ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΡΑΜΜΑ, ΠΡΟΣ OΠΟΙΟΝ ΑΡΜΟΔΙΟ (Νόμος Παρασκευόπουλου)

ανοιχτο-γραμμα-προσ-oποιον-αρμοδιο-νόμ-758378

Του Σεραφείμ Αθανασίου

Αγαπητέ «Ταχυδρόμε», αγαπητή «Ροδιακή», καλή σας ημέρα και καλό μας μήνα μια που ο Σεπτέμβριος δεν έχει μεν εννιά (για να περνάμε όλοι μας όμορφα και ωραία) αλλά μπήκε και εγώ σας δίνω τις ανάλογες ευχές μου.

Αρχικά θέλω να σας ευχαριστήσω γιατί ποτέ δεν μου χαλάσατε χατίρι και ό,τι σας στέλνω βλέπει το φως της δημοσιότητας.

Δεν ξέρω αν και το σημερινό γραπτό μου που φέρει τον τίτλο «ανοιχτό γράμμα, προς όποιον αρμόδιο» το οποίο μπορεί να ονομάσω και «Πού Πάμε» δημοσιευθεί, στα έγκριτα φύλλα σας.

Όποια όμως και αν είναι η τύχη του αυτό, συνοδεύεται με πολλά ευχαριστώ.

Ας έρθω όμως στο « Πού Πάμε».

Κατά καιρούς διαβάζω σε ηλεκτρονικές και έντυπες εφημερίδες πολλά αρνητικά σχόλια σχετικά με το τι επικρατεί στις φυλακές με τη διακίνηση κρατουμένων και όχι μόνο για τέτοια θέματα, αλλά και για οικονομικά γενικής φύσεως που αφορούν σε όλους μας και, ως εκ τούτου, με κάνουν να τρομάζω.

Πρόσφατα, από τις φυλακές, αφέθηκε ελεύθερος ένας καταχραστής πολλών εκατομμυρίων που έχει καταδικαστεί, σε 21 χρόνια φυλάκιση.

Ένας άλλος προ 10ημέρου, για κάποια οικογενειακή βία, αφού συνελήφθη και προσήχθη στον φυσικό του δικαστή εκείνος τον άφησε ελεύθερο, για να δικαστεί σε τακτική δικάσιμο. Όμως, το ίδιο βράδυ, εκείνης της μέρας που αφέθηκε ελεύθερος, πηγαίνοντας στο σπίτι του, σκότωσε τον πατέρα του.

Άλλος κατάδικος, προ μηνός περίπου, αφέθηκε ελεύθερος και το ίδιο βράδυ, της πρώτης του ελευθερίας, λήστεψε και σκότωσε 80χρονη γιαγιά και, ευτυχώς, η Αστυνομία μας, τον ανακάλυψε και τον γύρισε πίσω στο κελί του με άλλο ένα ειδεχθές αδίκημα τους ώμους του.

Κάπου διάβασα ότι μέχρι σήμερα με καινούργιο ευεργετικό νόμο, έχουν αφεθεί ελεύθεροι πέντε χιλιάδες κρατούμενοι (5.000) ίσως και περισσότεροι και κάθε μήνα, τουλάχιστον 300 κατάδικοι που έχουν διαπράξει κακουργήματα, «αποχαιρετούν» τους εσωτερικούς και εξωτερικούς φύλακες των φυλακών, με ένα ίσως ειρωνικό χαμόγελο και το ίδιο βράδυ, σπάζουν πόρτες για να βιάσουν, να ληστέψουν, να δείρουν και να σκοτώσουν.

Δολοφόνοι που συντάραξαν κάποτε το πανελλήνιο και τα θύματά τους άφησαν πίσω τους χήρες και ορφανά σήμερα, αυτοί οι δολοφόνοι, παρά τις διαμαρτυρίες ορφανών παιδιών ακόμη και ξένων χωρών, απολαμβάνουν 24ωρες και 48ωρες ελευθερίες χωρίς ίχνος μετανοίας, για τα αποτρόπαια εγκλήματά τους.

Σκέπτομαι: Πόση ταλαιπωρία και πόσα ξενύχτια, με απέραντους κινδύνους, υφίστανται τα αστυνομικά μας όργανα, προκειμένου να ανακαλύψουν και να συλλάβουν τον όποιο εγκληματία και αυτά τα συλλαμβανόμενα «φυντάνια» τα χαϊδεύουν κάποιοι ευεργετικοί νόμοι που για την πλειοψηφία των Ελλήνων δεν έπρεπε να υπάρχουν.

