Στον κορυφαίο ζωγράφο του Βόλου, του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, Κώστα Γκέσκο, είναι αφιερωμένη η έκθεση που προετοιμάζεται για το τέλος του μήνα από τη Διεύθυνση Πολιτισμού του ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ Δήμου Βόλου.
Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί στο Κέντρο Τέχνης Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο και θα περιλαμβάνει έργα που προέρχονται κυρίως από την οικογένεια του καλλιτέχνη, όπως επίσης από τη Δημοτική Συλλογή Βόλου και Νέας Ιωνίας, από το Μουσείο Αλ.Κ.Δάμτσα και το Μουσείο Κατσίγρα της Λάρισας. Για την πληρέστερη, ωστόσο, παρουσίαση της έκθεσης, καλούνται οι φιλότεχνοι της πόλης που διαθέτουν έργα του να τα παραχωρήσουν προς έκθεση και στην περίπτωση αυτή θα καλυφθούν πλήρως οι προϋποθέσεις για την ασφάλεια των έργων.
Επισημαίνεται ότι, στη μεταπολεμική εποχή δεν παρουσιάστηκε ποτέ μεγάλη ατομική έκθεση του αξιόλογου ζωγράφου που είχε κάνει σπουδές την εποχή εκείνη, μετά την Αθήνα, στις φημισμένες Ακαδημίες του Μονάχου και του Παρισιού και είχε διακριθεί πολλαπλώς. Ο Γκέσκος δραστηριοποιείται καλλιτεχνικά στο μεσοπόλεμο και το έργο του συμπίπτει με τη «χρυσή εποχή» της πόλης, της οικονομικής και πολιτιστικής της έκρηξης. Ο ίδιος προετοιμάζει αμέσως μετά τον πόλεμο μια μεγάλη αναδρομική του έκθεση στην Αθήνα, «το κύκνειο άσμα του» όπως έλεγε, αλλά τον προλαβαίνει ο θάνατος το 1951. Ο γιος του Χρήστος δύο χρόνια μετά θα παρουσιάσει αυτή την έκθεση με 63 έργα στο ξενοδοχείο «Κεντρικό» της οδού Σταδίου στην Αθήνα.
Ο Κώστας Γκέσκος γεννήθηκε στα Κρανιά Ασπροποτάμου Τρικάλων το 1875. Η εύπορη οικογένειά θα αναγνωρίσει την έφεση και το ταλέντο του και θα τον στείλει για σπουδές στο «Σχολείο των Τεχνών» του Πολυτεχνείου της Αθήνας την εποχή του μεγάλου δασκάλου Νικηφόρου Λύτρα που έχει επιστρέψει από το Μόναχο. Ο επαρχιώτης ζωγράφος αφιερώνεται στις σπουδές του συγκεντρώνοντας διακρίσεις και βραβεία. Η έφεσή του και η ώθηση των δασκάλων του θα τον οδηγήσουν στην Ακαδημία του Μονάχου, το φημισμένο κέντρο της ακαδημαϊκής τέχνης στην Ευρώπη. Παράλληλα ταξιδεύει μελετώντας τη μεγάλη τέχνη των μουσείων στην Ολλανδία, Βέλγιο και Ιταλία. Θα καταλήξει στην ιδιωτική Ακαδημία Ζουλλιάν του Παρισιού που μαζί με τη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού είναι τα μεγάλα σχολεία από όπου πέρασαν οι κυριότεροι ευρωπαίοι ζωγράφοι της προπολεμικής εποχής. Εισάγεται έτσι στις αντιλήψεις της νεωτερικότητας εμπλουτίζοντας τις ακαδημαικές του κατακτήσεις. Στο Παρίσι θα βραβευτεί το 1909 στο περίφημο ετήσιο «Φθινοπωρινό Σαλόν» για το έργο του «το τραγούδι της ζωής» , έργο που έχει περιέλθει μετά από δωρεά ιδιώτη στη Δημοτική Συλλογή Βόλου.
Ξαφνικά όμως επιστρέφει το 1912 στο Βόλο και τον απορροφά η πόλη , το Πήλιο και οι περιπλανήσεις. Θα ταξιδέψει και θα διαμείνει για αρκετούς μήνες στο Άγιο Όρος μελετώντας τη βυζαντινή αγιογραφία. Στο Βόλο παράλληλα με τις υποχρεώσεις της οικογενειακής επιχείρησης θα αναλάβει τη φιλοτέχνηση πορτραίτων των γνωστών Βολιωτών βιομηχάνων . Θα είναι ο ένας από τους δύο ζωγράφους, μαζί με το Νικήτα Γρύσπο, που θα αναλάβουν κατά παραγγελία του Δήμου τα μεγάλα πορτραίτα των Δημάρχων της πόλης που κοσμούν την αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Βόλου. Θα αναλάβει επίσης την αγιογράφηση στο εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα στο εργοστάσιο των Τσιμέντων και τμήματα στους ναούς Αγίου Κωνσταντίνου, Μεταμορφώσεως και Ιεράς Μονής Ξενιάς. Με το ζωγράφο Βιτωρόπουλο ανέλαβε το 1926 τη διεύθυνση της Σχολής Ζωγραφικής που είχε ιδρύσει ο δραστήριος «Σύλλογος Φιλοτέχνων» Βόλου. Παρουσίαζε το έργο του στις αίθουσες τέχνης της εποχής και συμμετείχε στην μεγάλη Πανθεσσαλική έκθεση του 1922 και στις Πανελλήνιες του 1938 και 1939 στο Ζάππειο.
