Κάποιο στέλεχος της ΔΕΥΑΜΒ μου είχε πει κάποτε ότι οι πελάτες της θα πρέπει να έχουν ένα εκατομμύριο παράπονα, αλλά εκφράζονται μονάχα ελάχιστα από αυτά. Ένας πελάτης από τους μη… παραπονούμενους μού εκμυστηρεύτηκε σχεδόν την ίδια άποψη. Συγκρίνοντας τις προσδοκίες του από την τιμή του νερού σε σχέση με την ποιότητά του και την εξυπηρέτηση, βρήκε περισσότερη πραγματικότητα στην ιδέα ότι η ΔΕΥΑΜΒ είναι μια Δημοτική Επιχείρηση εναντίον του πολίτη. Έτσι ταξινόμησε, κατηγοριοποίησε, μελέτησε, χώνεψε αυτή την Επιχείρηση ως κάτι το φοβερό.
Δεν ξενίζουν αυτές οι προσεγγίσεις, γιατί οι περισσότεροι έχουμε εμπειρία. Το να γράφουν όμως οι εφημερίδες και να αναφέρει ο πρόεδρος της Ένωσης Καταναλωτών Βόλου Α. Κουτσελίνης στην ΕΡΑ – Δίκτυο Θεσσαλίας πως ήδη υπάρχουν καταγγελίες για 500 περίπου φουσκωμένους λογαριασμούς νερού, είναι κάτι το διαφορετικό. Ξεφεύγει από τις συνήθεις λίγες καταγγελίες και παίρνει χαρακτήρα μαζικής αντίδρασης.
Αυτή η αντίδραση για κάτι που έχουμε ζήσει, κάτι που έχουμε βιώσει πέρα για πέρα κατά το παρελθόν, είναι ένας τρόπος για να βρει το δίκιο του ο πολίτης μέσα στο γκρίζο τοπίο που τον περιβάλλει. Δεν γίνεται, λέει, με ακρίβεια η μέτρηση, αλλά κατ’ εκτίμηση! Υπάρχουν προβλήματα στους μετρητές λόγω αποσυμπίεσης! Και ποιος φταίει γι’ αυτό; Εμείς; Όχι! Τότε γιατί καλούμαστε να πληρώσουμε; Ο φουσκωμένος λογαριασμός δεν συνιστά μία μορφή κλοπής;
Η αναφορά του προέδρου της Ένωσης Καταναλωτών Βόλου μάς παρέχει μια καλή δικαιολογία να αντιδράσουμε. Σε αυτή την υγιή αντίδραση, γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους, οφείλουμε να γυρνούμε και να ξαναγυρνούμε και πάντα να καταφεύγουμε, όταν αντιμετωπίζουμε παρόμοια φαινόμενα.
Κάθε τέτοια μαζική αντίδραση των πολιτών δημιουργεί έναν ολάκερο, αυτοτελή κόσμο, όπου ο μεμονωμένος πολίτης μπορεί να βρει καταφύγιο. Παρότι ως μεμονωμένος είναι ανίκανος να αντιδράσει σε καταστάσεις που τον αδικούν κατάφωρα, μαζί με άλλους βρίσκει το δίκιο του. Και αποτρέπει τις κάθε λογής ΔΕΥΑΜΒ να αυθαιρετούν στο μέλλον.
