ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Η αναγνώριση – επιβράβευση και δημοσιοποίηση της επιτυχίας

η-αναγνώριση-επιβράβευση-και-δημοσι-823446

Ο λόγος για την 13χρονη Χρύσα Κορδούλη και το πεζογράφημά της «ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑ», υπό το ψευδώνυμο «Καταιγίδα»

Tου Δημήτρη Αντωνίου, Καθηγητή Αγγλικής

aglo.academia@gmail.com

Σε πλήρη αντίθεση με την πολιτική της σημερινής κυβέρνησης, η οποία νομοθέτησε την αναγνώριση, την επιβράβευση και διάκριση δια κλήρου (αναφέρομαι στην περίπτωση των σημαιοφόρων που επιλέγονται δια κλήρου), και αυτό πρέπει να αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία ισοπέδωσης της ακαδημαϊκής προόδου, συμβαίνει να είμαι ταγμένος, committed, οπαδός των εκπαιδευτικών που ακράδαντα πιστεύουν στην προβολή, αναγνώριση, διάκριση και επιβράβευση των νέων ανθρώπων που διακρίνονται σε οποιονδήποτε τομέα της εκπαίδευσης, και ας μη θεωρηθεί πως αυτό το επινόησα όψιμα. Υπάρχουν αδιάψευστες μαρτυρίες πως αυτό ανέκαθεν υπήρξε το πιστεύω μου και πρακτική μου.

Ερχόμαστε τώρα στην περίπτωση της 13χρονης Χρύσας Κορδούλη, η οποία ούτε είναι, αλλά ούτε και υπήρξε ποτέ μαθήτριά μου. Τελείως τυχαία πληροφορήθηκα για την επιτυχία της και τη βράβευσή της σε πανελλήνιο διαγωνισμό, έχοντας γράψει το καλύτερο πεζογράφημα υπό τον τίτλο «ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑ».

Ωστόσο, επειδή δεν θεωρώ τον εαυτό μου και ειδικό για να αξιολογήσω δίκαια ένα λογοτεχνικό έργο, απευθύνθηκα σε καθηγητές πανεπιστημίου και αναγνωρισμένους λογοτέχνες και συγγραφείς και ζήτησα την αμερόληπτη λογοτεχνική τους γνώση. Όλοι τους φάνηκαν ανεπιφύλακτα εντυπωσιασμένοι και ένας εξ αυτών συμβαίνει να είναι ο γνωστός σε όλους μας, αλλά και πανελλαδικά, ο κ. Κώστας Λιάπης, λογοτέχνης, λαογράφος, διηγηματογράφος, έως και βραβευμένος από την Ελληνική Ακαδημία για κάποια από τα έργα του. Ο ίδιος μου δήλωσε: «Με άριστα το 20 η Χρύσα της αξίζει ένα 18». Βέβαια το 18 του κ. Λιάπη είναι συγγραφικό 18, και όχι γυμνασιακό ή κάποιας έκθεσης!

Η επιβράβευση και διάκριση μιας επιτυχίας που είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλείας, ενδεχομένως και ενός χόμπυ, υπηρετεί ως κίνητρο για περαιτέρω εξέλιξη και δημιουργικότητα. Σε κάθε περίπτωση η τέχνη του γράφειν είναι αποτέλεσμα μελετών πολλών βιβλίων, πέραν των υποχρεωτικών. Αντίθετα, η απαξίωση και έλλειψη αναγνώρισης οδηγεί στην απογοήτευση και καταπνιγμό, stifling, ενός ταλέντου εν τη γενέσει του. Στην επιστήμη της Παιδαγωγικής η αναγνώριση και επιβράβευση είναι το Α και το Ω της εμψύχωσης και ενθάρρυνσης. Εκπαιδετικοί που δεν επαινούν τους μαθητές τους για τις προσπάθειές τους δεν θα ‘πρεπε να ’χουν θέση εκπαιδευτικού.

Η Χρύσα, με το έμφυτο τάλαντό της να χρησιμοποιεί την ελληνική γλώσσα σε συγγραφικό επίπεδο, θα μπορούσε κάλλιστα να επιδείξει την ίδια τέχνη και σε μία άλλη γλώσσα ή γλώσσες, αρκεί να της δοθεί η απαραίτητη και κατάλληλη ευκαιρία.

Δεν γνωρίζω εάν ο Καζαντζάκης ή ο Παπαδιαμάντης είχαν επιδείξει την ίδια ικανότητα στην ηλικία των 13 ετών. Για παιδιά της κατηγορίας της Χρύσας δεν υπάρχουν όρια στην εξέλιξή τους, υπάρχουν όμως εμπόδια από τους τυφλούς στα μάτια, στα αυτιά και στο νου.

