Του Νίκου Χατζησταματίου, δικηγόρου
Οι κυβερνώντες σήμερα τη χώρα την οδήγησαν αδιάντροπα σε ένα τέταρτο μνημόνιο, …για τη μεγαλειώδη και περιφανή έξοδο από τα οποία, κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνουμε τίποτα, θα πρέπει από τον Αύγουστο όλοι εμείς να στήσουμε χορούς και πανηγύρια. Μας λεν ότι η αιτία για τα πανηγύρια είναι ότι δεν θα υπάρξει νέο χρηματοδοτικό πρόγραμμα. Και έτσι θέλουν να ξεχνούν (και εμείς) ότι οδεύσαμε ουσιαστικά σε τέταρτο μνημόνιο και μάλιστα ένα μνημόνιο (όχι βέβαια έξοδο από τα μνημόνια) χωρίς κανένα από τα μαξιλάρια σιγουριάς που μας παρείχαν τα προηγούμενα, μια και δεν υπάρχουν πλέον ούτε οι εγγυήσεις για την εξεύρεση χρήματος από τις αγορές, ούτε για τους όρους και τις διασφαλίσεις τους, ούτε και για το ύψος του επιτοκίου που θα πληρώνουμε. Και όλα αυτά ενώ η εθνική μας οικονομία θα είναι κάτω από τη μπότα του στυγνού ελέγχου των δημοσιονομικών της από αλλοδαπούς «τεχνοκράτες». Και θα κλείσω την εισαγωγή επεξηγώντας τον όρο «τεχνοκράτες». Δεν είναι απαραίτητα πολύ …κακοί άνθρωποι, απλά καλούνται να αποφασίζουν και εφαρμόζουν κατά πρώτο τις εντολές των αλλοδαπών προϊσταμένων τους, σύμφωνα με τα εκάστοτε συμφέροντα των τελευταίων και κατά δεύτερο, απαράβατα, εφαρμόζουν τα όσα με αυστηρούς οικονομικοτεχνικούς όρους επιβάλλει η πορεία της οικονομίας μας. Με απλά λόγια, ούτε κουβέντα για αφορολόγητο και συντάξεις, λόγος εξάλλου που οι δυο αυτές λέξεις, κάποτε αγαπημένες στον λαοπλάνο, σήμερα έχουν διαγραφεί οριστικά από το λεξιλόγιό του. Και να είχαν διαγραφεί μόνο αυτές οι λέξεις από το λεξιλόγιο του νεαρού θεομπαίχτη, με τις ολιστικές αριστερές ανοησίες του, θα ήταν καλά. Έχει διαγραφεί η αντίσταση στην αριστερή βία του συγγενούς Ρουβίκωνα, η αντίσταση στον τραμπουκισμό και τον εθελοτυφλησμό. Έχει διαγραφεί η αξιοκρατία, η ανταποδοτικότητα των φόρων, ο σεβασμός στη δημόσια περιουσία και το δημόσιο χρήμα, η παραγωγικότατα και η ανάπτυξη και σηκώθηκε ψηλά ο κρατισμός, σαν αντίμετρο στη φιλελεύθερη οικονομία.
Οι περιουσίες των Ελλήνων, χωρίς να φταίνε σε τίποτα για την οικονομική κατάρρευση της χώρας από τα διαχρονικά λάθη των κυβερνώντων, θα συνεχίσουν να χάνονται, σε παράνομους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, σε ένα σύστημα εγκληματικής υπερφορολόγησης … και οι αυτοκτονίες, καλά κρατούν. Μιλούσαμε κάποτε, φοβούμενοι για τη φτωχοποίηση των Ελλήνων και σήμερα αντιμετωπίζουμε την εξαθλίωση, ενώ είναι πρωτοφανής η ροπή πλέον της Ελληνικής πραγματικότητας προς την ανομία και την παρανομία.
Και, σαν να μην φτάνουν όλα τα παραπάνω που περιληπτικά καταγράφονται, ήλθε, μεγαλόστομα και βαρύγδουπα, το «Ολιστικό Σχέδιο Ανάπτυξης». Αναρωτιέμαι αληθινά για το αν οι συντάκτες του το κατέστρωσαν στα σοβαρά ή για πλάκα και το υπέβαλαν για έγκριση στους «κουτόφραγκους», (που κάθε άλλο είναι, παρά κουτοί οι συντάκτες του) ή κάνουν πλάκα στον εαυτό τους και σε μας.
