ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ
Ενα άγχος δυναστεύει την κυβέρνηση. Το άγχος της επιβίωσης. Από τη μια ο Τσίπρας από τη Θεσσαλονίκη να καθίσταται κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού, από την άλλη η υλοποίηση των δεσμεύσεων της κυβέρνησης για ψήφιση νέων, επαίσχυντων μνημονιακών νόμων. Από τη μια η συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη η αδυναμία της κυβέρνησης να πειθαρχήσει τους βουλευτές της, οι δημόσιες διαφωνίες, οι παραιτήσεις στελεχών, οι δικαστικές αποφάσεις που ανατρέπουν την πολιτική της. Από τη μια τα γκάλοπ, από την άλλη η… κυβερνητική εκπρόσωπος κι οι Ντερμπεντέρηδες.
Από τη μια ο Τσίπρας να αναλαμβάνει συγκεκριμένες δεσμεύσεις, από την άλλη μια υποταγμένη στην ολιγαρχία κυβέρνηση να τρώει απανωτά χαστούκια. Να λέει ο Τσίπρας πως θα επαναφέρει τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ για όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως ηλικίας, να λέει η κυβέρνηση ότι θα προχωρήσει σε 5.000 απολύσεις ως τα Χριστούγεννα. Να λέει ο Τσίπρας πως θα αποκαταστήσει αμέσως το δώρο των Χριστουγέννων ως 13η σύνταξη σε όσους συνταξιούχους παίρνουν ως 700 ευρώ, να ετοιμάζεται η κυβέρνηση να ψαλιδίσει μέχρι το Δεκέμβριο ξανά τα επικουρικά ταμεία. Να λέει ο Τσίπρας πως θα επαναφέρει το αφορολόγητο στις 12.000 ευρώ για όλους, να ετοιμάζει η κυβέρνηση, μετά τον ΕΝΦΙΑ, και νέα μέτρα που διευρύνουν την υπερφολόγηση των λαϊκών στρωμάτων. Να λέει ο Τσίπρας πως θα επαναφέρει τη λιανική τιμή εκκίνησης του πετρελαίου θέρμανσης στα 90 λεπτά και στον αντίποδα η κυβέρνηση να μας «χαρίζει» πενταροδεκάρες. Να λέει ο Τσίπρας πως θα επαναφέρει άμεσα το πλαίσιο θεσμικής προστασίας των εργασιακών δικαιωμάτων που κατάργησαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις και στον αντίποδα η κυβέρνηση να ετοιμάζει πλήρη ασυδοσία των εργοδοσίας. Να λέει ο Τσίπρας τους τρόπους που θα χρηματοδοτηθεί το «άμεσο» πρόγραμμά του, να κάνει το χαζό και να πετάει την μπάλα στα κεραμίδια η κυβέρνηση γιατί δεν έχει τι να απαντήσει.
Από τη μια μεριά να λέει ο Τσίπρας πως θα πάει στη Σύνοδο Κορυφής, στην Κομισιόν, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να διαπραγματευτεί την έξοδο της χώρας και του λαού απ’ την κρίση, από την άλλη η κυβέρνηση να δέχεται τη ματαίωση της συζήτησης για το ελληνικό χρέος μαζί με τα μηνύματα τού επικεφαλής τής ΕΚΤ ότι είναι θετικός «στην εφαρμογή ενός τρίτου πακέτου για την Ελλάδα» και την πρόβλεψη ότι το 2015 – 2016 θα υπάρξουν στην Ελλάδα σημαντικά δημοσιονομικά κενά, πράγμα που σημαίνει νέα μέτρα, τα οποία, βέβαια, θα πληρώσει ξανά ο λαός κι όχι η πλουτοκρατία! Είναι να μην αγχώνεται η κυβέρνηση, όταν βλέπει το τέλος της να πλησιάζει;
Ένα άγχος, όμως, θα πρέπει να δυναστεύει και τον Τσίπρα. Με δεδομένο ότι το πρόγραμμά του «υπακούει» στους κανόνες της ΕΕ, «προκειμένου να την αλλάξει», κατά πόσο η αυριανή του κυβέρνηση είναι διαχειρίσιμη από τους πλουτοκράτες που έχουν τον έλεγχο τής ΕΕ; Ή αλλιώς, κατά πόσο είναι φρόνιμο το πρόβατο να αγκαλιάζει το λύκο για να τον πείσει να εγκαταλείψει τη λυκίσια του φύση;
