Το εμβληματικό έργο «ΔΑΦΝΕΣ ΚΑΙ ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΕΣ», σταθμός της ελληνικής μεταπολεμικής δραματουργίας, των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης Χαβιαρά, είναι η νέα θεατρική παραγωγή από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. της Διεύθυνσης Πολιτισμού του Δ.Ο.Ε.Π.Α.Π-ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Δήμου Βόλου. Η πρεμιέρα της παράστασης θα πραγματοποιηθεί στο «Θέατρο της Παλαιάς Ηλεκτρικής Εταιρείας» την Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2016 στις 21:15. Η νέα παραγωγή εντάσσεται στο πλαίσιο της Προγραμματικής Σύμβασης για το 2016, μεταξύ του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, της Περιφέρειας Θεσσαλίας, του Δήμου Βόλου και του Δ.Ο.Ε.Π.Α.Π.-ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Δήμου Βόλου.
Τέσσερις παθιασμένοι μικροκομματάρχες- παραγοντίσκοι, ένα χειμωνιάτικο βράδυ στην Τρίπολη, μαζεύονται και συζητούν για τις επικείμενες εκλογές. Φαντασιώνονται δύναμη κι εξουσία, “μέρες θριάμβου και δόξης”, μέσω των διαφορετικών υποψηφίων που υποστηρίζουν, για να ξεφύγουν από ένα αδιέξοδο παρόν. Κουτοπόνηροι, αφελείς, ευαίσθητοι, μα και σκληροί, αδίστακτοι κι εκδικητικοί, χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να εξυπηρετήσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες. Η συνεύρεσή τους μοιάζει με παιχνίδι τράπουλας, όπου όλα ποντάρονται, όλα παίζονται κι όλα επιτρέπονται. Μπλοφάρουν, εκβιάζουν, υπολογίζουν, παγιδεύουν, εξαπατούν, αιφνιδιάζουν, συνθηκολογούν, αποκαλύπτουν κι αποκαλύπτονται. Και μέσα σ` όλα αυτά, κυρίαρχη θέση έχει μια γυναικεία μορφή, η οποία όμως δεν εμφανίζεται ποτέ στη σκηνή. Ενσαρκώνει τον ανεκπλήρωτο έρωτα, αλλά και μια οικονομική τάξη που δείχνει να ρυθμίζει τα πάντα, καθιστώντας τους τέσσερις άντρες απλές μαριονέτες. Οι ήρωες αντανακλούν το πολιτικό ήθος και την τοξικότητα μιας νοοτροπίας, που δηλητηρίαζε την πολιτική ζωή της Ελλάδας κι εμπόδιζε τον εκσυγχρονισμό του Ελληνικού κράτους. Μιας νοοτροπίας που δυστυχώς απλώνει τα πλοκάμια της ως τις μέρες μας. Κάτω από την επιφάνεια και πίσω από την ελαφράδα των καταστάσεων, σιγά σιγά και ο ίδιος ο θεατής αντιλαμβάνεται πως πέρα απ’ αυτό που βλέπει, υπάρχει κάτι λιγότερο αστείο και περισσότερο επικίνδυνο. “Αυτό το έργο νομίζω ότι θα παλιώσει, όταν αλλάξουν και οι Έλληνες, σε ό,τι αφορά τις κοινωνικές τους αξίες, τις πεποιθήσεις τους για την πολιτική και τους τρόπους με τους οποίους την αντιμετωπίζουν. Επιπλέον, πιστεύω ότι στο συγκεκριμένο έργο, αυτό που έχει σημασία είναι τα στοιχεία της διάρκειας και όχι το χρώμα της εποχής”, έχει επισημάνει τόσο εύστοχα η Ε. Χαβιαρά. “Μ` ενδιαφέρει να γράψω έργα που να θίγουν ορισμένες πλευρές και προβλήματα του Έλληνα και θα ήμουν πολύ ευτυχής, αν ο Έλληνας αναγνώριζε σ` αυτά κάποια κομμάτια από τον εαυτό του και τον κοινωνικό του περίγυρο. Αποφεύγω να προτείνω λύσεις στα προβλήματα, γιατί τότε θα υπήρχε κίνδυνος να γίνω δογματικός, να κάνω κήρυγμα, πράγμα που αντιπαθώ και που νομίζω πως είναι ένα από τα βασικά ελαττώματα των έργων με θέση”, είχε πει ο Δ. Κεχαΐδης, αυτός ο σημαντικός συγγραφέας ο οποίος έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στο Βόλο.
Με τρόπο την απλότητα, προσπαθήσαμε να υπηρετήσουμε την με ακρίβεια νυστεριού θεατρική γραφή και να γευτούμε μαζί με τον θεατή την καθαρότητα και τη δύναμη αυτού του σπουδαίου έργου.