Προσωπικά συνέβη να έχω μαθήτριες που στην ηλικία της Χρύσας είχαν επιδείξει την ίδια ικανότητα στην Αγγλική γλώσσα και σήμερα η μία είναι καθηγήτρια Αγγλικής σε δημόσιο σχολείο της Αγγλίας και η άλλη διακεκριμένη διεθνώς δημοσιογράφος στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Αναφέρομαι στις αδελφές Κατερίνα και Χριστίνα Μιαρίτη του Δημητρίου, ο οποίος παρεπιμπτόντως κατάγεται από την περιοχή των Αγράφων, την Κερασιά Καρδίτσας, με επάγγελμα μάγειρας! Πιο συγκεκριμένα στην ηλικία των 15 ετών η Κατερίνα Μιαρίτη στις εξετάσεις του Michigan Proficiency έγραψε μία έκθεση την οποία το Πανεπιστήμιο αμφισβήτησε την γνησιότητα και τη χαρακτήρισε ως μη φυσιολογική. Κατόπιν επέμβασής μου το Πανεπιστήμιο αναγνώρισε το ταλέντο της και της απένειμε το πτυχίο της!

Και τώρα ας γίνουμε και λίγο πρακτικοί. Εάν υποθέσουμε πως η Χρύσα έγραφε αυτό το πεζογράφημα, ας πούμε στα Αγγλικά, αυτό και μόνο ενδεχομένως θα της εξασφάλιζε μία υποτροφία στο Αγγλόφωνο Κολλέγιο της Θεσσαλονίκης το «Ανατόλια» και από εκεί και πέρα ο δρόμος θα άνοιγε διάπλατα… για δωρεάν σπουδές σε διάφορα αγγλόφωνα πανεπιστήμια. Ο Γεράσιμος Τσουράπας, και άλλοι, που πρόσφατα μνημονεύσαμε, ήταν η υποτροφία που κέρδισε στο μεγάλο Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο του Yale που του άνοιξε τον δρόμο της επιτυχίας ανεμπόδιστα, εγκαταλείποντας το Ελληνικό Πανεπιστήμιο στο 2ο έτος. Στην πόλη μας αλλά και γενικότερα σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν αρκετά ταλέντα, τα οποία ποτέ δεν αξιοποιούνται. Εύσημα πρέπει να αποδίδονται και στην τοπική στήλη, η οποία δεν φείδεται χώρου και χρόνου να αναδείξει τα ταλαντούχα νιάτα της περιοχής που μας κάνουν όλους μας υπερήφανους, αλλά και να δίνουν κίνητρο και έναυσμα στους συνομιλήκους τους να τους μιμηθούν.

Από την πλευρά μου θα ήμουν αρκετά πρόθυμος να προσφέρω τις υπηρεσίες μου και τις γνώσεις μου, εθελοντικά βέβαια, σε νεαρά άτομα που διψούν για μάθηση και διαθέτουν την ικανότητα για πρόοδο και εξέλιξη, αρκεί κάποιος φορέας να διαμόρφωνε τις απαραίτητες προϋποθέσεις….

Θα ήταν άδικο να μην πούμε δυο λόγια για τη Χρύσα και τους αξιόλογους γονείς της. Είναι κόρη του Αντώνη Κορδούλη και της Αγγελικής Κορδούλη, το γένος Παπαρδέλη, οι οποίοι έλκουν στην καταγωγή τους από τη Μάνη και τον Άγιο Βλάσιο αντίστοιχα. Προφανώς ο συνδυασμός Μάνης και Πηλίου ήταν ένα καλό μείγμα που είχε σαν αποτέλεσμα την ταλαντούχα Χρύσα.

Η Χρύσα Κορδούλη είναι μαθήτρια Α΄ Γυμνασίου στο 8ο Γυμνάσιο Βόλου. Το σύνολο των ποιημάτων και διηγημάτων που υποβλήθηκαν προς βράβευση για μαθητές λυκείου και γυμνασίου ήταν 550, από όλη την Ελλάδα, αλλά και από ελληνόφωνα σχολεία του εξωτερικού, που αφορούσαν ποίηση και πεζογραφία. Η Χρύσα κέρδισε το Α΄ βραβείο πεζογραφίας για μαθητές γυμνασίου.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη η Χρύσα είναι ήδη μία έφηβη συγγραφέας πεζογραφίας με απεριόριστες δυνατότητες για εξέλιξη.

Χρύσα έχεις ταλέντο, καλλιέργησέ το και μην επιτρέπεις σε κανέναν να σε αποθαρρύνει ή να σε παρεμποδίσει.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου