ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ;
Ο εκπρόσωπος τής Κομισιόν στους θεσμούς (πάλαι ποτέ τρόικα) θέτει βέτο στα νομοσχέδια για την ανθρωπιστική κρίση και τις 100 δόσεις, θεωρώντας ότι πρόκειται για μονομερείς κινήσεις κατά παράβαση των αποφάσεων του Eurogroup.
Δεν χρειάζεται βέβαια να σημειώσω πως η προσέγγιση της ενέργειας αυτής από ηθική, πολιτική και οικονομική άποψη δεν συμπίπτει προς τις ιδρυτικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όταν όμως υπογράφονταν οι συνθήκες ο επεκτατισμός της γερμανικής κατά κύριο λόγο πλουτοκρατίας και δευτερευόντως της πλουτοκρατίας των υπόλοιπων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρισκόταν ακόμα σε εμβρυικό στάδιο. Τώρα έχει θεριέψει και απειλεί να καταπιεί τους λαούς της Ευρώπης, με πρώτον το ελληνικό. Αυτός είναι κι ο λόγος που σήμερα τα ολιγαρχικά πολιτικά και οικονομικά κέντρα αποφάσεων της Ευρώπης δίνουν μεγάλη βαρύτητα στον έλεγχο της ελληνικής κυβέρνησης. Πρόκειται για μια νέα Ιερά Συμμαχία που τελικός σκοπός της είναι η εγκαθίδρυση νεοφεουδαρχικού καθεστώτος στην Ευρώπη κι ο δρόμος για την επίτευξή του πρώτα περνάει από την Ελλάδα.
Όσο η ελληνική κυβέρνηση αντιστέκεται, τόσο η Ιερά Συμμαχία των Ευρωπαίων ολιγαρχών (συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων) θα νιώθει την ανάγκη να την αλυσοδέσει ακόμα πιο γερά, γιατί αν την αφήσει ελεύθερη, τότε θα συμβεί στην Ελλάδα αυτό που φοβάται περισσότερο: η ανατροπή της νεοφεουδαρχικής πολιτικής. Γι’ αυτό και ασκείται βέτο στις πρωτοβουλίες της ελληνικής κυβέρνησης που στοχεύουν στην ελάφρυνση του ανθρώπινου πόνου, στην απελευθέρωση του κόσμου της εργασίας και τη χειραφέτηση ολόκληρου του λαού. Οι Γερμανοί κι οι Ευρωπαίοι πλουτοκράτες δεν θέλουν μια τέτοια εξέλιξη. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να υποκύψει πάση θυσία, για να μην επηρεαστούν από τις ιδέες της οι λαοί της Ευρώπης. Στην περίπτωση της Ελλάδας οι αρχές πάνω στις οποίες θεμελιώθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν εκφυλιστεί σε μια καθαρά συναισθηματική φρασεολογία. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι των ολιγαρχών κηρύσσουν την αναγκαιότητα μιας συμμαχίας που έχει αρθεί πάνω από όλες τις διαφορές μεταξύ των λαών και δήθεν τους αντιμετωπίζει όλους ισότιμα και αμερόληπτα. Στην πραγματικότητα αυτό που υπάρχει είναι οι ισχυροί της συμμαχίας που τρωγοπίνουν σε βάρος των αδύναμων.
Τούτοι οι λύκοι με προβιά θέλουν να συνεχίσουν να κυβερνάνε τη χώρα μας, όπως ανεμπόδιστα έκαναν έως τώρα. Αλλά η νέα κυβέρνηση για την ώρα κλωτσάει. Δεν προσκυνάει, όπως έκαναν όλες οι προηγούμενες. Και καλά κάνει, γιατί αν είναι να βγούμε από την κρίση που μας έριξε το κεφάλαιο, δεν θα βγούμε βέβαια υπακούοντας στις εντολές των πολιτικών εκπροσώπων του. Το πρόβλημά μας μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να το λύσουμε. Πώς όμως, όταν και η παραμικρότερη πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης που αντιβαίνει τα συμφέροντα της ολιγαρχίας διακόπτεται βίαια; Η πλουτοκρατία φωνάζει και σήμερα και ζητάει το δικαίωμα να διατάζει την ελληνική κυβέρνηση, απειλώντας σε διαφορετική περίπτωση να το αποσπάσει με την οικονομική βία, επιδεινώνοντας τα οικονομικά μεγέθη της χώρας και βαθαίνοντας την ανθρωπιστική κρίση. Σ’ αυτό το σημείο βρισκόμαστε κι η απάντηση στο ερώτημα ποιος κυβερνάει τούτη τη χώρα θα δοθεί από τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στη σημερινή Σύνοδο Κορυφής και στο ραντεβού της Δευτέρας με τη Μέρκελ στο Βερολίνο.
