ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Για τον αείμνηστο Σπύρο Μερκούρη

για-τον-αείμνηστο-σπύρο-μερκούρη-760070

Της Σοφίας Δεληγεώργη

Λόγω απουσίας μου στον Βόλο πληροφορήθηκα από την εφημερίδα ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ στις 25 -8 -2018 τον θάνατο στην Αθήνα, του οικογενειακού μας φίλου Σπύρου Μερκούρη.

Εκφράζω τη θλίψη μου για την απρόσμενη απώλεια του άρχοντα, του αριστοκράτη, που με την όλη συμπεριφορά του στον ιδιωτικό και πολιτικό βίο, διεκρίνετο διά το ήθος του και την ευγένεια.

Ο εκλιπών ήταν αδελφός της σπουδαίας ηθοποιού και πολιτικού Μελίνας Μερκούρη, που ως υπουργός (1981-1989) άφησε το δικό της στίγμα στον πολιτισμό.

Ο Σπύρος Μερκούρης, προερχόταν από παλαιά πολιτική οικογένεια. Ο παππούς του Σπύρος Μερκούρης ήταν για χρόνια δήμαρχος Αθηναίων, ο δε πατέρας του Σταμάτης Μερκούρης, διατέλεσε βουλευτής και υπουργός. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ήταν μέλος πολλών πολιτικών οργανώσεων και χρημάτισε σύμβουλος του υπουργείου Πολιτισμού. Νέος ανέπτυξε μεγάλη εθνική, πολιτική, αντιστασιακή δραστηριότητα, παραχώρησε όμως την πολιτική διαδοχή της οικογένειας του εις την αδελφή του Μελίνα, της οποίας ήτο νομικός της σύμβουλος.

Θα αναφερθώ σε ορισμένα προσωπικά περιστατικά.

Η Μελίνα Μερκούρη με τον Ζιλ Ντασέν, έμεναν σε πολυκατοικία της οδού Αναγνωστοπούλου (Κολωνάκι) απέναντι από το δικό μας διαμέρισμα και είχαμε αναπτύξει γνωριμία.

Ο Σπύρος Μερκούρης έμεινε ένα δρόμο πιο κάτω στην οδό Τσακάλωφ, σ’ ένα τριώροφο νεοκλασικό το πατρικό τους σπίτι.

Τα τελευταία χρόνια βλεπόμασταν με τον άνδρα μου τα βράδια σε καφετέριες της πλατείας Κολωνακίου και τα λέγαμε. Παρ’ όλη την ηλικία του διατηρούσε τη διαύγεια του πνεύματος και ήταν υγιέστατος.

Θυμόταν όταν τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, όταν συμφοιτητής στη Νομική με τον κουνιάδο μου Στέργιο – Γιούλα Δεληγεώργη και ηγείτο των εθνικόφρονων φοιτητών.

Δώσανε μάχες στην φοιτητική εστία (Ιπποκράτους- Σταδίου) διά να πάρουν το συσσίτιο που το διεκδικούσαν οι κομμουνισταί.

Τον ερχομό τους με τη Μελίνα, όταν πέθανε η μητέρα τους, που τους επέτρεψαν να παραστούν στην κηδεία της το 1972.

Ζούσε μόνος του και του έκανε μεγάλη χαρά να συναντηθεί μαζί μας τα βράδια. Ειδικά εμένα με συμπαθούσε πολύ. Μας διηγείτο διάφορα ευτράπελα περιστατικά.

Αγαπητέ Σπύρο, την απουσία σου θα την αισθανόμαστε, αλλά θα σε θυμόμαστε πάντα ζωντανό.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου