ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Στην καθημερινότητά μας «Να τιμωρείς ή να συγχωρείς»

στην-καθημερινότητά-μας-να-τιμωρείς-8602

Του Μίλτου Σπανού

Ολοι μας κάνουμε σφάλματα στη σύντομη ζωή μας. Κανείς δεν είναι αναμάρτητος, άφθαρτος.

Εχει παρατηρηθεί, πως όσο κανείς υποχωρεί, είναι χαλαρός, έχει αγαθή διάθεση, δεν έχει καχυποψία, τόσο τον εκμεταλλεύονται οι πέριξ του.

Εχει, επίσης, διαπιστωθεί πως όσο είσαι σκληρός, τιμωρός, πολύ απαιτητικός, συμφεροντολόγος θα έλεγα, τόσο κερδίζεις περισσότερα στην πορεία της ζωής σου.

Η τιμωρία της αμαρτίας, της αδικίας, της παραβατικότητας δίδει αποτελέσματα σε μία σύγχρονη κοινωνία; Τις περισσότερες φορές θα έλεγα ΝΑΙ.

Η συνεχής τυραννία, η αφόρητη, προγραμματισμένη και διαρκής εκμετάλλευση, τα ειδεχθή εγκλήματα ασφαλώς και πρέπει να τιμωρούνται και μάλιστα παραδειγματικά (για να μην επαναλαμβάνονται και μιμητικά).

Πλην, όμως, στην καθημερινή μας ζωή, είμαστε τόσο σίγουροι για την επιβολή της σωστής ποινής; Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που ο συνάνθρωπός μας αναγκάστηκε να πει ψέματα (τα κατά συνθήκην ψεύδη), να αδικήσει, να παραβεί μία από τις δέκα εντολές για ιερό σκοπό (π.χ. να φονεύσει εν αμύνει, να σφετερισθεί χρήματα για μια σοβαρότατη ασθένεια χωρίς να μπορεί να τα επιστρέψει πίσω). Ιδε: «Οι Άθλιοι» του Β. Ουγκώ.

Για όλα αυτά, εγώ πιστεύω, πως όσο μεγαλώνεις ηλικιακά, τόσο καταλαβαίνεις ότι κανείς δεν είναι τέλειος! Οσο τιμωρείς τους άλλους, στην καθημερινότητά σου, τόσο μένεις μόνος σου! Ασε την τιμωρία για τα δικαστήρια! Χώρια που η αδιαφορία προς τον διπλανό μας είναι μερικές φορές χειρότερη και από την εκδίκηση και την τιμωρία του.

Η ζωή είναι πρόσκαιρη. Η συγχώρεση θα σου δώσει το δικαίωμα να έχεις φίλους, συγγενείς, συνανθρώπους κοντά σου. Επειδή μόνος σου έρχεσαι στη ζωή και μόνος σου φεύγεις, η συγχώρεση στην ουσία είναι κέρδος σου, γιατί θα έχεις τους πάντες γύρω σου, μέχρι τέλους! Εχεις σύμφωνη και την εκκλησία μας!

Πολλοί έχουν αδικηθεί. Νιώθουν πίκρα στο στόμα τους. Όταν, όμως, φτάσουν σε ένα μοναστήρι (ίσως τυχαία), όταν βρεθούν μπροστά σε μία περίπτωση απίθανης έκβασης στην πορεία της ζωής τους και προβληματισθούν, όταν βγουν στη φύση με την πανίδα και την χλωρίδα της (θάλασσες – βουνά – ποτάμια – λίμνες) και γαληνέψουν απόλυτα, τότε σίγουρα θα συγχωρήσουν, σαν από θαύμα!

Ναν ξέρεις πως όταν βρεις το αίτιο της αδικίας, αν το βρεις, γιατί πάντα υπάρχει αίτιο, θα ξέρεις και πώς να το συγχωρέσεις!

(Πιθανόν να προλάβεις να το θεραπεύσεις, στο μέλλον).

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου