ΜΕΤΩΠΟ ΒΟΛΟΥ
Η συνειδητή πράξη της αποχής του Δήμου Βόλου από κάθε διεκδίκηση τών καλώς εννοούμενων συμφερόντων των δημοτών του ως μέθοδος ευθύνεται για το σημαντικό αποπροσανατολισμό του Δήμου από τον κύριο στόχο του και την προσκόλλησή του, με το ρόλο του βοηθού και ακολούθου, στην εκάστοτε κυβερνητική πολιτική.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την πλειοψηφία του τελευταίου Δημοτικού Συμβουλίου Βόλου, η οποία, συνδυάζοντας «αριστερά» λόγια και φράσεις, ως μια υποκειμενική παρουσίαση πολιτικής, με ένα εκ των προτέρων επιλεγμένο βαθιά συντηρητικό πολιτικό πρόγραμμα, εξυπηρετούσε ευθέως τις κυβερνητικές επιλογές, έστω και αν αυτές στρέφονταν εξόφθαλμα εναντίον του Βόλου, αδικώντας κατάφωρα τους πολίτες του. Στο δίλημμα «με το λαό του Βόλου ή με την κοινωνική τάξη που εκπροσωπεί η κυβέρνηση;», η επιλογή ήταν: Με την κοινωνική τάξη που εκπροσωπεί η κυβέρνηση. Η ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού που κάθε φορά άσκησε εξουσία από τα έδρανα του Δημοτικού Συμβουλίου Βόλου δεν αρκεί για να εξηγήσει πλήρως το φαινόμενο της υστέρησης του Βόλου σε έργα ή της παντελούς έλλειψης διεκδίκησης εκ μέρους του Δήμου των συμφερόντων της κοινωνίας του Βόλου. Το φαινόμενο εξηγείται μόνο εάν εκτιμηθεί ότι η αυτή η στάση ήταν συνειδητή πολιτική επιλογή.
Και, πράγματι, ήταν. Η αντίθεση που γεννιόταν μεταξύ πολιτικού λόγου και πολιτικής πράξης τής εκάστοτε δημοτικής πλειοψηφίας ισοδυναμούσε με την επιβολή της κυβερνητικής πολιτικής στο επίπεδο του Δήμου Βόλου, η οποία ασκούνταν ανεξάρτητα από τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα της πόλης και πολλές φορές εναντίον τους. Αυτή ήταν η ουσία της πολιτικής τών έως τώρα δημάρχων, οι οποίοι, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, επέβαλλαν επάνω στα αντικειμενικά συμφέροντα της βολιώτικης κοινωνίας τα συμφέροντα των λίγων και ισχυρών. Αποτελεί ειρωνεία της Ιστορίας ότι αυτόν τον βραχνά που έχει καθηλώσει την πόλη για δεκαετίες έρχεται να αναιρέσει η πρόταση του νέου δημάρχου Βόλου να διεκδικήσουν όλες μαζί οι παρατάξεις του Δημοτικού Συμβουλίου την πιλοτική εφαρμογή του προγράμματος ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, η οποία δικαιωματικά ανήκει στο Βόλο.
Η πρόταση Μπέου εισάγει την έννοια του Δήμου – διεκδικητή στη θέση του Δήμου – νεροκουβαλητή ή βαστάζου της κυβερνητικής πολιτικής. Ξεσκίζει το πρόσχημα της αστικής νομιμότητας, πίσω από το οποίο οχυρώνονταν οι εκάστοτε δήμαρχοι Βόλου και διευρύνει το πεδίο δράσης του Δήμου έως τα όρια που περιγράφει για τους αιρετούς του η εντολή του βολιώτικου λαού. Κεφαλαιώδη για τους Βολιώτες ζητήματα, όπως η ανεργία, η περικοπή εισοδήματος, η υγεία κ.ο.κ. που οι έως τώρα δήμαρχοι Βόλου είτε δεν έθιγαν καν είτε τα έθιγαν προσχηματικά, βρίσκονται στην καρδιά της πρότασης Μπέου, η πολιτική ανάλυση της οποίας βασίζεται πάνω στα πράγματα καθευατά, γι’ αυτό και αντιπαραθέτει στην κυβερνητική πολιτική τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα του βολιώτικου λαού. Κανείς από τις μειοψηφίες του Δήμου δεν πρέπει να νιώθει έναν εγγενή φόβο εξ αιτίας του λόγου ότι η πρόταση αυτή προέρχεται από τον Μπέο. Τουναντίον έχει την υποχρέωση να τη διευρύνει και να εργαστεί ώστε να καταστεί, πράγματι, ο Δήμος Βόλου Δήμος – διεκδικητής.
