Φάνης Τριανταφύλλου: Αγκιστρωμένο ψάρι

φάνης-τριανταφύλλου-αγκιστρωμένο-ψά-624752

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΝΙΚΗ, ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΗΤΤΑ

Η νέα κυβέρνηση τα έχασε όλα με τη συμφωνία τεσσάρων μηνών που συνήψε με τη γερμανική Ευρωπαϊκή Ένωση των ολιγαρχών; Οχι. Τουναντίον. Κέρδισε δυο πράγματα, χρόνο και το δικαίωμα να υποβάλει το δικό της πρόγραμμα εξόδου από την κρίση.

Είναι υπό προϋποθέσεις μια επιτυχία πανευρωπαϊκής σημασίας. Για πρώτη φορά το τείχος του Βερολίνου φαίνεται να ραγίζει. Τώρα ο Σόιμπλε μπορεί να λέει: «Εφόσον οι παλιές συμφωνίες δεν έχουν λήξει ή αναθεωρηθεί η Ελλάδα θα πρέπει να τιμήσει την υπογραφή της και να πάρει νέα μέτρα μείωσης μισθών, συντάξεων κ.ο.κ.». Κι ο Βαρουφάκης να λέει: «Στο όνομα της τετράμηνης συμφωνίας θα πάρουμε μέτρα που δεν θίγουν την κοινωνία και στο τέλος του τετραμήνου θα προτείνουμε το δικό μας σχέδιο εξόδου από την κρίση, που ουδεμία σχέση θα έχει με τα μνημόνια». Αναμφισβήτητα πρόοδος σε σχέση με τη μηχανιστική υλοποίηση των εντολών της τρόικας από τις μνημονιακές κυβερνήσεις.

Η αναμφισβήτητη αυτή πρόοδος όμως δεν αρκεί για να αλλάξει τον χαρακτήρα της πολιτικής της γερμανικής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά απ’ τη στιγμή που η Ελλάδα εξακολουθεί να θεωρεί τον εαυτό της αδιάρρηκτα δεμένο με την ΕΕ. Ο γερμανικός ολιγαρχικός ηγεμονισμός τού Σόιμπλε, όπως και ο ανθρωπιστικός λαϊκός διεκδικητισμός του Βαρουφάκη, είναι, όταν λαμβάνουμε υπόψη τα πραγματικά γεγονότα, ενταγμένοι στο ίδιο πολιτικό πλαίσιο μιας συμμαχίας στην υπηρεσία της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας. Γι’ αυτό το λόγο η πιο σημαντική επιτυχία της νέας ελληνικής κυβέρνησης, το κέρδος του χρόνου και του δικαιώματος να υποβάλει το δικό της πρόγραμμα, δεν αποτελεί μια αλλαγή που αναγνωρίζει στο λαό μας -και σε κάθε λαό- τα δικαιώματά του, αλλά συνίσταται στην αναθεώρηση ορισμένων πολύ δυσμενών για το λαό μέτρων, την ακύρωση άλλων, και τη θέσπιση νέων, που έχουν το ίδιο εισπρακτικό αποτέλεσμα με εκείνα που αναθεωρήθηκαν ή ακυρώθηκαν και στα οποία εν πολλοίς θα βάλουν πλάτη και οι ισχυροί. Αναμφισβήτητη πρόοδος, το ξαναλέμε, μια πρόοδος όμως ενταγμένη σε μία πολιτική που ως στόχο της έχει να πείσει τη γερμανική Ευρωπαϊκή Ενωση των ολιγαρχών ότι η νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα είναι απόλυτα αξιόπιστη και μπορεί με ασφάλεια η πολιτική της να τύχει εμπιστοσύνης από τα αφεντικά του Σόιμπλε, τους Γερμανούς ολιγάρχες.

Με τις διαπραγματεύσεις που κάνει η νέα ελληνική κυβέρνηση με τη γερμανική Ευρωπαϊκή Ένωση των ολιγαρχών στοχεύει στην καλυτέρευση της δεινής, πράγματι, θέσης της χώρας και του λαού μας σε σχέση με τα ισχύοντα σήμερα. Μια σχετική λοιπόν καλυτέρευση, την οποία ούτε καν θα μπορούσαν να διανοηθούν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος. Απέχει όμως πολύ από το (διαχειριστικό και σε καμία περίπτωση επαναστατικό) πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης κι όλα δείχνουν ότι θα εξακολουθεί να απέχει, δεδομένου ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση αποδέχτηκε πως δεν είναι στη φύση των διαπραγματεύσεών της με την ΕΕ να διαλυθούν οι αιτίες που γεννούν την κρίση. Παραμένει έτσι εξαρτημένη από τη βούληση των Γερμανών και των συμμάχων τους, που είναι δεσμευμένοι απέναντι στην ολιγαρχία των χωρών τους να θερίσουν όλα τα δικαιώματα των ευρωπαϊκών λαών, αρχής γενομένης από την Ελλάδα. Κι αυτή είναι μεγάλη ήττα για τη νέα κυβέρνηση.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου