Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ
Δούλευαν στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας για ένα κομμάτι ψωμί μέσα σε ανείπωτες συνθήκες. Κι όταν ζήτησαν τις λιγοστές πενταροδεκάρες που τους έδιναν για μεροκάματο, οι μπράβοι του επιχειρηματία τους έριξαν στο ψαχνό. Δεκάδες ήταν οι τραυματίες. Από θαύμα δεν υπήρξαν νεκροί. Αλλά αυτοί δεν ήταν άνθρωποι. Ήταν μετανάστες. Κι έτσι το δικαστήριο άλλους απ’ τους υπεύθυνους του αιματοκυλίσματος αθώωσε και σ’ άλλους επέβαλε ποινές – χάδι.
Με τούτη τη δικαστική απόφαση η τεχνική αναπαραγωγή του ρατσισμού φτάνει σε ένα θεμελιακά ανώτερο επίπεδο. Η δικαστική διαδικασία που διακρίνει ότι βρίσκονται μέσα στο πλαίσιο της νομιμότητας πράξεις όπως ο πυροβολισμός κατά μεταναστών, δίνει στον ελληνικό ρατσισμό την κρατική επικύρωση να προβαίνει σε ειδεχθείς και εγκληματικές ρατσιστικές πράξεις κατά ανθρώπων χωρίς καμία ουσιαστική συνέπεια για τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς των ρατσιστικών εγκλημάτων. Χαρίζει στο ρατσισμό τη δυνατότητα να παρεμβαίνει στο πλευρό του κράτους στην καθημερινή ζωή. Η ακροδεξιά βία και τρομοκρατία κατά των μεταναστών αρχίζει να συμβαδίζει με την κρατική βία και τρομοκρατία κατά της ίδιας πληθυσμιακής ομάδας. Με την απόφαση του δικαστηρίου στο χέρι αποδεσμεύονται οι ρατσιστικές, φασιστικές, ναζιστικές συμμορίες από τους περιορισμούς του νόμου που απαγόρευε τα εγκλήματα κατά του ανθρώπου κι αρχίζουν να περιέρχονται τη χώρα με μάτι διψασμένο για αίμα. Η διαδικασία της αναβάθμισης της ρατσιστικής βίας και τρομοκρατίας επιταχύνεται τόσο δραστικά, που μπορεί πια να υπηρετεί τις πολιτικές προτεραιότητες που θέτει η συγκυρία στο φασιστικό – ναζιστικό κόμμα. Αν έως τώρα στην ελληνική πολιτική σκηνή ήταν μισοκρυμμένος ο ρατσισμός, μετά την απόφαση του δικαστηρίου για τους εγκληματίες της Μανωλάδας ο ρατσισμός απελευθερώνεται και γίνεται απροκάλυπτος. Αν έως τώρα στην ελληνική κοινωνία ήταν μισοκρυμμένος ο ρατσισμός, μετά την απόφαση του δικαστηρίου για τους εγκληματίες της Μανωλάδας ο ρατσισμός απελευθερώνεται και γίνεται απροκάλυπτος.
Η τεχνική αναπαραγωγή του ρατσισμού που επιτυγχάνεται με δικαστική απόφαση αποτελεί συνισταμένη των συγκλινουσών προσπαθειών των πιο ακραίων, σκοτεινών φασιστικών – ναζιστικών δυνάμεων που κρύβονται μέσα στο κράτος, την κυβέρνηση, την κοινωνία. Διαγράφει μια κατάσταση που αποδίδουμε με τη φράση: «όπως πατάμε το διακόπτη του ηλεκτρικού ρεύματος και σβήνει το φως χωρίς εμείς να βλέπουμε τις διεργασίες που γίνονται, έτσι και η δικαστική απόφαση για τη Μανωλάδα εφοδιάζει αδιόρατα με παραστάσεις την κοινωνία, ώστε η τελευταία να δικαιολογεί και να ανέχεται τη ρατσιστική βία και τρομοκρατία από όπου κι αν προέρχεται και με οποιαδήποτε σφοδρότητα κι αν εκδηλώνεται. Η δικαστική αυτή απόφαση για το ρατσιστικό έγκλημα υποβάλλει την επίδρασή της στις πιο βαθιές αντιδραστικές αλλαγές στο κράτος και την κοινωνία. Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος αυτής της επίδρασης δεν υπάρχει τίποτε πιο απλό από το να αναλογιστεί τις επιπτώσεις που θα είχε στο κράτος και την κοινωνία μια εντελώς αντίθετη απόφαση του ίδιου δικαστηρίου, που θα καταδίκαζε το ρατσιστικό έγκλημα, άρα το ρατσισμό.
