ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Απαραίτητη η Εθνική Συλλογική σύμβαση εργασίας

απαραίτητη-η-εθνική-συλλογική-σύμβασ-713644

Γράφει ο Χαλαστάρας Βασίλης

Γεν. Γραμματέας στην Ένωση Προσωπικού Βιομηχανίας

Τσιμέντων Βόλου

Οι κυβερνήσεις των μνημονίων τα τρία τελευταία χρόνια προχώρησαν σε αλλεπάλληλες ρυθμίσεις που στο επίκεντρό τους είχαν το ξήλωμα και στο τέλος την κατάργηση όλου του θεσμικού πλαισίου των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Σήμερα βρισκόμαστε λίγο πριν το τέλος και το επόμενο διάστημα όλο το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει να κινητοποιηθεί και να αναδείξει το θέμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων ως τη μάχη όλων των μαχών. Διαφορετικά μετά από λίγο καιρό η εφαρμογή του νέου πλαισίου που αφορά τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας μπορεί να αποβεί μοιραία ακόμη και για την ύπαρξη του συνδικαλιστικού κινήματος. Οι κυβερνήσεις του μνημονίου και η εργοδοσία έχουν ήδη εφαρμόσει όλο το πλέγμα των αντεργατικών ρυθμίσεων που έχουν ψηφιστεί και ετοιμάζονται για το τελικό χτύπημα. Με τα πρώτα μέτρα που πάρθηκαν:

– Καταργήθηκε η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) που υπέγραφε η ΓΣΕΕ και τα κατώτερα όρια ρυθμίζονται με νόμο.

– Η πρώτη εφαρμογή της παραπάνω ρύθμισης μείωσε δραστικά τον κατώτερο μισθό.

– Θεσπίστηκε διαφορετικό κατώτερο όριο μισθού για τους άνω ή κάτω των 25 ετών.

– Καταργήθηκε η ρύθμιση που έλεγε ότι μεταξύ δύο συλλογικών συμβάσεων (π.χ. κλαδική και επιχειρησιακή) ισχύει αυτή που είναι ευνοϊκότερη για τον εργαζόμενο.

– Καταργήθηκε η επέκταση των κλαδικών συμβάσεων για τις επιχειρήσεις που δεν εκπροσωπούνται στις εργοδοτικές οργανώσεις.

– Ο Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) μπήκε στο γύψο τόσο με την αποψίλωση των αρμοδιοτήτων και δυνατοτήτων που είχε όσο και με την κατάργηση της δυνατότητας μονομερούς προσφυγής από τους εργαζόμενους και για να προσφύγεις στον ΟΜΕΔ χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη και του εργοδότη.

– Δόθηκε η δυνατότητα σε ενώσεις προσώπων να υπογράφουν με τον εργοδότη και η υπογραφή αυτή να ενέχει ρόλο συλλογικής σύμβασης και να δεσμεύει όλους τους εργαζόμενους στην επιχείρηση.

Όλες οι παραπάνω ρυθμίσεις έχουν συντελέσει στη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, στην απογείωση των ατομικών συμβάσεων, στη μείωση των μισθών σε όλο το φάσμα της μισθωτής εργασίας και έχουν καταστήσει το εργατικό κόστος στοιχείο του ανταγωνισμού.

Η ΕΓΣΣΕ καταργήθηκε, οι κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις υπονομεύθηκαν και στις συνδικαλιστικές οργανώσεις που αντιστέκονται στις εργοδοτικές πιέσεις και επιζητούν την υπογραφή καλύτερων όρων με μια επιχειρησιακή σύμβαση μπαίνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το δίλημμα της μείωσης των κερδών, των προβλημάτων του ανταγωνισμού, των μικρότερων αποδοχών του προσωπικού και της απειλής του λουκέτου και των απολύσεων. Η ενοχοποίηση και στοχοποίηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για την επιτυχία των στόχων της Ανταγωνιστικότητας και της Παραγωγικότητας της Ελληνικής Οικονομίας είναι ένα ακόμη εγκληματικό λάθος της Μνημονιακής Πολιτικής. Μια πρόταση με δημοκρατικό έλλειμμα, που θα επιδεινώσει τα προβλήματα της αγοράς εργασίας και δεν θα φέρει όφελος στην Οικονομία. Οι προκλήσεις της αγοράς εργασίας είναι άλλες και δεν τις αντιμετωπίζει η κυβέρνηση. Η Μαύρη και ανασφάλιστη Εργασία. Το έλλειμμα προσαρμοστικότητας και δεξιοτήτων σε σχέση με τις σύγχρονες απαιτήσεις. Το υψηλό μη μισθολογικό κόστος (εισφορές).Τα πολλά γραφειοκρατικά εμπόδια και η υψηλή φορολόγηση της εργασίας. Όσο δεν αντιμετωπίζονται οι προκλήσεις αυτές, τόσο θα πληθαίνουν οι πιέσεις για την ΕΓΣΣΕ. Η λειτουργία της, όμως -πρέπει να μάθουν όλοι, επιτέλους- είναι ευεργετική. Όχι μόνο για τους εργαζόμενους που τους δίνει την ασφάλεια ενός κατώτατου μισθού, αλλά και για τον υγιή ανταγωνισμό των επιχειρήσεων. Έτσι κι αλλιώς, η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας είναι χαμηλά, πολύ κοντά στο όριο της φτώχειας. Δεν υπάρχουν περιθώρια για τη μείωσή της. Αλλού, λοιπόν, πρέπει να αναζητηθούν τα μέτρα για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και όχι στην εξαθλίωση των εργαζομένων.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου