Ο πόνος πολύς και δεν μετριέται,
η θλίψη βουβή και στα γιατί περιπλανιέται.
Παιδιά, κορμιά, σαν κούτσουρα σπασμένα,
μέσα στις στάχτες ρίζωσαν μαύρα καρβουνιασμένα.
Σαν το θεριό είναι η φωτιά τα ουρλιαχτά την τρέφουν,
της μάνας που χάνει το παιδί και όλων αυτών που τρέχουν.
Θεέ μου παντοδύναμε, πνίξε στο έλεος σου,
όλους αυτούς που έρχονται μπρος στον Παράδεισό σου!!!
Βασιλική
