Του Νίκου Τσεκούρα, συνταξιούχου δασκάλου
Αγαπητοί φίλοι αναγνώστες, είναι παγκοίνως γνωστόν, ότι μερικοί πρωθυπουργοί, μόλις καταλαμβάνουν το θώκο της κυβερνητικής εξουσίας, ξεχνούν την αποστολή τους. Φροντίζουν πρώτα και διορίζουν συγγενικά τους πρόσωπα και κομματικούς φίλους, σε επιλεκτικά Υπουργεία που είναι άσχετα με την επαγγελματικής τους μόρφωση και ως εκ τούτου δεν παράγον κυβερνητικό έργο. Έτσι με αυτό, θέλω να υπενθυμίσω στον τωρινό πρωθυπουργό και στους βουλευτές του, να αποφεύγουν τα σοβαρά λάθη των παλιών συναδέλφων των.
Φίλοι μου αναγνώστες, όταν γίνονται εκλογές για την ανάδειξη κυβέρνησης, οι ψηφοφόροι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ο υποψήφιος πρωθυπουργός είναι εγνωσμένου κύρους, αδέκαστου χαρακτήρα και γνώστης των προβλημάτων της χώρας του.
Ο εκλεγόμενος πρωθυπουργός, στη συνέχεια, που θα σχηματίσει κυβέρνηση και θα διορίσει υπουργούς στα διάφορα Υπουργεία, πρέπει να λαμβάνει υπόψη του την προσωπικότητα του κάθε υποψήφιου. Ο δε νεοδιοριστής υπουργός, πάλι, με τη σειρά του, πρέπει κατά κύριο λόγο να έχει και αυτός την έξωθεν καλή μαρτυρία, να έχει πολυμέρεια γνώσεων και απαραίτητα, να ξέρει και δυο – τρεις ξένες γλώσσες, διότι, σήμερα, η αλληλογραφία του κάθε υπουργού με τους συναδέλφους των άλλων χωρών, γίνεται με τα κομπιούτερ, στις αντίστοιχες γλώσσες.
Εάν όμως, ο νεοδιοριστής υπουργός, δεν έχει τ’ αναφερόμενα προσόντα, τότε σίγουρα, δε θα παράξει αξιόλογο έργο και το λάθος είναι του πρωθυπουργού, που πιθανόν να τον είχε διορίσει από φιλοπροσωπία.
Αγαπητοί μου και φίλοι αναγνώστες, για να βεβαιωθείτε για τους χαρισματικούς διορισμούς, που κάνανε μερικοί πρωθυπουργοί, σας αναφέρω τον απίστευτο, αλλά, αληθινό διορισμό κάποιου υπουργού στο υπουργείο Παιδείας, που ήταν πολιτικός μηχανικός, άσχετος με το αντικείμενο για θέματα παιδείας.
Προς 20/ετίας και πλέον, ο πρόεδρος της διδασκαλικής μας ομοσπονδίας, συγκάλεσε στην Αθήνα γενική συνέλευση των δασκάλων για να συζητήσουμε και να βρούμε λύσεις για τα πολλά καυτά και λιμνάζοντα εκπαιδευτικά μας προβλήματα.
Ο πρόεδρός μας θεώρησε υποχρέωση και προσκάλεσε τον αρμόδιο υπουργό Παιδείας, που, όπως προανέφερα, ήταν πολιτικός μηχανικός και ως εκ της ιδιότητάς του, δε γνώριζε τα εκπαιδευτικά προβλήματά μας. Παρά ταύτα, όμως, ήρθε και τίμησε τη Γενική Συνέλευσή μας και εμείς οι (150) παρόντες δάσκαλοι τον υποδεχθήκαμε πρόσχαρα, πιστεύοντας ότι πιθανόν, θα μας υπόσχονταν καμιά μικρή μισθολογική αύξηση. Ο κ. υπουργός, όμως, στην ομιλία του αναφέρθηκε εκτενώς, μόνον για τα προσωπικά του επιτεύγματα της ειδικότητάς του: (πολεοδομικά και συγκοινωνιακά), αλλά τα εκπαιδευτικά μας τ’ αγνόησε. Δικαιολογημένα, λοιπόν, όλοι οι συνάδελφοί μου πικράθηκαν.
Κάποιος, όμως συνάδελφός μας, γνωστός για τα εθνικά του φρονήματα, αγανακτισμένος για την αδιαφορία του κυρίου υπουργού, βρήκε το θάρρος και αφού σηκώθηκε όρθιος, πήρε το λόγο και αποτάθηκε προς τον κ. υπουργό και με παρρησία του είπε τα εξής: – Κε υπουργέ, εκ μέρους των (150) συναδέλφων μου, εκφράζω την πικρία μας, διότι στη μακροσκελή ομιλία σας, δεν αναφερθήκατε καν, για την επίλυση κανενός εκπαιδευτικού μας προβλήματος.
Εγώ, όμως, σας δικαιολογώ, διότι, η δική σας επαγγελματική μόρφωση, δεν είναι εκπαιδευτική, αλλά τεχνική και ως εκ τούτου, δικαιολογημένα, δεν αναφερθήκατε, καν, για τα δικά μας προβλήματα. Το λάθος, όμως, δεν είναι δικό σας, αλλά του κου Πρωθυπουργού, που σας διόρισε στο Υπουργείο μας, που είναι άσχετο με τη δική σας επαγγελματική κατάρτιση. Μ’ άλλα λόγια, δεν εφάρμοσε την αλάνθαστη θεωρία του επαγγελματικού προσανατολισμού, που λέει κατηγορηματικά ότι «ο κατάλληλος άνθρωπος, πρέπει να διορίζεται στην κατάλληλη θέση».
Και συνεχίζοντας, ο συνάδελφός μας, τη δικαιολογημένη διαμαρτυρία μας με τον κο υπουργό, συμπλήρωσε και τα εξής: – «Κε υπουργέ, καλόν είναι να παρακαλέσετε τον κο πρωθυπουργό να σας μετατάξει στο αρμόδιο Υπουργείο των δημοσίων έργων, διότι εσείς δεν έχετε γνώση των εκπαιδευτικών προβλημάτων. Εσείς ξέρετε, το πόσο τσιμέντο πρέπει να ρίχνετε στο χαρμάνι σε κάθε (μ2), για να γίνει στερεό το κτίσμα.
Αφού ο συνάδελφός μας τελείωσε τη δικαιολογημένη διαμαρτυρία μας, τον συγχαρήκαμε καταχειροκροτώντας τον! Αντίθετα όμως, ο κος Υπουργός, χλόμιασε από ντροπή, έσκυψε το κεφάλι του και μας αποχαιρέτησε καταπληγωμένος.
Φίλοι αναγνώστες μου, η ταπεινή προσωπική γνώμη για να προσδώσει η πατρίδα μας, θα πρέπει, ο εκάστοτε πρωθυπουργός, που πρόκειται να σχηματίσει κυβέρνηση, να αξιολογεί τους υποψήφιους υπουργούς, σύμφωνα με τα προαναφερόμενά μου προσόντα και να μη διορίζει σε θέσεις κλειδιά, συγγενικά του πρόσωπα: Κομματικούς φίλους του και αγράμματους κουμπάρους του και σπαταλούν άσκοπα τα έσοδα του δημόσιου κορβανά, προσέτι δε, να τιμωρηθούν παραδειγματικά, όταν αποκαλυφτούν όλες οι τρανταχτές παρανομίες τους.
