Της Ελενας Αντωνοπούλου
Η αστάθεια και η αβεβαιότητα είναι πλέον η καθημερινότητα μας. Από τη μια οι αγορές με τα καλά και τα κακά τους αλλά κυρίως με τους φόβους και την προστατευτικότητά τους, και από την άλλη οι ευρωσκεπτικιστές και η καινούργια μορφή εθνικισμού που πλανάται πάνω από την Ευρώπη.
Από πού να ξεκινήσω και πού να τελειώσω, από την Ιταλία, από την Ισπανία, από ανίερες ευρωπαϊκές συμμαχίες, από την απόφαση Τραμπ να επιβάλλει δασμούς στο Μεξικό στον Καναδά στην Ευρώπη…
Ηγέτες αδύναμοι χωρίς όραμα, καιροσκόποι λαϊκιστές εκμεταλλεύονται τους κουρασμένους και ταπεινωμένους λαούς, την αγωνία για επιβίωση, τον φόβο των ανθρώπων στο γενικό κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας
Το ίδιο που πάθαμε εμείς στην Ελλάδα και δεν μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι.
Απο τον Τραμπ στο brexit, από την ακυβερνησία στην Ιταλία στην Ισπανία… που ακόμη… ποιος ξέρει…
Η Ευρωπαϊκή Ένωση που δημιουργήθηκε μέσα από τις στάχτες ενός παγκοσμίου πολέμου ενάντια στον εθνικισμό επιστρέφει σ’ αυτόν… Ούτε θέλω να το σκέφτομαι… Ενώ οι ΗΠΑ και η Βρετανία, αναδιπλώνονται στα δικά τους όρια, πιστεύοντας ότι θα αντιμετωπίσουν κάποιο πιθανό ανταγωνισμό κάποιων νέων δυνάμεων που θα τους απειλήσουν… πού είναι οι ηγέτες; πού είναι ο Μιτεραν, ο Κολ, ο Ντελόρ… η Θάτσερ; που είναι; Γράφει το ΒΗΜΑ και το αντιγράφω…
«Η ενωμένη Ευρώπη χρειάζεται πράγματι γενναίες τομές για να διατηρήσει την εμβέλεια της σε ένα διαρκώς μεταλλασσόμενο κόσμο και να διαφυλάξει τις κοινωνικές, ανθρωπιστικές και πολιτισμικές κατακτήσεις της. Χρειάζεται όμως και ηγεσίες ανοικτές σε αυτούς τους ορίζοντες και όχι ανεύθυνους λαϊκιστές που απλώς θα αναμοχλεύουν και θα καλλιεργούν το φόβο ή τις εθνικιστικές προκαταλήψεις».
Για ποια Ευρώπη θα μιλήσουμε στα παιδιά μας… για ποιον πολιτισμένο κόσμο, για ποιο όραμα κοινής πορείας, κοινής αφετηρίας..
Εκκληση κάνουμε στα κέντρα λήψης αποφάσεων… μην το κάνετε αυτό στη γηραιά Ηπειρο, δεν της αξίζει. Δεν αξίζει στην ιστορία της στον πολιτισμό της στους πολίτες στο μέλλον της δεν αξίζει στα παιδιά μας…
