Του Κων. Απ. Σουλιώτη, επ. λυκειάρχη
Ο Σπυρίδων Καλλιάφας γεννήθηκε το 1885 στη Δοβριανή της Β. Ηπείρου από απλούς και καλούς γονείς. Αποφοίτησε από το ελληνικό σχολείο της ιδιαίτερης πατρίδας του και μετά από το Γυμνάσιο Μεσολογγίου της Αιτωλοακαρνανίας. Το 1907 πήρε το πτυχίο της Φιλοσοφικής σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και την τριετία 1916-1919, ως υπότροφος, σπούδασε μεταπτυχιακά παιδαγωγική, ψυχολογία και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης της Ελβετίας. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως Καθηγητής Παιδαγωγικής και Παιδαγωγικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Ως επιστήμων ο Σπυρίδων Καλλιάφας υπήρξε ηγετική μορφή, γιατί με τις επιστημονικές του έρευνες και τα πλέον των εκατό συγγραμμάτων του θεμελίωσε στην Ελλάδα τη σύγχρονη παιδαγωγική και όσοι δάσκαλοι κατά τον καιρό της μετεκπαίδευσης τους και όσοι καθηγητές είχαμε τη θεϊκή θέληση να τον έχουμε καθηγητή στα παιδαγωγικά και την παιδαγωγική ψυχολογία κατά τα φοιτητικά μας χρόνια αποκτήσαμε πολύ καλή παιδαγωγική γνώση και παιδαγωγικοψυχολογική κατάρτιση, την οποία εφαρμόσαμε και μεταλαμπαδεύσαμε στους μαθητές μας.
Μερικοί αναγνώστες του άρθρου μου και της αναφοράς μου στην προσωπικότητα και την προσφορά του καθηγητού μου Σπύρου Καλλιάφα ίσως διερωτηθούν: Τώρα θυμήθηκε αυτός ο άνθρωπος, ύστερα από 64 χρόνια που πέρασαν από την εποχή που τον είχε καθηγητή, να ασχοληθεί με την προσωπικότητα και την προσφορά του Σπ. Καλλιάφα;
Ποτέ δεν μου έφυγε από το μυαλό μου, την ψυχή μου και το παιδαγωγικό μου έργο στα διάφορα Γυμνάσια και Λύκεια της Ελλάδας και του εξωτερικού, στα οποία υπηρέτησα ως καθηγητής, γυμνασιάρχης και λυκειάρχης. Ισχύει απολύτως ο λόγος του σοφού Πλάτωνα «Το μέμνησθαι του διδασκάλου αεί πάντων ήδιστον». Πιστεύω ότι κανένας που είχε καθηγητή τον Σπ. Καλλιάφα, δεν ξέχασε την προσωπικότητά του, την παιδαγωγική του κατάρτιση και τη μεγάλη του προσφορά. Ο Σπυρίδων Καλλιάφας υπήρξε άνθρωπος και επιστήμονας ακέραιος, ειλικρινής, συνετός λάτρης της προγονικής Ελληνικής κληρονομιάς και παράδοσης, ήταν λάτρης της αλήθειας και θεοσεβής. Πολέμησε επιστημονικά και διαχρονικά διάφορες υλιστικές απόψεις, θέσεις και θεωρίες και δίδαξε την πίστη στο Θεό υποστηρίζοντας, διδάσκοντας και γράφοντας ότι η ηθική διδασκαλία, από κάθε μετερίζι, πρέπει να στηρίζεται και να θεμελιώνεται σε θρησκευτική βάση, σε Ελληνορθόδοξες αρχές και αξίες, διότι όπως μας έλεγε «… ηθική χωρίς θρησκευτικά θεμέλια και Ελληνορθόδοξες αρχές και αξίες δεν είναι ηθική, γιατί της λείπουν τα στοιχεία για τη θεμελίωσή της…». Μας έλεγε ακόμη και μας προέτρεπε «…όταν θα διοριστείτε καθηγητές στα σχολεία, στους μαθητές σας να διδάσκετε και να τους καθοδηγείτε να είναι αφοσιωμένοι στον Θεό και την πατρίδα και να συζητάτε και να συμβουλεύετε τους γονείς τους να φροντίζουν για την καλή αγωγή των παιδιών τους, γιατί το 80% της καλής αγωγής τα παιδιά το παίρνουν στα πέντε πρώτα παιδικά τους χρόνια και το υπόλοιπο 20% το παίρνουν στο Δημοτικό Σχολείο. Και τόνιζε ότι η αγωγή αρχίζει από την εγκυμοσύνη και ολοκληρώνεται στο Δημοτικό Σχολείο, γι’ αυτό και η λέξη διδάσκαλος σημαίνει αυτός που δίνει άλος δηλαδή φως, ενώ καθηγητής σημαίνει αυτός που καθοδηγεί στηριζόμενος στα όσα καλά πήρε το παιδί από την οικογένεια…». Μας έλεγε και άλλα πολλά για την καλή αγωγή των παιδιών και κατέληγε : «…όποιος έχει στα χέρια του τη δημιουργία του καλού χαρακτήρα του παιδιού (γονείς, δάσκαλοι και άλλοι) πρέπει να έχουν σεβασμό προς την παράδοσή μας και αποκαλούσε τους αρνητές αδιάφορους και ασυγχρόνιστους».
Αυτός υπήρξε ο αείμνηστος Πανεπιστημιακός δάσκαλός μου Σπυρίδων Καλλιάφας, ο οποίος έφυγε προς την αιωνιότητα στις 4 Φεβρουαρίου 1964. Εύχομαι και πιστεύω ότι είναι και ζει κοντά στον Θεό.
