Όταν καθαυτή η διαχείριση των πραγμάτων που απασχολούν μια τοπική κοινωνία προχωράει με δρασκελιές, φτάνει ως εμάς, στην εμπειρία μας ως πολιτών, και μετά γυρνά πίσω, στους αιρετούς μας, επεξεργασμένη και έτοιμη να δώσει λύσεις σε οποιοδήποτε πρόβλημα, ακόμα και αν αυτό φαίνεται άλυτο.
Αφορμή για τα παραπάνω στάθηκε η διαδήλωση που έκαναν προχτές τα παιδιά που αθλούνται στις πισίνες του ΕΑΚ, διαμαρτυρόμενα για την υπολειτουργία του Κολυμβητηρίου. Και πώς να μην υπολειτουργεί το Κολυμβητήριο, όταν ο Δήμος Βόλου -που χρωστά τα μαλλιά της κεφαλής του- πληρώνει συνολικά για τη θέρμανση του ΕΑΚ 200.000 ευρώ το χρόνο στην ΕΠΑ Θεσσαλίας; Πού να τα βρει ο μπατιριμένος Δήμος τα λεφτά;
Και όμως, υπάρχει λύση. Στα πεντακόσια μέτρα βρίσκεται η ΑΓΕΤ, που με μερικούς σωλήνες θα μπορούσε να μεταφέρει καυτό νερό και να θερμαίνει το ΕΑΚ δωρεάν! Στην ΑΓΕΤ δεν κοστίζει τίποτε, ο Δήμος Βόλου απαλλάσσεται από ένα τεράστιο έξοδο και το ΕΑΚ λειτουργεί κανονικά! Και μην πει κανείς πως δεν γίνονται τέτοια πράγματα! Η ΠΕΣΙΝΕ στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας με αυτόν τον τρόπο θερμαίνει μια κωμόπολη και δεν μπορεί ολόκληρη ΑΓΕΤ να θερμάνει τρεις πισίνες, όταν μάλιστα δεν της κοστίζει τίποτε;
Θα μπορούσαν να είναι έτσι τα πράγματα. Παραδόξως όμως δεν είναι. Όταν οι δημοτικοί μας άρχοντες ενδιαφέρονται πιο πολύ για την καρέκλα και λιγότερο για την πόλη, όταν εμείς ως πολίτες έχουμε επενδύσει στον πεσιμισμό και την μεμψιμοιρία, όταν εταιρίες που από αυτόν τον τόπο βγάζουν υπερκέρδη δεν εξαντλούν ούτε καν το ένα δέκατο της κλίμακας εταιρικής ευθύνης τους, αναπόφευκτα το μυαλό όλων μας μένει καθηλωμένο και δεν αναζητά λύσεις που είναι παντού τριγύρω μας. Δουλειά της νέας δημοτικής αρχής είναι να ψάξει τέτοιες λύσεις. Δουλειά των πολιτών είναι να τις προτείνουμε και να τις επιβάλλουμε. Πρέπει να γίνει μια νέα αρχή από όλους μας. Αλλιώς θα κλείσουν πολλά ΕΑΚ στο Βόλο.
