ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
«Η δίκη αυτή ταλαιπώρησε και ευτέλισε τον ελληνικό λαό και κυρίως του κόστισε παρά πολλά εκατομμύρια». Τούτα τα λόγια της Εισαγγελέως του Ειδικού Δικαστηρίου χαρακτηρίζουν τη δίκη του πρώην υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ.
Αποδεικνύεται ότι η εποχή της μεταπολίτευσης είναι ακόμα εδώ. Είναι ακόμα βαθιά ριζωμένο στον κρατικό μηχανισμό ένα σύστημα δεξιάς – σοσιαλδημοκρατίας, το οποίο διατηρεί μια κοινή αποτίμηση για τα δημόσια πράγματα με τα ανώτερα κλιμάκια της ελληνικής Δικαιοσύνης, από τη δίκη της χούντας και του Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι τη δίκη του Γ. Παπακωνσταντίνου. Ο τελευταίος ήταν ο υπουργός Οικονομικών των μνημονίων, αυτός που συνέβαλε τα μέγιστα για να παγιδευτεί η Ελλάδα στη μέγγενη των δανειστών, ώστε να διασωθεί ένα καταθρυμματισμένο ολιγαρχικό σύστημα όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και στην Ευρώπη, φορτώνοντας τα βάρη στην πλάτη του ελληνικού λαού. Αυτός ακριβώς ο πολιτικός είναι που κατελήφθη να παραποιεί τη λίστα Λαγκάρντ, έναν κατάλογο μεγαλοφοροφυγάδων που είχαν βγάλει τα λεφτά τους στην Ελβετία, προκειμένου να μη φορολογηθούν.
Ας πούμε τα προφανή: Η απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου για έναν υπουργό Οικονομικών, που αντί να κυνηγήσει τους μεγαλοφοροφυγάδες σβήνει στοιχεία από τη λίστα, είναι ένοχος και η ποινή… ένας χρόνος με αναστολή! Σε τι διαφέρει λοιπόν η περίοδος που διανύουμε, στην οποία η ελληνική Δικαιοσύνη εμφανίζεται με τα συμπλέγματα του παρελθόντος, από τις προηγούμενες; Όταν η αντιμετώπιση επιφανών εκπροσώπων του πολιτικοοικονομικού συστήματος διαφέρει από την αντιμετώπιση των απλών ανθρώπων του λαού, τότε το θετικό μήνυμα που εκπέμπει η ελληνική Δικαιοσύνη με τη δίκη Παπακωνσταντίνου προς αυτούς που κυβέρνησαν και ρήμαξαν τη χώρα είναι ότι μπορούν να συνεχίσουν το υπέρ της πλουτοκρατίας έργο τους, χωρίς να φοβούνται συνέπειες ή με τις λιγότερες δυνατές στην περίπτωση που δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Το αρνητικό μήνυμα που εκπέμπεται από αυτή τη δίκη αφορά στο λαό: οι διώξεις και οι ποινές, ιδίως όταν είσαι μικροεπαγγελματίας, εργάτης, υπάλληλος, φτωχός και παραβαίνεις το φορολογικό νόμο, θα είναι οι αυστηρότερες δυνατές. Θα σου κατάσχουμε τα υπάρχοντα για λίγα ευρώ χρέος, γιατί εσύ δεν είσαι πλουτοκράτης ή πολιτικός εκπρόσωπος της πλουτοκρατίας, ανήκεις στις λαϊκές τάξεις. Σ’ αυτή τη χώρα δεν είμαστε όλοι ίσοι κι όμοιοι.
Δίκιο έχει η Εισαγγελέας: η δίκη αυτή ευτέλισε τον ελληνικό λαό. Ταυτόχρονα, όμως, απέδειξε ότι το σύστημα της μεταπολίτευσης είναι ολοζώντανο. Ο νόμος εξακολουθεί να μην αγγίζει τον ισχυρό. Και όταν δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά και τον αγγίζει, γίνεται τόσο επιεικής που το κοινό περί δικαίου αίσθημα του λαού προσβάλλεται βάναυσα. Αντίθετα, για το λαό είναι ανελέητος. Από όλα αυτά βγαίνει η ηθική και πολιτική χρεοκοπία ενός συστήματος, το οποίο εξακολουθεί να υπάρχει και να εργάζεται υπέρ των συμφερόντων των λίγων και ισχυρών. Ποιες συνέπειες μπορεί να έχει για το σύστημα αυτό η εκλογή στην πολιτική εξουσία μιας αριστερής κυβέρνησης; Μεγάλες, αν τσακίσει τη διεφθαρμένη διαπλοκή των λίγων και ισχυρών, τους τοποτηρητές της μέσα στον κρατικό μηχανισμό, τις ποικίλες εξαρτήσεις της χώρας από την ντόπια ολιγαρχία, που ακόμα και η Μέρκελ με τον Σόιμπλε την καταγγέλλουν και την απεχθάνονται!
