ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΚΛΕΨΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ
Η υπεράσπιση της χώρας και του λαού από τις συνέπειες της κρίσης, που ισχυρίζεται ότι επιτυγχάνει η κυβέρνηση με την πολιτική της, στην πραγματικότητα είναι υπεράσπιση του εισοδήματος και των προνομίων της πλουτοκρατίας, ενάντια σε οποιαδήποτε απαίτηση ή διαμαρτυρία του λαού για ευθεία καταπάτηση των δικαιωμάτων του. Το εισόδημα της πλουτοκρατίας και τα προνόμιά της βασίζονται πάνω στις ληστρικές αρχές της ελεύθερης αγοράς κι είναι κλεψιά του λαού νομιμοποιημένη από την πλειοψηφία της Βουλής.
Κοντά σ’ αυτή την κλεψιά υπάρχει και μια άλλη, ακόμα μεγαλύτερη. Είναι η παράνομη κλεψιά που κάνει η πλουτοκρατία και που η κυβέρνηση την καλύπτει, γιατί οι κλέφτες είναι αυτοί που τη στηρίζουν για να τους προστατεύει. Η κυβέρνηση και η ανώτατη κρατική γραφειοκρατία αποτελούν δυο όργανα που υπερασπίζονται τη νομιμοποιημένη και την παράνομη κλεψιά των πλουτοκρατών – κλεφτών του λαϊκού εισοδήματος και καταχραστών του πλούτου της χώρας.
Η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να λέει συνεχώς ψέματα για τη φύση της, τη φύση του κράτους και τη φύση της πολιτικής της. Για τον ίδιο λόγο πρέπει να λέει συνεχώς ψέματα για το εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Γι’ αυτό και έχει ανάγκη από την επικουρία ενός θηριώδους μηχανισμού προπαγάνδας, τον οποίο τής παρέχει η πλουτοκρατία και δια του οποίου εμφανίζεται ως ο συνήγορος του λαού, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά το μακρύ πολιτικό χέρι των προνομιούχων. Σε περίοδο κρίσης και στη χώρα όπου δρουν ανεξέλεγκτα τα πιο επιθετικά ολιγαρχικά σμήνη κεφαλαίων είναι απαράδεκτο για μια κυβέρνηση της δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας, κατά την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής, να αναγνωρίζει στο λαό κάποια δικαιώματα ή να υποθάλπει την ελπίδα για αύξηση του λαϊκού εισοδήματος και επανάκτηση κάποιων δικαιωμάτων. Κάτι τέτοιο οφείλει να γίνεται μόνο στα λόγια και χάριν των αναγκών της προπαγάνδας, ποτέ όμως στην πράξη. Αντιθέτως, η περαιτέρω συσσώρευση πλούτου και προνομίων στους λίγους και ισχυρούς, προερχόμενη μέσα από τερατώδεις καταπιέσεις του λαού και καθαγιασμένη μέσα σε κύματα ψεύδους, αποτελεί ζωτική ανάγκη για την πλουτοκρατία και γι’ αυτό είναι επιβεβλημένη πολιτική για την κυβέρνηση στο παρόν και το μέλλον.
Η νομιμοποιημένη κλεψιά εμπεριέχει τη συνήθη εκμετάλλευση του εργαζομένου, όπως αυτή ορίζεται από το πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας. Η παράνομη όμως κλεψιά και η κάθε είδους κατάχρηση είναι κάτι πλατύτερο. Περιέχουν μέσα τους στο εκατονταπλάσιο τα ελαττώματα της κυρίαρχης τάξης, που εκμεταλλεύεται το λαό έξω από το πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας. Η κατάργηση και η απουσία κι αυτών ακόμα των αρχών και κανόνων της αστικής δημοκρατίας οδηγούν στην υπολειτουργία ή στην αδυναμία λειτουργίας της και, συνεπώς, στην ασύδοτη εκμετάλλευση του λαού. Η δεξιά και σοσιαλδημοκρατική διακυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να συμβαδίζει με τις σύγχρονες ανάγκες της πλουτοκρατίας. Κι αυτό ακριβώς κάνει: βοηθάει τους προνομιούχους στην κλεψιά του λαού και την κατάχρηση των εθνικών πόρων.
Για τη διατήρηση της πλουτοκρατίας η κυβέρνηση αναγκάζεται να επιτρέπει στους προνομιούχους κάθε φορά μια νέα, ακόμα μεγαλύτερη κλεψιά και κατάχρηση. Το σύνολο που απαρτίζεται από την ελληνική αστική τάξη, την κυβέρνηση, τους ανώτερους κρατικούς υπαλλήλους που διορίζονται από την κυβέρνηση και τους πρωτοκλασάτους του αστικού μηχανισμού προπαγάνδας, εφόσον αποδεδειγμένα καρπούται προϊόντα ληστείας ή νομιμοποιεί ή ανέχεται ή δικαιολογεί συστηματικές πράξεις ληστείας εναντίον του λαού, συνιστά έναν μηχανισμό τα χαρακτηριστικά του οποίου δεν μπορεί να είναι παρά γκανγκστερικά. Το να πιστεύει κανείς άνθρωπος του λαού ότι το σύνολο αυτό εργάζεται υπέρ του είναι σα να μη ζει στον πραγματικό κόσμο.
