράγματα που είναι απίθανα. Πόσο πιθανή είναι η ανακάλυψη μιας τίγρης που πετάει γύρω από το φεγγάρι; Ή πόσο πιθανό μοιάζει να εγκαταστάθηκε το δίκτυο του φυσικού αερίου σε σεισμογενή περιοχή, χωρίς προηγούμενη σοβαρή μελέτη;
Και όμως. Ενώ και τα δύο θα έπρεπε να εντάσσονται στη σφαίρα του απίθανου, εν τούτοις το δεύτερο… δεν είναι! Στο Πανελλήνιο Συνέδριο Γεωτεχνικής και Γεωπεριβαλλοντικής Μηχανικής που διοργάνωσε το ΤΕΕ στου Τσαλαπάτα τονίστηκε η ανάγκη να διερευνηθεί επιστημονικά η ύπαρξη σεισμικών ρηγμάτων σε περιοχές της Μαγνησίας από όπου διέρχεται το δίκτυο υψηλής πίεσης του φυσικού αερίου! Δηλαδή; Χωρίς καμιά σοβαρή μελέτη σκάφτηκε η Μαγνησία -μια περιοχή που χαρακτηρίζεται από υψηλή σεισμικότητα- κι εφ’ όσον υπάρχουν επικίνδυνα σεισμικά ρήγματα και γίνει σεισμός κινδυνεύει να τιναχτεί ο Βόλος στον αέρα;
Ο εκνευρισμός που προκαλείται από μια τέτοια είδηση είναι σωρευτικός και προχωράει με γεωμετρική πρόοδο. Και αυτό γιατί έρχεται να προστεθεί πάνω σε όσα ήδη έχουμε γνωρίσει και έχουμε υποστεί. Μπορεί η ως τώρα εμπειρία μας να μοιάζει περισσότερο σαν εθελούσια αιχμαλωσία, μιας και συνηθέστατα δεν αντιδρούμε, έχουμε όμως την αίσθηση ότι εκπληρώνουμε κάποιο καθήκον απέναντι στον εαυτό μας, όταν τα «χώνουμε» -ενίοτε σκληρά, μα πάντα αναγκαία- σε κάποιους που είναι υπεύθυνοι για το χάλι αυτού τόπου. Αλλά τι λόγια να βρει κανείς να πει, όταν από τα χείλη των πλέον ειδικών τού δηλώνεται κατάμουτρα ότι δυνητικά ανά πάσα στιγμή κινδυνεύει να ανατιναχτεί;
Νιώθω ότι δεν είμαι ο μοναδικός κάτοχος μιας εντελώς στην τύχη δημιουργημένης μοίρας. Κληρονόμοι της είμαστε όλοι μας. Αν στο παρελθόν αποδειχτήκαμε περισσότερο πρόθυμοι να ακολουθήσουμε τους πολιτικούς ταγούς μας, τώρα πρέπει να αλλάξουμε τακτική. Και να απαιτήσουμε άμεσα εξηγήσεις: Γιατί δεν έχει διερευνηθεί επιστημονικά η ύπαρξη σεισμικών ρηγμάτων πριν να σκαφτεί ο Βόλος κι ολόκληρη η περιοχή για να περάσει το φυσικό αέριο; Και, κυρίως: Ποια μέτρα θα ληφθούν σήμερα κιόλας;
