Του Πρωτοπρεσβύτερου Απόστολου Θάνου,
Εφημέριου Ιερού Ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Βόλου
Σ’ αυτήν τη λεπτομέρεια της σημερινής ευαγγελικής περικοπής ας μείνουμε… Στην εντολή του Κυρίου προς τους μαθητές του να συγκεντρώσουν όσα κομμάτια ψωμιού έμειναν, μετά το χορτασμό του πλήθους, μέσα στα δώδεκα κοφίνια· όσοι ήσαν ακριβώς για να εντυπωθεί καλύτερα το θαύμα μέσα τους.
Η πράξη αυτή των μαθητών είχε σημασία. Ένα κοφίνι με τα ευλογημένα ψωμιά θα κρατούσε και ο Ιούδας για να μη ξεχάσει το θαύμα της ερήμου, που ετέλεσε ο Διδάσκαλός του και με το οποίο έθρεψε χιλιάδες ανθρώπους με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια. Να το θυμάται ο Ιούδας όταν θα τον κυριεύσει το πάθος της φιλαργυρίας και να μην ξεχνά ότι πηγή των αγαθών δεν είναι το αργύριον αλλά ο Θεός. Αλλά και για κάποιον άλλον λόγο ουσιώδη έδωσε αυτήν την εντολή ο Κύριος. Διότι ήθελε να μας διδάξει να μην είμαστε σπάταλοι αλλά να έχουμε την αρετή της λιτότητας. Η χριστιανική ζωή διακρίνεται και από τη λιτότητα. Αντίθετα η ζωή μακριά από το Θεό, η άκρως υλιστική και ευδαιμονιστική ζωή είναι συνήθως σπάταλη ζωή. Και ο λόγος του Θεού στη Γραφή μας διδάσκει την ολιγάρκεια, δηλαδή την λιτότητα. Να είμαστε αφιλάργυροι πρέπει. Να αρκούμαστε σ’ αυτό που έχουμε. Ο Θεός δεν μας είπε, δεν πρόκειται να σε αφήσω, δεν πρόκειται να σε εγκαταλείψω;
Ακόμη ο πιστός χριστιανός επιδιώκει τη λιτή ζωή και την απλότητα γιατί ξέρει πολύ καλά ότι η ζωή γενικά δεν εξαρτάται από τα περισσεύματα και τα πλούτη. Τα ίδια μας διδάσκουν και οι Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας, οι οποίοι στη ζωή τους υπήρξαν οι πιο λιτοί άνθρωποι. Έτσι ο ι. Χρυσόστομος εκήρυττε ότι εκείνος που χρειάζεται πολλά είναι δούλος σε πολλά.
Τη λιτότητα στη ζωή μας, τη σύμμετρη με τις ανάγκες μας, μας δίδαξε σήμερα μαζί με άλλα ο Κύριός μας. Διότι η σπατάλη οδηγεί τον άνθρωπο σε μεγάλα κακά. Τον οδηγεί σε κλοπές, σε φόνους και σε πολέμους. Είναι τέρας αδηφάγο που κατατρώγει ευχαρίστως και τα ευγενέστερα αισθήματα του ανθρώπου.
Μόνο μία σπατάλη ευλογεί ο Χριστός. Τη σπατάλη της αληθινής αγάπης! Ευλογημένη σπατάλη, που οδηγεί στους ουρανούς. «Ο σπείρων επ’ ευλογίαις, επ’ ευλογίαις και θερίσει» Αμήν.
