Του Θωμά Στραβέλη, συγγραφέα – πανεπιστημιακού
Οι άνθρωποι δεν λένε να σταματήσουν τις μεταξύ τους διαμάχες, αλλά οι διαμάχες μεταξύ των φίλων, παραδόξως, αποτελούν τη χαρά των εχθρών. Βέβαια, η στρατηγική του πολέμου λέει να μισείς τον εχθρό σου, αλλά η στρατηγική της ειρήνης και της δημιουργίας σού ζητά να παίρνεις τον εχθρό σου στα σοβαρά. Κι αν ο κροκόδειλος έφαγε τον εχθρό σου, αυτό δεν σημαίνει πως έγινε και φίλος σου. Πάντως, να έχεις υπόψη σου τα όρια της έχθρας, όχι, όμως, και της φιλίας. Ο άνθρωπος χρειάζεται ν’ αρχίζει, κάποτε, έναν εσωτερικό αγώνα στη ζωή του, ώσπου να μάθει την αλήθεια για τα αξιοκατάκριτα πάθη τής ψυχής του. Ο αγών πρόφασιν ουκ επιδέχεται.
Αλλά εσύ «λάθε βιώσας!», σου είπε ο Δημόκριτος. Δηλαδή, να ζεις χωρίς τυμπανοκρουσίες! Το να πράττεις έργα αισχρά, είναι τερατωδώς φοβερό. Το να ντρέπεσαι, όταν τα πράττεις, είναι φοβερό κατά το ήμισυ. Όταν, όμως, υπερηφανεύεσαι, τότε αυτό είναι υπερβολική αναισθησία. Εσύ «λάθε βιώσας!». Και να θυμάσαι ότι είναι προτιμότερο να μιλάς με περισσότερη σαφήνεια και με λιγότερη, έστω, σοφία. Ξέρεις ότι, αν ο γαμπρός είναι καλός, κέρδισες ένα γιο. Αν είναι κακός, έχασες μία κόρη! Ξέρεις, επίσης, πολλά για την ευτυχία στον γάμο. Ξέρεις ότι χρειάζεται κάτι περισσότερο από το να βρεις το σωστό πρόσωπο. Χρειάζεται να’ σαι και συ σωστός.
Αλλά οι πτώσεις, οι τραυματισμοί και οι πληγές των ανθρώπων είναι πολλές! – Ευδόκησε, Κύριε, η δική μου πτώση, η τελευταία, αυτή που θα με ματώσει, αυτή να είναι στα πόδια Σου!
