ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

ΕΠΙΚΑΙΡΑ: Στον απόηχο της «Λευκής Νύχτας»

επικαιρα-στον-απόηχο-της-λευκής-νύχτ-755477

Της Μαίρης Παπαδημητρίου

Να’ ταν οι «Λευκές Νύχτες» δύο και τρεις φορές τον μήνα παραδέχτηκαν ομόφωνα όσοι μαγαζάτορες είχαν το κουράγιο να ανοίξουν τα καταστήματά τους μετά τις 6 η ώρα το απόγευμα, του Σαββάτου 1η Σεπτεμβρίου 2018 και να κλείσουν όχι στη 1 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα, αλλά πολύ αργότερα όσο είχαν αντοχές κι ελπίδα να ξεπουλήσουν και να δουν ευρώ και στο ταμείο τους. Χαρακτηριστικά δήλωσε κάποιος έμπορος, την ημέρα είχε κάνει τζίρο 70 ευρώ και την «Λευκή Νύχτα» 200.

Το τι πανηγύρια στήθηκαν στην πλατεία του Αγίου Νικολάου και στα μόνιμα στέκια της οδού Κουμουνδούρου και τους γύρω δρόμους δεν λέγεται. Παράλληλα έδωσαν δυναμικό «παρών» η οδός Σπ. Σπυρίδη και η Κ. Καρτάλη, η άλλοτε κύρια αρτηρία που οδηγεί στο Πήλιο. Αλήθεια, γνωρίζουμε τους λόγους που έχει απαξιωθεί αυτός ο κεντρικότατος δρόμος, παρέα με την κάθετο οδό Ιωλκού;

Κλείνουμε την παρένθεση γιατί το σημερινό μας σκαρίφημα έχει άλλη αποστολή. Και η αποστολή αυτή έχει να δείξει περίτρανα ότι ο κόσμος διψάει για νταβαντούρι και γενικά οτιδήποτε τον αποσπά από την καθημερινότητα των ΕΝΦΙΑ, των φόρων και των ψεύτικων ελπίδων ότι θα …ανοίξουν οι θέσεις εργασίας, ότι θα…θα, η Ελλάδα κατάντησε η πατρίδα του «θα».

Εμείς οι ηλικιακά μεγαλύτεροι αναπολούμε τις όμορφος μέρες που μας αξίωσε ο Θεός να βιώσουμε και πολλές φορές νιώθω, μαζί με πολλούς σώφρονες ανθρώπους γύρω μου, ντρέπομαι τα εγγόνια μας που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σ’ έναν τόπο ευλογημένο, που όπως διατυμπανίζει το σποτάκι στην τηλεόραση, τους παραδίδουμε έναν κόσμο που καίγεται… Κάηκε όμως το πελεκούδι με τις μουσικές που σκορπούσαν άφθονο κέφι, με γαργαλιστικές μελωδίες που ξεσήκωναν όλους, μικρούς και μεγάλους και τους τελευταίους να καμαρώνουν τα τρυφερά παιδάκια που, ευτυχώς, βρίσκονται στον κόσμο τους, μακριά από τις ζοφερές ημέρες που βιώνουμε.

Μπράβο στον πρόεδρο του Εμπορικού Συλλόγου κ. Οντόπουλο που έκανε το τόλμημα να στήσει αυτό το πανηγύρι.

Πολλοί ξένοι που βρέθηκαν στο Βόλο εκείνο το βράδυ, αναρωτιόντουσαν αν είναι τόσο κεφάτοι οι Βολιώτες, κυρίως γονείς, που ήρθαν να βρουν στέγη για τα φοιτητάκια, που διάβηκαν το πανεπιστημιακό κατώφλι γεμάτα χαρά και ελπίδες.

Φυσικά δεν διαψεύσαμε την εικόνα που αντίκρισαν οι ξένοι που βρέθηκαν στην «Λευκή Νύχτα» με την ελπίδα, που όπως λέει χαρακτηριστικά το εμπόριο, πεθαίνει πάντα τελευταία. Αυτά.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου