ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΚΙ ΕΜΕΙΣ
Με τη διαπραγμάτευση κυβέρνησης – τρόικας στα ένδοξα Παρίσια σημειώσαμε ως χώρα και ως λαός μία ακόμα μεγάλη ήττα, η κυβέρνηση όμως δεν είχε την ίδια ήττα στον ελληνικό αστικό Τύπο. Μέχρι τη στιγμή αυτή δεν υπάρχει ούτε ένα από τα λεγόμενα μεγάλα ΜΜΕ, το οποίο να δίνει μια γενική εικόνα των εξελίξεων που έχουν ήδη δρομολογηθεί. Και όχι μόνο αυτό: παραπλανούν το λαό με πολλά ντοκουμέντα και υλικό ήσσονος σημασίας, όταν δεν του λένε κατάμουτρα ψέματα, προπαγανδίζοντας τη «σχετική επιτυχία της κυβέρνησης».
Η προσπάθεια κατατείνει στο να δώσει ο λαός πολύ λιγότερη προσοχή από εκείνη που πρέπει στο ενδεχόμενο της λήψης νέων μέτρων που άφησε ορθάνοιχτο η διαπραγμάτευση του Παρισιού. Κι ακόμα περισσότερο να πειστεί ότι, έχοντας ψηφίσει την κυβέρνηση, δεν χρειάζεται να κάνει τίποτε άλλο μέχρι τις επόμενες εκλογές από το να υφίσταται τις καταστροφικές για τον ίδιο και για τη χώρα επιλογές της. Το ίδιο δηλαδή έργο που έπαιξε ο αστικός Τύπος και στο παρελθόν με μεγάλη, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, επιτυχία. Αυτό όμως αν το αποδεχτούμε και τώρα ως λαός, συνεχίζουμε να εγκληματούμε κατά του εαυτού μας. Μπορεί να εκλέξαμε τη συγκεκριμένη κυβέρνηση, αυτό όμως δε σημαίνει καθόλου ότι δεν μπορούμε να διδαχτούμε από τη μέχρι τώρα εμπειρία μας σχετικά με το πού μας οδηγεί με την πολιτική της. Όταν ακόμα κι η Moody’s βγάζει ξανά την Ελλάδα τέταρτη στη σειρά υποψήφια χώρα για πτώχευση, δεν είναι δυνατόν εμείς να εθελοτυφλούμε μπροστά στην πραγματικότητα και να πιστεύουμε ακόμα τα κυβερνητικά μηνύματα αισιοδοξίας για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και για έξοδο από την κρίση. Υπάρχουν ένα σωρό σοβαρά και αδιαμφισβήτητα πειστήρια που τεκμηριώνουν την άποψη τούτη.
Από μια τέτοια κυβέρνηση ως λαός δεν έχουμε να περιμένουμε κανένα όφελος, παρά μόνο ζημιά. Από τον αστικό Τύπο της χώρας δεν έχουμε να περιμένουμε παρά μόνο ψευτιά και παραπλάνηση. Εμείς, βέβαια, είμαστε ο λαός και δικαιολογημένα από τη μεριά τους μας φέρονται όπως μας φέρονται. Η ολιγαρχία λύνει τα προβλήματά της φορτώνοντάς τα σ’ εμάς. Το πρόβλημα είναι ότι εμείς ως λαός δεν συμπεριφερόμαστε καλά στον εαυτό μας, αποδεχόμενοι χωρίς να αντιδρούμε τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης των ολιγαρχών και τα ψέματα του αστικού Τύπου. Τον περασμένο χρόνο δεχτήκαμε σκληρές επιδρομές στο εισόδημα, στα εργασιακά, δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματά μας, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς ότι στην παρούσα στιγμή είναι αδύνατο να κάνουμε επανάσταση. Μπορούμε όμως να κινητοποιηθούμε ως λαός μέσα από τα συνδικάτα. Μπορούμε ως λαός να απομονώσουμε πολιτικά την κυβέρνηση και να την οδηγήσουμε σε πτώση. Θα ήταν πολιτική μικροπρέπεια, με καταστροφικές συνέπειες για το λαό, οι λαϊκές πολιτικές δυνάμεις να επιμείνουν στην πρόταξη των παλιών διαφωνιών. Θα ήταν όμως ακόμη πιο απαράδεκτο, εν όψει των νέων μέτρων που δρομολογήθηκαν στο Παρίσι, να μην προτάξουν την ανάγκη της ενωτικής πάλης ενάντια στην ολιγαρχία, τη δεξιά και σοσιαλδημοκρατική πολιτική της έκφραση και τα τσιράκια τους.
