ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ
Θα πούμε δυο λόγια με αφορμή την επίθεση της Αστυνομίας εναντίον των απολυμένων καθαριστριών που ζητούν από την κυβέρνηση να υλοποιήσει την απόφαση της Δικαιοσύνης για άμεση επαναπρόσληψή τους (μεταξύ των οποίων και της τραυματισθείσας Βολιώτισσας Δήμητρας Μανώλη).
Η επίθεση εναντίον των καθαριστριών είναι το πρελούδιο μιας γενικότερης επίθεσης που ετοιμάζεται να εξαπολύσει το Κράτος εναντίον των εργαζομένων που αντιδρούν στην πολιτική της κυβέρνησης. Η επίθεση αυτή θα εκδηλωθεί με αυξανόμενη αστυνομική βία και δικαστικές διώξεις. Το ζήτημα των αναπόφευκτων ισχυρών αντιδράσεων ομάδων εργαζομένων που πλήττονται βάναυσα από την πολιτική της κυβέρνησης είναι τούτη την εποχή ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα για την καθεστηκυία τάξη και, συνεπώς, για το Κράτος. Χωρίς η άρχουσα τάξη στο ζήτημα αυτό να έχει επεξεργασμένη θέση, προσαρμοσμένη στις νέες συνθήκες, η κυβέρνηση θα χάσει την όποια επιρροή διατηρεί ακόμα στο λαό. Οι απόψεις των εργαζομένων που αντιδρούν θα τύχουν ευρείας κοινωνικής αποδοχής, η πολιτική της κυβέρνησης θα χάσει κάθε κοινωνικό έρεισμα, τα συμφέροντα της ελληνικής άρχουσας τάξης και των επικυριάρχων της χώρας θα κινδυνεύσουν. Η ωμή βία κατά αντιδρώντων ομάδων εργαζομένων, όπως οι καθαρίστριες, καταστέλλει στη γέννησή τους τις αντιδράσεις, εξαπλώνοντας ταυτόχρονα το φόβο και τον τρόμο στο λαό, που οδηγούν στην αναστολή κάθε σκέψης για αντίδραση.
Ο αγώνας των εργαζομένων στην εποχή της κρίσης είναι το θεμελιώδες αμυντικό τους όπλο. Τούτος ο αγώνας, όπου εκδηλώνεται, πρέπει και να τσακίζεται. Πρέπει η μαχητική δράση των εργαζομένων, η οποία μπορεί να κερδίσει το ρόλο του παραδείγματος προς τους υπόλοιπους (όπως στην περίπτωση των καθαριστριών), να εξουδετερωθεί, πρέπει όλοι όσοι αντιστέκονται, χωρίς εξαίρεση, να παταχθούν αμείλικτα. Στις νέες συνθήκες δε φτάνει μόνο η προπαγάνδα εναντίον τους. Είναι αναγκαία και η κρατική βία. Η κυβέρνηση των ξένων και ντόπιων μεγαλοσυμφερόντων, με την καταπάτηση των αποφάσεων της Δικαιοσύνης στο πρόσωπο των καθαριστριών, ομολογεί στην πράξη ότι εισήλθαμε θριαμβευτικά σε μια εποχή βίαιης αντιμετώπισης του κόσμου της εργασίας από την καθεστηκυία τάξη. Η «αντιπαράθεση» στο θέμα των καθαριστριών μεταξύ κυβέρνησης και Δικαιοσύνης, δυο κορυφαίων κρατικών θεσμών, φανερώνει την αντιπαράθεση ανάμεσα στο πιο επιθετικό τμήμα της ελληνικής άρχουσας τάξης και στο πιο καθυστερημένο, όσον αφορά στον τρόπο και το ρυθμό αφαίρεσης των δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας και το ξεπούλημα της χώρας. Τίποτε περισσότερο. Ας μην ξεγελιούνται οι εργαζόμενοι. Το Κράτος των ολιγαρχών, στο οποίο υπάγονται ως θεσμοί και η κυβέρνηση και η Δικαιοσύνη, δεν αλλάζει σκοπούς και στόχους.
Χτυπώντας τις δικαιωμένες από τη Δικαιοσύνη καθαρίστριες, η κυβέρνηση παλεύει την ίδια στιγμή φανερά για την ανεξαρτητοποίησή της από κάθε αστικό δημοκρατικό θεσμό, συμπεριλαμβανομένης της Βουλής και του καταστατικού χάρτη βάσει του οποίου το αστικό κράτος υφίσταται και λειτουργεί, του ελληνικού Συντάγματος. Μόνο έτσι θα μπορέσει να υπερασπίσει στο μέλλον τα προνόμια της καθεστηκυίας τάξης από την εύλογη αντίδραση του κόσμου της εργασίας. Η καθεστωτική επίθεση έχει αρχίσει σε όλα τα πεδία και έχει αρχίσει γερά.
