«Προσοχή – Προσοχή! Σας μιλάνε τα Τάγματα Ασφαλείας! Όλοι οι άνδρες από 14 χρονών και πάνω να πάνε στην πλατεία της Οσίας Ξένης για έλεγχο ταυτοτήτων! Όσοι πιαστούν στα σπίτια τους θα τουφεκίζονται επί τόπου!», ούρλιαζαν τα χωνιά καθώς οι ναζιστικές δυνάμεις Κατοχής έζωναν τη γειτονιά, επίλεκτοι σκοπευτές τών Waffen SS ακροβολίζονταν κι οι ταγματασφαλίτες φόραγαν τις κουκούλες τους. 17 Αυγούστου 1944. Άρχιζε το μπλόκο της Κοκκινιάς.
Εβδομήντα χρόνια μετά, παραμονή του μπλόκου, οι επίγονοι των προδοτών και δολοφόνων ταγματασφαλιτών, οι σύγχρονοι ναζί, επιλέγουν να δώσουν δυο σημαδιακά χτυπήματα. Ένα στο Βόλο κι ένα στην Κοκκινιά. Στο Βόλο βανδαλίζουν την ορειχάλκινη σύνθεση με τίτλο «Γροθιά που Σπας και Χτίζεις», αφιερωμένη στην Εθνική Αντίσταση. Στη βαμμένη με το αίμα του λαού Κοκκινιά χτυπούν το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών, ψάχνοντας διευθύνσεις και ονόματα των εθελοντών καθηγητών και των μαθητών. Αποχωρούν παίρνοντας μαζί τους έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή με τα αρχεία του σχολείου κι αφού πρώτα γράψουν στον τοίχο ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ – ΜΕΤΩΠΟ ΝΕΟΛΑΙΑΣ. Από τη στιγμή αυτή και πέρα η ασφάλεια καθηγητών και μαθητών τίθεται εν κινδύνω. Η αποστολή επέτυχε. Το μήνυμα στο λαό εδόθη: Να μας φοβάστε.
Αυτό ακριβώς επιδιώκουν τώρα οι ναζί. Την εξάπλωση του φόβου. Αντιστέκεσαι στην κυριαρχία του κεφαλαίου; Θα ανασκάψουμε ακόμα και τους τάφους των προγόνων σου. Είσαι αντιρατσιστής και κάνεις μαθήματα σε μετανάστες; Να ’χεις το φόβο μας. Είσαι μετανάστης; Να μας φοβάσαι. Είσαι δραστήριο μέλος συνδικάτου ή εργατικού σωματείου; Να μας φοβάσαι. Είσαι Ρομά ή ομοφυλόφιλος; Καλύτερα να μη βρεθείς μπροστά μας. Είσαι αριστερός, κομμουνιστής, αναρχικός; Να τρέμεις απ’ το φόβο σου. Γιατί εμείς είμαστε ναζί, η άτακτη εμπροσθοφυλακή της πλουτοκρατίας, κι ο ρόλος μας είναι να κάνουμε εκείνο που δεν μπορεί να κάνει η αστική κυβέρνηση χωρίς τον κίνδυνο να φανερωθεί η πραγματική της φύση. Γι’ αυτό ξυλοκοπούμε, καίμε, δολοφονούμε, παραβιάζουμε κάθε κανόνα ελευθερίας, προσβάλλουμε και κουρελιάζουμε την αξιοπρέπεια των εργαζομένων. Είμαστε το παράνομο παιδί της αστικής τάξης κι η αιχμή του δόρατός της σε περιόδους κρίσης. Έχουμε την προστασία του κράτους και της κυβέρνησης. Χωρίς αυτήν δε θα μπορούσαμε να υπάρξουμε μια μέρα. Η εξάπλωση του φόβου είναι καθήκον μας. Να μας φοβάσαι, κι εξ αιτίας αυτού του φόβου θα βγει από το μυαλό σου κάθε ιδέα για αντίσταση ή εξέγερση για να γλυτώσεις τα δεινά που η κυβέρνηση των πλουτοκρατών, ξένων και ντόπιων, ρίχνει στο κεφάλι σου…
Χρειάζεται, συνεπώς, να μη φοβόμαστε τους φασίστες και τους ναζί. Κι ακόμα παραπέρα. Χρειάζεται να ξεριζώσουμε το φασισμό και το ναζισμό. Αλλά αυτό γίνεται μόνο άμεσα, με τη δύναμη του λαού, μόνο από εμάς τους ίδιους. Είναι γελοίο να περιμένουμε από το αστικό κράτος να ξεριζώσει το φασισμό και το ναζισμό. Είναι σα να προσπαθούμε να καταπολεμήσουμε την ηλίαση, κάνοντας ηλιοθεραπεία. Χρειάζεται να μας φοβούνται οι ναζί, ώστε μην τολμούν να βγουν απ’ το θαλάμι τους. Χρειάζονται λαϊκές – εργατικές ομάδες αυτοάμυνας σε κάθε χώρο, σε κάθε γειτονιά, απέναντι στο φασισμό και το ναζισμό. Χτυπούν οι φασίστες κι οι ναζί το σχολείο της Κοκκινιάς; Πρέπει να είναι βέβαιοι εκ των προτέρων ότι θα λάβουν απάντηση στο χτύπημα.