Και δεν έπρεπε επειδή ο ένοχος, του όποιου εγκλήματος, πρέπει να τιμωρείται παραδειγματικά και να μη περιφέρεται μετά το έγκλημά του ανάμεσα σε νομοταγείς πολίτες, χωρίς ίχνος ντροπής ή μετάνοιας.

Δικαστικοί λειτουργοί που ως άνθρωποι ίσως χαίρονται όταν βλέπουν μπροστά τους τον κακοποιό που συνέλαβαν τα αστυνομικά όργανα, όταν όμως έρθει η ώρα των αποφάσεων για την τύχη τους με υπεύθυνη συνείδηση και πιστή εφαρμογή των νόμων αποφασίζουν με τον πιο επιεικέστερο Νόμο.

Έρχεται όμως στη συνέχεια η κοινή γνώμη και τα συγγενικά πρόσωπα των θυμάτων που απαρηγόρητα κλαίνε για τις ανείπωτες συμφορές που προήλθαν εξ αιτίας των εγκληματικών εκείνων πράξεων ελευθέρων καταδίκων.

Αλήθεια κ. Παρασκευόπουλε (Νόμος Παρασκευόπουλου ονομάζεται ο Νόμος σας) θέλω εγώ, ο απλός πολίτης, να σας ρωτήσω.

Γιατί προεκλογικά δεν μας είπατε ότι θα κάνετε ένα νόμο με τον οποίο σταδιακά κατάδικοι θα αφεθούν ελεύθεροι, έστω και αν έχουν διαπράξει ειδεχθή εγκλήματα και αν δεν αφεθούν ελεύθεροι θα τους δίνετε τις 24ώρες ή 48ωρες άδειες προκειμένου πιο εύκολα να συνηθίσουν στο περιβάλλον, σε περίπτωση που και εκείνοι αφεθούν τελείως ελεύθεροι;

Θα σας το πω εγώ γιατί δεν το είπατε και δεν εννοώ μόνο εσάς. Δεν μας το είπατε επειδή, αν το λέγατε, δεν θα παίρνατε ούτε την ψήφο σας. Όμως για τον υφιστάμενο Νόμο, μια που υπάρχει, απαντώ.

Βεβαίως και πρέπει να εφαρμόζεται όσο άδικος και αν είναι και τούτο γιατί είναι Νόμος και όλοι οι Νόμοι είναι σεβαστοί στα ευνομούμενα Κράτη. Αλλά και εκείνα, εάν διαπιστώσουν πως αυτού του Νόμου τα εδάφια και οι παραπομπές του εφαρμόζονται με «πελώριες» άδικες για τα θύματα ευεργεσίες τότε χωρίς χρονοτριβή πρέπει να τον καταργούν, το γρηγορότερο δυνατόν.

Δεν πρέπει ο κακοποιός να δρα ανενόχλητα και να ελπίζει, σε περίπτωση που τον συλλάβουν τα όργανα, πως θα έρθει ο Νόμος Παρασκευόπουλου (έτσι τον ξέρει ο κόσμος) και ως συνήγορος υπερασπιστής του, χωρίς αμοιβή, θα τον βγάλει γρήγορα από τη φυλακή για να κοροϊδεύει αστυνομικούς και δικαστικούς και, ελεύθερος πλέον, να πίνει δίπλα τους το παγωμένο φραπέ του.

Μόλις χθες (31-8-2018), σε ηλεκτρονική είδηση, διάβασα ότι, ο επίδοξος δολοφόνος της Τερέζας Μέι, πρωθυπουργού της Αγγλίας για εκείνη του την απόπειρα δολοφονίας της, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και, από τη φυλακή, θα βγει-αν βγει- ύστερα από 30 πραγματικά χρόνια εγκλεισμού του σε ανήλιο κελί.

Πριν λίγες μέρες, άκουσα τούτο. Ένας σκηνοθέτης ονόματι Πολάνσκι (που πρέπει σήμερα να είναι στην ίδια δική μου ηλικία), πριν εβδομήντα (70) χρόνια κάτι έκανε στην Αμερική και το έσκασε για Λονδίνο.

Ε, λοιπόν, μέχρι σήμερα δεν έχει παραγραφεί το αδίκημά του και φοβάται να επιστρέψει στην Αμερική. Γιατί παρακαλώ και εδώ, να μη ισχύουν τέτοιοι νόμοι; Από εμάς, είναι καλύτεροι και πιο έξυπνοι, οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί;

Είχα, όπως είπα πιο πάνω, διαβάσει ότι κάπου πέντε (5) χιλιάδες κατάδικοι με το νόμο Παρασκευόπουλου βγήκαν από τις φυλακές και επίσης 300-400 κάθε μήνα, εξακολουθούν να κλείνουν τη βαριά πόρτα πίσω τους εξερχόμενοι των φυλακών.

Προχθές από ένα ραδιόφωνο άκουσα ότι δέκα πέντε (15) χιλιάδες συνάνθρωποί μας, στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, πέρασαν θηλιά στον λαιμό τους και η θύελλα αυτή, συνεχίζεται.

Ήταν, πιστεύω, άνθρωποι που δεν μπορούσαν να τα «βγάλουν πέρα» με τη συμφορά της ανέχειας και, επειδή θα ήταν και φιλότιμοι ντρεπόντουσαν να βγουν για ζητιανιά στα φανάρια ή να ληστέψουν τράπεζες, σπίτια, σούπερ μάρκετ ακόμη και για το γάλα των παιδιών τους και προτίμησαν να βάλουν τέλος στη ζωή τους.

Αλήθεια κύριε πρωθυπουργέ, ως νεότερος «Οδυσσέας» που είστε, μια που πήρατε τη σκυτάλη από τους προηγούμενους, γιατί δεν επιστρέψατε πριν μέρες, από τον 10ετή πόλεμό σας, στην νεότερη δική μας Ιθάκη και προτιμήσατε να γυρίσετε στην παλιά που ουδεμία σχέση έχει με τη νεότερη; Ο δικός μας τρωικός (του Καστελόριζου) πόλεμος γίνεται εξ αιτίας μια βαθιάς οικονομικής κρίσης επειδή-λένε-πως τα δανεικά «μαζί τα φάγαμε» συνεπώς και μαζί πρέπει να πληρώσουμε το λογαριασμό της «νύφης».

Αυτό όμως είναι αδικία γιατί στο αντάμα « φαγοπότι» οι περισσότεροι ψίχουλα προλαβαίναμε και τώρα εκείνοι που προλάβαιναν «ψίχουλα» βάζουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη τους.

Και δεν έχουν καμιά σχέση οι δύο πόλεμοι επειδή η αιτία για τον πρώτο ήταν τα μάτια μιας ωραίας Ελένης που καταγόταν-λένε-από ένα όμορφο χωριό, την Πελάνα Λακωνίας. Και σαν να μη υπήρχαν άλλες και μάλιστα πιο όμορφες γυναίκες, σκοτώθηκαν τόσοι άνθρωποι. Τόσο μυαλό είχαν και εκείνοι, όπως και εμείς!

Πριν μια 10ετία ο δικός μας Οδυσσέας (εναλλάσσονται πολλοί βασιλείς στον ίδιο θρόνο επειδή το μαξιλάρι του έχει δυνατό μαγνήτη) από την Ιθάκη του Καστελόριζου και με φόντο τα όμορφα σπίτια, περίλυπος μας οδήγησε στα μνημόνια. Όλοι μας θυμόμαστε τι μας έλεγε, σχεδόν τρέμοντας και με υπουργό στο πλάι του.

Μπροστά του στη θάλασσα βρισκόταν ο Τιτανικός στον οποίο, μας έλεγε, μπορούσαμε να οδηγηθούμε όλοι και αφού βγάλουν τον πύρο θα πηγαίναμε στον πάτο για να γελούν οι απέναντι, στην γειτονική μας Αντίφυλλο.

Και αν δεν πάμε στον πάτο της θάλασσας-μας έλεγε- ένα πιστόλι που βρισκόταν δίπλα του πάνω σε ένα μικρό τραπεζάκι, θα χρησίμευε για την αυτοκτονία όλων μας.

Συνεπώς μπρος «βαθύ» και πίσω «ρέμα».

