Η θέση που διατύπωσε ο νέος δήμαρχος Βόλου για την Ιστορία και τον Πολιτισμό απλοποιεί την πραγματικότητα. Βάζει στην άκρη το βασικό, για να ασχοληθεί με το δευτερεύον και επεισοδιακό. Απλοποιεί την πραγματικότητα γιατί διαχωρίζει την Ιστορία και τον Πολιτισμό από την εξέλιξη της κοινωνικής διεργασίας. Βάζει στην άκρη το βασικό, τις αιτίες στις οποίες οφείλεται αυτή η εξέλιξη, και προκρίνει το επεισοδιακό, να ασχοληθεί δηλαδή με τα αποτελέσματα της κοινωνικής εξέλιξης χωρίς να παίρνει υπόψη την αιτία που τα δημιούργησε.
Αλλά αυτή είναι μια σωτήρια απλοποίηση για την ολιγαρχία. Αλλάζει την επιφάνεια χωρίς να αλλάζει την ουσία των πραγμάτων. Από την άποψη αυτή είναι αποφασιστική σε τελική ιστορική ανάλυση για το Βόλο, γιατί μια τέτοια αντίληψη, καθεαυτή ανεπαρκής για την αξιολόγηση, την ιεράρχηση και την επίλυση των προβλημάτων της συγκυρίας, δεν είναι δυνατό να δημιουργήσει στο πολιτικό επίπεδο εκείνες τις τομές και τις ρήξεις που είναι απαραίτητες προκειμένου η πόλη να απαλλαγεί από τις αιτίες που δημιουργούν τα προβλήματα. (Ένα παράδειγμα: Στο ερώτημα γιατί ο Βόλος βρωμάει αντί η απάντηση να είναι ότι φταίει η πολιτική που στερεί από το δήμο τους αναγκαίους πόρους και υπαλλήλους, η απάντηση είναι ότι φταίνε οι υπάλληλοι).
Η σκέψη του Μπέου, με βάση τη θέση που διατύπωσε για την Ιστορία και τον Πολιτισμό, θέλει τις ζωντανές κοινωνικές τάξεις και την ταξική διαπάλη σε ακινησία. Εξουδετερώνει τους βασικούς κοινωνικούς παράγοντες κι έτσι αποκαλύπτει την αντικειμενική της συνηγορία στην ισχυρότερη τάξη. Προκρίνει για το Βόλο μια πολιτική μικρότερης κλίμακας (περιπτωσιολογική ενασχόληση με τα προβλήματα της καθημερινότητας κ.τ.λ.) που εξασφαλίζει σε μεγάλο βαθμό τον αποπροσανατολισμό της βολιώτικης κοινωνίας από τη σχετική εξάρτηση της πολιτικής του δήμου στα μεγάλα ζητήματα από κέντρα αποφάσεων υπερκείμενα του δημοτικού συμβουλίου.
Με βάση τη θέση του νέου δημάρχου Βόλου για την Ιστορία και τον Πολιτισμό όλα τα δευτερεύοντα πολιτικά και κοινωνικά φαινόμενα θεωρούνται πρωτεύοντα. Το αποτέλεσμα είναι η πραγματικότητα να συγχέεται και όλα τα στοιχεία του εποικοδομήματος να φαίνεται ότι δεν εξαρτώνται άμεσα από την κοινωνική διαμάχη που επικράτησε να ονομάζουμε πάλη των τάξεων. Συνεπώς αρκεί ένας «σωτήρας» που θα φέρει στην πόλη τη μεγάλη αλλαγή. Οι πολιτικές επιλογές του νέου δημάρχου καθαγιάζονται και νομιμοποιούνται, μολονότι αναπόφευκτα βρίσκονται πάντα στα δεξιά της γραμμής ανάπτυξης της πόλης. Πώς φτάνουμε σε αυτό το συμπέρασμα; Μα ο δήμαρχος που «ακινητοποιεί» την πάλη των τάξεων, εξ αντικειμένου εξουδετερώνει τον κόσμο της εργασίας. Και γι’ αυτό το λόγο η στρατηγική και η τακτική του στο δήμο αποκτά μια βαθιά ταξική αντιστοιχία.
Αγωνιζόμενοι υπέρ βωμών και εστιών απορρίπτουμε τη θέση του νέου δημάρχου Βόλου για την Ιστορία και τον Πολιτισμό ως αντιεπιστημονική και βαθιά συντηρητική. Απορρίπτουμε την κοινωνική ακινησία που ευνοεί τους ισχυρούς και αναγνωρίζουμε την κοινωνική αλλαγή, ξεκινώντας από τη σημερινή πραγματικότητα της πόλης, η ανάλυση της οποίας και μόνο μπορεί να μας επιτρέψει την επεξεργασία ενός συνεκτικού προσανατολισμού προς ένα μέλλον μεταβολών που θα αποβούν προς το συμφέρον του Βόλου και του βολιώτικου λαού.
