Κριτική για το τέταρτο άλμπουμ της μπάντας που ανήκει στις μακροβιότερες της ροκ μουσικής
Οι «Led Zeppelin», αν και σε αντίθεση με άλλες μακροβιότερες μπάντες, υπήρξαν στο μουσικό στερέωμα μόλις για δώδεκα έτη (1968-1980), κατάφεραν να γίνουν μία από τις δημοφιλέστερες μπάντες του πλανήτη. Η επιρροή τους είναι εντονότατη, αρκεί κανείς να αναλογιστεί τις πωλήσεις δίσκων τους ακόμη και σήμερα, τριάντα ένα ολόκληρα χρόνια μετά τη διάλυσή τους.
Αυτό που κατάφερε το συγκεκριμένο συγκρότημα από την αρχή της καριέρας του ήταν να πρωτοπορήσει, να ανοίξει νέους ορίζοντες πάνω στον μουσικό χάρτη, και στην ουσία να δημιουργήσει νέα ήδη μουσικής με πρώτη ύλη του υλικά όπως τα blues, η soul και το ροκαμπίλι. Το στήσιμο, λόγου χάρη, του «stairway to heaven», είναι τέτοιο που κάθε rock μπαλάντα που ακολούθησε πάτησε πάνω στα χνάρια του και στη ραχοκοκαλιά του για να δημιουργηθεί.
Το άλμπουμ που επιλέγω ήταν το τέταρτό τους. Οι Zeppelin δεν ονομάτισαν τους τρεις πρώτους τους δίσκους παρά μόνο με λατινικούς αριθμούς. Ο τέταρτος μάλιστα, εκτός από τίτλο, δεν είχε ούτε καν αριθμό, έτσι ονομάστηκε από το κοινό ως IV. «Black dog», «Rock and Roll» «Stairway to heaven», «Going to California» και άλλα κομμάτια σταθμοί απαρτίζουν αυτό το μοναδικό άλμπουμ.
Είναι πολύ μικρός ο χώρος για να περιγράψω αυτά που το γκρούπ προσφέρει στους ακροατές του, για όποιον το επιθυμεί θα πρέπει απλά να τους ακούσει. Σκεφτείτε μόνο ότι όταν το 2007 έπαιξαν έπειτα από πολλά χρόνια live τα τρία εναπομείναντα μέλη τους, σε μία συναυλία 20.000 θέσεων στο Λονδίνο, οι αιτήσεις για εισιτήριο ήταν είκοσι εκατομμύρια.
Led Zeppelin
IV
Έτος παραγ. 1971
Κατηγορία: Rock
* Γράφει ο συγγραφέας Θοδωρής Καραγεωργίου
www.karageorgiou.blogspot.com
