Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ
Η Νέα Δημοκρατία εισέρχεται σε μια βαθιά εσωτερική κρίση που για αιτία έχει μια βασική αντίθεση: ενώ η ελληνική κοινωνία την καλεί να προτείνει και να υπερασπιστεί πολιτικές που ανακουφίζουν το λαό και ταυτόχρονα βγάζουν τη χώρα από το σημερινό αδιέξοδο, το δεξιό αυτό κόμμα, δέσμιο του ταξικού του προσανατολισμού και του μνημονιακού παρελθόντος του, δεν μπορεί να συλλάβει αυτή την απαίτηση.
Αποτέλεσμα είναι η Νέα Δημοκρατία, στο πεδίο των πολιτικών και κοινωνικών συγκρούσεων της μετεκλογικής εποχής, να τοποθετείται από τη μεριά όλων εκείνων που τα συμφέροντά τους είναι με την εφαρμογή μιας πολιτικής ανάλογης των μνημονίων. Η κριτική της ηγετικής της ομάδας προς τη νέα κυβέρνηση στηρίζεται στις δογματικές νεοφιλελεύθερες θέσεις που μεταφέρει αυτούσιες από το εξωτερικό. Πρόκειται για μια κριτική που χαράζει έναν δρόμο εξέλιξης για τη χώρα κι την κοινωνία μας, στο τέλος του οποίου ο λαός θα ζει υπό καθεστώς δουλοπαροικίας. Αυτό το γεγονός, που έχει γίνει αντιληπτό από τη μεγάλη πλειοψηφία, κρατά τη Νέα Δημοκρατία μακριά από τη ζωντανή πολιτική δράση που εκφράζει τις βασικές ανάγκες του λαού και της χώρας τούτη την εποχή, με αποτέλεσμα τη σταδιακή εγκατάλειψή της από τους ψηφοφόρους της κατά τα πρότυπα του ΠΑΣΟΚ.
Η ηγετική ομάδα τής ΝΔ και ο πρόεδρος Σαμαράς παλεύουν ακούραστα, αλλά αναποτελεσματικά, να δικαιώσουν τις επιλογές τους της μνημονιακής περιόδου και να πείσουν το λαό ότι μια ανάλογη πολιτική πρέπει να εφαρμοστεί και στο μέλλον. Όμως δεν μπορούν να πείσουν ούτε όλα τους τα στελέχη, όπως καταδείχτηκε και στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας για την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος. Στη συνεδρίαση αυτή επιβεβαιώθηκε ότι η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις πολιτικές και κοινωνικές απαιτήσεις της εποχής, όπως αυτές δημιουργούνται εξ αιτίας της ξενικής εξάρτησης της χώρας και της συνεπόμενης εξαθλίωσης του λαού. Δεν μπορεί να δώσει στο λαό έναν δρόμο εξόδου από την κρίση και ανέλιξης της κοινωνίας, ώστε να κατευθύνει πολιτικά τα λαϊκά στρώματα να την υποστηρίξουν. Σε μια περίοδο κατά την οποία ο λαός εκφράζει τη βούληση να αλλάξουν όλα, η ΝΔ του προτείνει πολιτικές ανάλογες με εκείνες που δημιούργησαν το σημερινό δράμα. Τη στιγμή που η κρίση συμπαρασύρει τις νεοφιλελεύθερες ιδέες και πολιτικές, η Νέα Δημοκρατία ακόμα και στο δημόσιο λόγο της επιμένει νεοφιλελεύθερα. Αφού λοιπόν η ΝΔ δεν αλλάζει, ως λογική συνέπεια το κόμμα αυτό, που αποτελεί τον έναν από τους δύο πρωτεργάτες της χρεοκοπίας της χώρας και των εξ αυτής προερχομένων συνεπειών, θα βυθίζεται σε ολοένα μεγαλύτερη εσωτερική κρίση με καταλυτικές συνέπειες για το ίδιο.
Η κρίση της Νέας Δημοκρατίας επιτείνεται και από τη διατήρηση της βασικής πολιτικής της επιλογής της προηγούμενης περιόδου, της μετατόπισης δηλαδή του κόμματος από τα δεξιά προς τα δεξιότερα. Δεν είναι τυχαίο που βασικοί υπερασπιστές του Σαμαρά είναι σήμερα ο Βορίδης και ο αδωνις Γεωργιάδης. Ο οπορτουνισμός της ηγετικής ομάδας που κατά την προηγούμενη περίοδο έσπρωξε το κόμμα δεξιότερα, αν κι αποδείχτηκε ατελέσφορος, εξακολουθεί να ταλανίζει τη Νέα Δημοκρατία. Η επιμονή αυτή εγκαταλείπει την πολιτική πρωτοβουλία στην Αριστερά και οδηγεί τη ΝΔ στην καταστροφή.