Όμως, ο Οδυσσέας, μας ενθάρρυνε κιόλας, και δεν μας άφησε ούτε να πνιγούμε αλ’ ούτε και να αυτοκτονήσουμε. Λεφτά ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ, υπήρχε όμως-μας είπε-λύση σωτηρίας, μόνο με μια υπογραφή.

Και χωρίς να περιμένει δική μας απάντηση την «κότσαρε» φαρδιά πλατιά και αυτή δεσμεύει με τη «σωτήρια λύση» στο DNT όχι μόνο παππούδες, γιαγιές και νέους ανθρώπους αλλά αγέννητα παιδιά 10ετιών, ενός περήφανου Έθνους και ίσως (όπως λένε) μέχρι το 2060, δηλαδή κάπου 42 χρόνια από σήμερα.

Και μας έλεγε αυτά ο Οδυσσέας μας, από την Ιθάκη του Καστελλόριζου, ότι δηλαδή ΔΕΝ υπήρχαν «λεφτά» και αυτό το επτασφράγιστο μυστικό ενός Έθνους, που έπρεπε να φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού, απελπισμένα το φώναζε ο βασιλιάς μας και οι τοκογλύφοι των περάτων του κόσμου (οικονομικές αγορές ονομάζονται) το έμαθαν και, από τη χαρά τους, έτριβαν τα χέρια τους.

Και εκείνος για να τους «εκδικηθεί» βρήκε αμέσως τη λύση μιας υπογραφής την οποία παρέδωσε σε ένα «τριγράμματο» οικονομικό Οίκο (ΔΝΤ) που αμέσως μας αγκάλιασε και υποσχέθηκε να μας βοηθήσει ακόμη και σε περίπτωση που δεν έχουμε χρήματα να του επιστρέφουμε τόκους και κεφάλαιο εκείνο θα μας βοηθάει -λένε οι πληροφορίες- μέχρι το 2060 έστω και αν του δίνουμε και χεσμένα (συγγνώμη αναγνώστη) σώβρακα επειδή και αυτά θα μας τα επιστρέψει πλυμένα αλλά με διπλάσιο τόκο!

Κύριε πρωθυπουργέ, αγαπητέ κ. Τσίπρα (που η κόρη μου σαν περνά 25 χρόνια και εγώ 55 και που ως άνθρωπος έξυπνος, τετραπέρατος θα έλεγα, μου είστε πολύ συμπαθής και, με όλη μου την αλήθεια, επίσης σας λέγω ότι δεν ψήφισα το κόμμα σας, όμως μέσα σε αυτό έχω πολλούς φίλους ακόμα και υπουργούς και ως νομοταγής πολίτης που σέβομαι την δημοκρατική μας Κυβέρνηση) θέλω να σας ρωτήσω.

Γιατί προ ημερών ( μια που τελείωσε όπως εσείς μας λέτε ο δικός μας 10ετής Τρωικός Πόλεμος με φόντο το Καστελόριζο) δεν επιστρέψατε στη δική μας Ιθάκη στο Καστελόριζο στο οποίο η καημένη Πηνελόπη, δέκα χρόνια τώρα, ράβει και ξηλώνει υφαντά, προκειμένου να ξεγελά τους μνηστήρες της που σαν Γύπες, θέλουν να πέσουν πάνω της;

Γιατί, επαναλαμβάνω, πήγατε στην παλιά Ιθάκη ενώ καλά γνωρίζετε ότι η Πηνελόπη στο καρνάγιο του Καστελόριζου σας περιμένει επειδή από εκεί έφυγε, ο προκάτοχός σας;

Και σας ερωτώ μήπως και εσείς, μέσα σας, πιστεύετε ότι θα «τραβήξει» πολύ αυτό το σχοινί που ίσως περάσει και το 2060, χρονιά την οποία κακές γλώσσες αναπαράγουν!

Αν αληθεύει αυτό, δυστυχώς πολλές ηθελημένες αγχόνες, με ανείπωτες συμφορές δάκρυα και απογοητεύσεις, θα στηθούν σε πανέμορφα δένδρα στον ίσκιο των οποίων κάποτε, εκείνοι οι αυτόχειρες και σε στιγμές ευτυχίας, δροσιζόντουσαν με τις οικογένειές τους.

