ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ Η ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Γιατί ο αρχηγός τής ΝΔ Αντώνης Σαμαράς συνυπογράφει το κείμενο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος εναντίον της Ελλάδας; Όχι φυσικά για να διευκολύνει τη νέα ελληνική κυβέρνηση στον αγώνα που κάνει για την υλοποίηση των πολιτικών και οικονομικών στόχων που της ανέθεσε ο λαός, αλλά για να της βάλει ένα ακόμα εμπόδιο.
Πρόκειται για στρατηγική ήττα της Νέας Δημοκρατίας, ενός κόμματος που εμφανίζεται ως πατριωτικό και που την κρίσιμη στιγμή βάζει δια του αρχηγού του τρικλοποδιά στην πατρίδα. Τίποτε πλέον δε σώζει το συμβιβασμένο αυτό κόμμα. Ούτε τα ισχυρά τμήματα της άρχουσας τάξης, τα συμφέροντα των οποίων υπηρετεί, ούτε τα τμήματα του κρατικού μηχανισμού στα οποία εξακολουθεί να στηρίζεται, ούτε οι ξένοι φίλοι του και σύμμαχοι. Από τη στιγμή που στη μάχη της Ελλάδας συντάσσεται εξ αντικειμένου με τη θέση του αντιπάλου, αφαιρεί την ιδεολογική και πολιτική βάση πάνω στην οποία έχει χτίσει το συντηρητικό πολιτικό του οικοδόμημα, με συνέπεια την αναπόφευκτη και με γεωμετρική πρόοδο αύξηση της ήδη μεγάλης δυσαρέσκειας τών μέχρι σήμερα ψηφοφόρων του.
Η δυσκολία της Νέας Δημοκρατίας να βοηθήσει την Ελλάδα στη δύσκολη μάχη που δίνει οφείλεται στην ασυμφιλίωτη αντίθεση ανάμεσα στα καλώς εννοούμενα συμφέροντα της χώρας και του λαού μας και τα συμφέροντα της ευρωπαϊκής και της ντόπιας ολιγαρχίας, των οποίων και αποτελεί πολιτική έκφραση. Μετά τα πολιτικά ζιγκ ζαγκ που το οδήγησαν από τα Ζάππεια στην υιοθέτηση και την εφαρμογή των μνημονίων, την αρχική μετεκλογική ουδετερότητα μπροστά στην επίθεση που δέχεται η χώρα μας, την οποία ακολούθησε η θέση υπέρ των αντιπάλων της Ελλάδας στις διαπραγματεύσεις της με την ΕΕ, το δεξιό αυτό κόμμα έχει ολοφάνερα μπει σε περίοδο αποσύνθεσης. Η απώλεια της ιδεολογικής και πολιτικής του βάσης θα ενισχύσει άμεσα τις κεντρόφυγες δυνάμεις στο εσωτερικό του και θα οδηγήσει σε μια προϊούσα πασοκοποίηση, στην απώλεια δηλαδή της εκλογικής του βάσης κατά το προηγούμενο του ΠΑΣΟΚ (το άλλοτε κραταιό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα έφτασε από το 43,9% του 2009 στο 4,7% του 2015).
Ωστόσο το ζήτημα δεν εξαντλείται εδώ. Με βάση τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα η στρατηγική ήττα της Νέας Δημοκρατίας μεταφράζεται σε στρατηγική ήττα της Δεξιάς. Τα δεξιά κόμματα, ως πολιτικές εκφράσεις της αστικής τάξης, αποδεικνύουν δια της Νέας Δημοκρατίας πως η αγάπη για την πατρίδα και το λαό υποχωρεί μπροστά στα συμφέροντα της ολιγαρχίας και πως οι πολιτικές τους στο τέλος πάντα συντρίβουν τον κόσμο της εργασίας και ιδιαίτερα τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα. Οι δεξιοί εργαζόμενοι μαθαίνουν αργά και οδυνηρά πως αυτοί που θεωρούσαν πολιτικούς εκπροσώπους τους βάζουν πάνω από το συμφέρον της πατρίδας και του λαού το συμφέρον των ολιγαρχών. Χρησιμοποιώντας τη δική τους κρίση και όχι τις υποδείξεις της ολιγαρχικής προπαγάνδας οδηγούνται σταδιακά σε αποστασιοποίηση από τα δεξιά κόμματα που ψήφιζαν μέχρι πρότινος.
Δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε την τύχη των δεξιών μνημονιακών κομμάτων. Ειδική μνεία κάνουμε στους ΑΝΕΛ, οι οποίοι κράτησαν αντιμνημονιακή στάση. Εάν κάποιος από τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της ΝΔ τους κρίνει από την αντιμνημονιακή τους στάση, τότε σήμερα του κάνουν καλή εντύπωση και μοιάζουν να είναι ο πιθανότερος νέος πολιτικός του προορισμός. Υπό την έννοια αυτή και μόνο φαίνονται να είναι ο μόνος δεξιός πολιτικός οργανισμός που τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα θα αποφύγει το φαινόμενο της πασοκοποίησης.