Η ιδεοληψία, αριστερή, δεξιά ή κεντρώα είναι χόμπι πλουσίων, μη επιτρεπόμενο σε φτωχούς και χρεοκοπημένους, όπως η Ελλάδα. Ένας πολυεκατομμυριούχος δήμαρχος, μηδέποτε εργασθείς, παραδείγματος χάριν, παριστάνει τον αριστερό και κουμουνιστή κλπ. Αυτός μπορεί να διακατέχεται από ιδεοληψίες, διότι του το επιτρέπει η τσέπη του, όχι όμως μια εξαθλιωμένη χώρα και οι κυβερνώντες αυτήν. Κατέληξαν λοιπόν, με το ευχολόγιο του ολιστικού τους σχεδίου, στο ότι για όλα φταίει η φοροδιαφυγή και πίστεψαν ότι βρήκαν τη λύση, που θα πίστευαν και οι δανειστές μας. Ξέχασαν βέβαια την υψηλή φορολογία που οδηγεί στο μονόδρομο της φοροδιαφυγής, διότι ο άλλος (ο φερόμενος ως φοροφυγάς, το μεν δεν έχει να πληρώσει, διότι απλά δεν δύναται χωρίς να διακινδυνεύει η επιβίωσή του, το δε δεν πιστεύει στον υψηλό φόρο, στη σκοπιμότητα και ανταποδοτικότητά του.
Το θλιβερό της υπόθεσης είναι ότι όλα αυτά δεν συμβαίνουν στον γείτονα, αλλά στη χώρα μας, που έχει απίθανες αναπτυξιακές δυνατότητες για την επιχειρηματικότητα ακολουθώντας όμως τα διδάγματα και τις προδιαγραφές της σημερινής επιστήμης της οικονομίας και των οικονομικών και αξιοποιώντας τις εμπειρίες των εφαρμογών της θεωρίας στη πράξη, στα πλαίσια της καπιταλιστικής φιλελεύθερης οικονομίας, στην οποία, σημειωτέον έχουν ενταχθεί οι Κινέζοι, οι Ρώσοι και όλοι σχεδόν οι κομμουνιστές του κόσμου.
Θλιβερά τα φαινόμενα με τις Σκουριές, το Ελληνικό, τις επενδύσεις του Σεΐχη… που δεν έχουν τελειωμό. Και συνεχίζονται… με στόχο να σιγουρευτούμε απόλυτα ότι δεν πρόκειται να έρθουν επενδυτές και επενδύσεις δεν θα γίνουν, ενώ η ανάπτυξη θα προκύπτει… με λογιστικά μαγειρέματα των ισολογισμών και των δημοσίου ταμείου.
Βέβαια οι σήμερα κυβερνώντες γνωρίζουν καλά ότι το βάρος της σκληρής δημοσιονομικής εποπτείας θα το αντιμετωπίσει η επόμενη κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να υποστεί τη φθορά των αποτελεσμάτων της και όταν θα πρέπει να εκλεγεί ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με απλή αναλογική και χωρίς ο λαός να αντιλαμβάνεται τον αληθινό «φταίχτη» και το 2015 της περιφανούς διαπραγμάτευσης του άλλου πολυεκατομμυριούχου (εκ προικός), μέσα σε ένα κλίμα πολιτικής αβεβαιότητας, θα επανέλθουν δριμύτεροι στους θώκους που ουσία σαν καταληψίες κρατούν σήμερα, με νύχια και με δόντια. Απηχώντας τις απόψεις του 20% της χώρας, το πολύ, οφείλεις άλλα τρόπο νομής της εξουσίας και διακυβέρνησης.
Δεν είναι λοιπόν αποδεκτός ο προγραμματισμός ολιστικών ανευθυνοτήτων σαν σχέδιο απαλλαγής της χώρας από το πρόβλημα, διότι απλά είναι σχέδιο εμπλοκής σε ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα.
Και αναμένουμε έτσι το επόμενο εξαπατητικό αφήγημα.
