ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Μπορούμε να ξεκινήσουμε με το ερώτημα ποια είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ μιας αριστερής κυβέρνησης και μιας κυβέρνησης της δεξιάς ή της σοσιαλδημοκρατίας. Τι διακρίνει μια αριστερή κυβέρνηση από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση; Οπωσδήποτε η ιδέα της ανεξαρτησίας της από ολιγαρχικά πολιτικά και οικονομικά κέντρα αποφάσεων. Η ιδέα των αλλαγών στους θεσμούς, το κράτος, την οικονομία, την κοινωνία, με τρόπο που να αποβαίνουν υπέρ των συμφερόντων του κόσμου της εργασίας. Η έννοια της ταξικής πάλης, κατά την οποία μια αριστερή κυβέρνηση δεν ξεμακραίνει στιγμή από το πλευρό του κόσμου της εργασίας κ.ο.κ.
Η νέα κυβέρνηση καλείται από σήμερα να αποδείξει στην πράξη ότι είναι αριστερή. Όχι απλώς να καλυτερεύσει τα πράγματα, αλλά να διαμορφώσει τους όρους για να ελευθερωθούμε από τα δεσμά του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου. Πρέπει να αποδείξει από την πρώτη στιγμή ότι οι αποφάσεις της δεν εξαρτώνται από τη βούληση κανενός, ει μη μόνον του λαού που την εξέλεξε. Από την πρώτη στιγμή να προχωρήσει στην ενίσχυση του εισοδήματος του κόσμου της εργασίας, δίνοντας έμφαση στα εκατομμύρια των πολιτών που τσάκισε η πολιτική όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, από την πρώτη στιγμή να επαναφέρει τα δημοκρατικά, εργασιακά και ανθρώπινα δικαιώματα που στέρησαν από το λαό οι κυβερνήσεις της δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας κ.τ.λ. Εδώ δεν χωρούν λογικές διαχείρισης και «σύνθεσης», που μαρτυρούν παρηκμασμένες πολιτικές αντιλήψεις και οδηγούν κατευθείαν στη σοσιαλδημοκρατική πρακτική. Συμβιβασμοί και στρογγυλέματα στο όνομα της κυβερνησιμότητας ή κάποιου νεφελώδους «προοδευτισμού» δεν έχουν θέση σε μια αριστερή κυβέρνηση της οποίας το χαρακτηριστικό γνώρισμα εξ ορισμού οφείλει να είναι ο ριζοσπαστισμός.
Η νέα κυβέρνηση της Αριστεράς καλείται να αποδείξει από σήμερα ότι δεν είναι απλώς και μόνον ένας μηχανισμός, κατασκευασμένος και ρυθμισμένος δια του νόμου, που εκφέρει έναν διαφορετικό λόγο μέσα στο κοινοβούλιο και τίποτε περισσότερο, αλλά ένας ιδεολογικός και πολιτικός μηχανισμός ο οποίος υπερασπίζεται τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας έναντι των συμφερόντων της ολιγαρχίας, κάτι που σημαίνει ότι προχωρεί στη ρήξη με το ισχύον ολιγαρχικό καθεστώς. Η λαϊκή εντολή είναι ξεκάθαρη. Δεν ψήφισε ο λαός μια κυβέρνηση που τηρεί τους κανόνες του ισχύοντος παιχνιδιού, αλλά που τους ανατρέπει. Δεν ψήφισε ο λαός μια αριστερή κυβέρνηση για να ενσωματωθεί στο σύστημα και να αποτελέσει έναν ακόμα ιδεολογικό και πολιτικό μηχανισμό του καθεστώτος, αλλά μια κυβέρνηση που θα εργαστεί αποφασιστικά υπέρ των συμφερόντων του.
Όπως οι κυβερνήσεις της ολιγαρχίας επέβαλαν μέχρι τώρα πάνω στον κόσμο της εργασίας την ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία τους, έτσι κι η νέα κυβέρνηση της Αριστεράς οφείλει να επιβάλει την ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία του κόσμου της εργασίας επί της ολιγαρχίας. Πράγμα που θα το πετύχει μόνο εάν δεν συμβιβαστεί στο πλαίσιο μιας ψευδεπίγραφης «ταξικής ειρήνης» κι αν οι υπουργοί και οι βουλευτές της δεν απομακρυνθούν από τον σκοπό της Αριστεράς χάριν υλικών απολαβών, υποκύπτοντας στην αστική ιδεολογία. Ο λαός έδωσε στην Αριστερά μια ιστορική νίκη. Μένει τώρα η νέα αριστερή κυβέρνηση να σταθεί στο ύψος της και, στηριζόμενη στην κριτικά απαιτητική και πέρα από τη λογική της τυφλής ανάθεσης υποστήριξη του λαού, να πετύχει.
