ΒΟΛΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Οπως είναι γνωστό, ο δήμαρχος Μπέος εννοεί τις δημοκρατικές αρχές για τον τρόπο λήψης των αποφάσεων στο Δήμο του Βόλου ως το δικό του δικαίωμα να κανοναρχεί και να κανονίζει τη ζωή των πολιτών όπως ο ίδιος επιθυμεί. Μολονότι πρόκειται για ανύπαρκτο δικαίωμα, ο δήμαρχος Μπέος το μετατρέπει σε κάτι το απτό, το αληθινό, που έχει να κάνει με όλες τις εκφάνσεις λειτουργίας του Δήμου και όλες τις αποφάσεις που επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα τη ζωή των πολιτών. Ο σκοπός του δεν είναι να φανερώνει όσα κρύβονται πίσω από αποφάσεις κεφαλαιώδους σημασίας για τη ζωή των πολιτών, αλλά να συγκαλύπτει αυτά που γίνονται μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου.
Έτσι χαρακτηρίζει ως απαράδεκτη την εναντίωση των πολιτών στην απόφασή του για το νερό άρδευσης καθώς αντίκειται στο δικαίωμα που μόνος αυτός και η δημοτική του ομάδα κατέχουν να παίρνουν αποφάσεις. Δικαίωμα; Ισα ίσα που το δικαίωμα το οποίο επικαλείται ο δήμαρχος, επειδή δεν λαμβάνει υπόψη το δικαίωμα των άμεσα ενδιαφερομένων να εκφέρουν γνώμη και να διεκδικήσουν την υιοθέτησή της από το Δημοτικό Συμβούλιο, τοποθετεί τους πολίτες άνισα μπροστά στο όργανο λήψεως των δημοτικών αποφάσεων.Από πάνω ο δήμαρχος Μπέος και οι συν αυτώ, από κάτω ο υπόλοιπος κόσμος. Αν ο υπόλοιπος κόσμος έχει για κάποιο θέμα αντίθετη άποψη από την άποψη του δήμαρχου Μπέου, τόσο το χειρότερο για τον υπόλοιπο κόσμο.
Στην Ελλάδα έχει καταργηθεί από το 19ο ακόμη αιώνα αυτή η απλοϊκή σχέση ανάμεσα στον κυβερνήτη και το λαό. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι του λαού έχουν πάνω από εκατό χρόνια που πραγματοποίησαν την παραδοχή ότι ο λαός τον οποίο εκπροσωπούν έχει λόγο στις αποφάσεις που τον αφορούν. Μάλιστα ανήσυχοι επειδή η αντιπροσωπευτική δημοκρατία δεν μπορεί να ακούει όλες τις φωνές, όλων των πολιτών, θέσπισαν τη λαϊκή διαβούλευση για να περιορίσουν κάπως το πρόβλημα, για το καλό φυσικά των πολιτών και όχι των επιτηδείων. Αλλά ο δήμαρχος Μπέος αντιστρέφει τα πράγματα: Αντί να ακούει το λόγο της μειοψηφίας στο Δημοτικό Συμβούλιο, της στερεί το δικαίωμα να μιλάει πέρα από ένα σημείο που ο ίδιος ορίζει. Αντί να ακούει τους Προέδρους των Τοπικών Συμβουλίων των χωριών του Πηλίου σχετικά με το νερό άρδευσης, δεν τους επιτρέπει να πάρουν το λόγο, επειδή έχουν αντίθετη άποψη από τον ίδιο. Αντί για το ίδιο θέμα να ακούει τις αιτιάσεις των διαμαρτυρομένων πολιτών, καλύπτεται πίσω από την αστυνομική βία και ιδιώτες φύλακες επ’ αμοιβή. Τι θα έλεγε κάποιος που δεν είναι από το Βόλο, αν έβλεπε ότι στην πόλη μας η άποψη των πολιτών για ένα θέμα που τους αφορά άμεσα δεν έχει καμιά σημασία για το δήμαρχο στην περίπτωση που είναι αντίθετη προς τη δική του άποψη; Από την πράξη αντικαθρεφτίζεται ο πολιτικός χαρακτήρας του καθεστώτος υπό το οποίο λειτουργεί μια πόλη ή μια χώρα. Συνεπώς η περιγραφή του για το Βόλο δεν θα μπορούσε να είναι η περιγραφή που κάνει ο δήμαρχος Μπέος, αλλά το αντίθετο. Εκεί που ο δήμαρχος βλέπει δημοκρατία, ένας αντικειμενικός παρατηρητής βλέπει την αρχή ενός άνδρα.
Ο τρόπος αυτός λειτουργίας του δημάρχου Μπέου είπαμε και στην αρχή ότι έχει επιλεγεί για να συσκοτίζει τα πράγματα. Για παράδειγμα, σε ποιο δημόσιο διάλογο, σε ποια δημόσια κριτική μπορεί να αντέξει η απόφαση του δημάρχου να διαχειρίζεται το νερό άρδευσης η ΔΕΥΑΜΒ και όχι ο Δήμος; Σε κανένα και σε καμιά, με δεδομένο ότι ιδιωτικοποίηση του νερού δεν μπορεί να γίνει όταν η διαχείρισή του ανήκει στον Δήμο, μπορεί όμως όταν ανήκει στη ΔΕΥΑΜΒ. Αυτός είναι κι λόγος που τούτη τη στιγμή, αντί στο Βόλο να εστιάζουμε στο πρόβλημα, μιλούμε για τα επεισόδια μπροστά στη ΔΕΥΑΜΒ. Τα επεισόδια κάνουν προσιτή στο δήμαρχο Μπέο τη συσκότιση του κεφαλαιώδους ζητήματος της διαχείρισης των νερών από ιδιώτες που θα έπρεπε έντονα να μας απασχολεί.