Αγαπητέ «Ταχυδρόμε», αγαπητή «Ροδιακή», Θεού θέλοντος κοντεύω να φτάσω στα εκατό μου χρόνια και μια που έφαγα τα ψωμιά μου κανονικά έπρεπε να κάθομαι σε καμιά γωνιά και να μη ενδιαφέρομαι για το τι συμβαίνει γύρω μου, αλλά δεν το μπορώ, δεν το μπορώ επειδή αγαπώ τον τόπο που γεννήθηκα, τον τόπο που ζουν τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου, τα δισέγγονά μου, οι γείτονές μου, οι φίλοι μου, οι συνέλληνες!

Και την αγαπημένη μου πατρίδα, η λευτεριά της οποίας αποκτήθηκε με ποταμούς αίματος και αιώνων σκλαβιάς, δεν μπορώ να τη βλέπω σε αυτό το χάλι. Αναπολώ τα δικά μου παλιά φτωχικά μας χρόνια που περνούσαμε τόσο ήσυχα και δικαιολογημένα πονάω ψυχικά για ότι τώρα γίνεται.

Δεν μπορώ να περπατώ στο δρόμο και να μη ξέρω με ποιον διασταυρώνουμε και αν, προσπερνώντας τον, μου τη φέρει πισώπλατα, για να μου αρπάξει χρήματα που δεν έχω, επειδή άλλοι μου τα αφαίμαξαν.

Δεν αντέχω να με πληροφορούν, έστω και από τηλεφώνου, όπως έγινε προχθές με ένα συγχωριανό μου, ότι φοβάται να πάει μόνος του στο κοντινό του χωράφι επειδή στο δρόμο του συναντά περίεργα λευκά ή και μελαψά ξένα εκείνα πρόσωπα που δεν ξέρει από κρατιέται η σκούφια τους!

Δεν αντέχω στο να μαθαίνω ότι να ξεκινούν, τομάρια του κερατά, από του διαόλου τη μάνα, το Αφγανιστάν ή και από αλλού και φτάνοντας εδώ στο δικό μας τόπο στον οποίο βρίσκουν απλόχερα την ελληνική θαλπωρή, εκείνα τα τομάρια του κερατά, σκοτώνουν το παλικάρι μας στου Φιλοπάππου, ή κάποια γιαγιά που η καημένη ξέχασε να κλείσει το παλιό της παντζούρι.

Και πάνω σε αυτά τα δεινά και άσχημα που περνά ο τόπος μας ευτυχώς που μας έρχεται αρωγός η δική μας αστυνομία την οποία, οι περισσότεροι των πολιτών, την εμπιστευόμαστε γιατί, χωρίς υπερβολή είναι- αν την αφήσουν να κάνει τη δουλειά της όπως έχει διδαχθεί- η καλύτερη του κόσμου και, συλλαμβάνει αυτούς τους κακοποιούς σε χρόνο πολλές φορές ρεκόρ!!

Δεν μπορεί οι δικαστικοί λειτουργοί από κάποια καθάρματα της κοινωνίας: καταχραστές Δημοσίου χρήματος, ληστές, βιαστές ή και εμπόρους ναρκωτικών ουσιών επειδή κάνουν κατά συνείδηση τη δουλειά τους, αν τους κλείσουν στη «ψειρού», απειλούνται με βόμβες μολότοφ ή δεν ξέρω εγώ πως αλλιώς ονομάζουν αυτά τα επικίνδυνα σιδηρικά.

Δεν μπορεί ο χωροφύλακας ακόμη και με βαθμό στρατηγού που κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή ακόμη και η ζωή τους να μη λαμβάνεται υπ όψη αυτός τους ο κίνδυνος από έστω και μικρή μερίδα πολιτών που όμως αν νιώσει κινδύνους αυτόν τον χωροφύλακα καλεί και αυτή η μερίδα και όταν παρέλθει ο κίνδυνος φτου και από την αρχή το «μπασκίνα» και το « φονιάδες» του λαού.

Και επειδή για τον Νόμο Παρασκευόπουλου γίνεται περισσότερο λόγος και ντόρος ας φροντίσει ο σημερινός υπουργός Δικαιοσύνης να καταργήσει αυτό τον Νόμο ο οποίος φέρνει μεν χαρές σε κακοποιά στοιχεία, όμως, περισσότερα δάκρυα και λύπη προκαλεί σε συγγενικά πρόσωπα θυμάτων αυτών των κακοποιών στοιχείων.

Να είστε καλά.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου