ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Ενα γράμμα στη μαμά μου και στην κάθε μαμά

ενα-γράμμα-στη-μαμά-μου-και-στην-κάθε-μα-15566

Της Ευφροσύνης Γ. Κίτσιου,

Φοιτήτριας Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας – Παν/μιο Θεσσαλίας


Μαμά,

Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα γράφοντας τη λέξη «μαμά» ήταν πως αν ήμουν κάπου και φώναζα «μαμά» όλες όσες ήσασταν μαμάδεςθα γυρίζατε στο άκουσμα αυτής της λέξης πιο γρήγορα και από ότι στο όνομά σας. Είμαι σίγουρη γι’ αυτό. Γιατί τελικά το όνομα «μαμά» είναι πιο σημαντικό και από το όνομα που έχετε. Γιατί το «μαμά» δεν είναι απλά ένα όνομα είναι ένα αιώνιο βίωμα, αμετάβλητο και αναλλοίωτο.

Μαμά, όμως άλλο ήταν αυτό που ήθελα να σου πω εδώ σε αυτό το γράμμα. Ήθελα να σου πω πως είστε υπέροχες οι μαμάδες, μαμά. Και ας μην σας το λέμε συχνά. Και ας μη σας το λέμε κάθε μέρα, όταν μαγειρεύετε για εμάς, όταν σιδερώνετε για εμάς, όταν συμμαζεύετε για εμάς, όταν μας φροντίζετε περισσότερο και από τον εαυτό σας, όταν κάνετε ένα σωρό πράγματα ταυτόχρονα για να τα προλάβετε όλα, όταν μας στηρίζετε ακόμα και αν εσείς έχετε την ίδια στιγμή ανάγκη από στήριξη, όταν είστε εκεί δίπλα μας είτε σας βλέπουμε είτε όχι, γιατί η αλήθεια είναι ότι πάντα είστε εκεί και ας μην το ξέρουμε πάντα εμείς τα παιδιά σας, ακόμα και αν αυτό το εκεί μπορεί να είναι η άκρη του κόσμου.

Είστε υπέροχες ακόμα και όταν δεν μπορούμε να βρούμε σημείο επικοινωνίας σε κάποια θέματα, γιατί τελικά εσείς βρίσκετε πάντα με έναν θα έλεγε κανείς σχεδόν «μαγικό» τρόπο να βρούμε το σημείο μας, αυτό που εσείς θα μας καταλάβετε και εμείς θα καταλάβουμε εσάς. Και η αλήθεια είναι ότι η πιο σοφή κουβέντα για την ασυνεννοησία μας πολλές φορές είναι το «όταν θα κάνεις και εσύ παιδιά θα καταλάβεις». Ξέρεις κάτι μαμά; Όσο μεγαλώνουμε, καταλαβαίνουμε ότι μάλλον έχετε δίκιο και σε αυτό και σε πολλά άλλα που μπορεί κάποιες φορές να τα καταλαβαίνουμε και κάποιες να θέλουμε χρόνο για να τα καταλάβουμε. Εντάξει, δεν μπορεί να έχετε σε όλα δίκιο, το ίδιο και εμείς. Ούτε μπορεί να τα κάνετε όλα σωστά και ούτε εμείς τα κάνουμε όλα σωστά και εν τέλει ούτε θέλουμε και εσείς να τα κάνετε, διότι για τη σχέση που έχουμε δεν υπάρχουν «εγχειρίδια» που να λένεποια είναι τα σωστά και ποια τα λάθος. Γιατί η σχέση μας σφυρηλατείτε και δυναμώνει και από τα σωστά και από τα λάθος και των δυο μας, γιατί η σχέση που αναπτύσσουμε με εσάς δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία σε αυτόν τον κόσμο.

Μαμά, ξέρεις τι διαπιστώνω; Όσο μεγαλώνουμε, αντιλαμβανόμαστε πόσο δύσκολο είναι να είσαι μαμά. Γιατί ενώ είστε άνθρωποι, για τα παιδιά σας μπορείτε να γίνετε υπεράνθρωποι. Για την ακρίβεια κάθε μέρα γίνεστε υπεράνθρωποι. Και ξέρεις μαμά εδώ είναι δύσκολο να γίνεις άνθρωπος, πόσο μάλλον υπεράνθρωπος. Αλλά εσείς, όμως, το μπορείτε για εμάς. Γιατί μπορεί να δουλεύετε στις δουλείες σας ώρες, αλλά έχετε και την κύρια ευθύνη του σπιτιού και της ανατροφής μας. Γιατί μπορεί μαμά να είστε ταυτόχρονα το στήριγμά μας και ο σάκος του μποξ. Γιατί μαμά μπορεί να κάνετε χημειοθεραπείες, αλλά θα ξενυχτίσετε την ίδια στιγμή στο δικό μας προσκεφάλι για μια απλή ίωση. Γιατί μαμά είστε εκεί να μας επικροτείτε και να γίνεστε οι πιο φανατικοί οπαδοί μας, αλλά και συνοδοιπόροι μας στο δρόμο της ζωής ακόμα και όταν εμείς ξεστρατίζουμε. Γιατί μαμά μπορείτε να είστε και μαμάδες και μπαμπάδες ταυτόχρονα. Γιατί μαμά δεν γίνεστε μαμάδες αυτόματα επειδή γεννάτε, μαμάδες γίνεστε πραγματικά όταν μας μεγαλώνετε. Γιατί μπορεί να είστε ταυτόχρονα μαμάδες «κουκουβάγιες» για εμάς, αλλά και οι πιο αντικειμενικοί κριτές μας. Γιατί μαμά το δικό σας χέρι μας το δίνετε να κρατηθούμε χωρίς ανταλλάγματα. Γιατί μαμά τα δικά σας φαγητά έχουν μια άλλη νοστιμιά, γιατί έχουν φτιαχτεί με αγάπη και νοιάξιμο. Γιατί όσο και να μεγαλώσουμε είμαστε πάντα μέσα σας εκείνα τα μωρά που πήρατε πρώτες αγκαλιά και πώς το καταφέρνετε να είναι πάντα η ίδια ζεστή αγκαλιά όσο χρόνια και αν περάσουν. Γιατί μας μάθατε όσα έπρεπε, όπως μας μάθατε ότι κάποια πράγματα δεν πρέπει να τα μάθουμε από εσάς αλλά να τα κατακτήσουμε μόνοι μας. Γιατί μπορείτε να κάνετε τεράστιες θυσίες για να μας μεγαλώσετε, στερώντας από τον εαυτό σας και ας μην το ξέρουμε εμείς.

Μαμά τελικά θέλει πολύ δύναμη να είσαι μαμά, γιατί θέλει πολύ σθένος να προσφέρει ένας άνθρωπος κάθε στιγμή και πολλές φορές να μην αναγνωρίζεται.

Μαμά σας αγαπάμε και ας μη το λέμε πάντα. Μαμά σας ευγνωμονούμε και ας μην το δείχνουμε πολλές φορές. Και τα έχετε κερδίσει με το σπαθί σας αυτά.

Μαμά, είστε η ρίζα μας σε αυτό τον κόσμο, γι’αυτό και τελικά ο μεγαλύτερος φόβος και πόνος είναι η απώλειά σας. Γιατί μαμά να ξέρεις είστε μοναδικές και αναντικατάστατες.Ακόμα και όταν μεγαλώσουμε, ακόμα και όταν γίνουμε εμείς γονείς,εσείς θα είστε πάντα οι μαμάδες μας και εμείς τα παιδιά σας. Πάντα και για πάντα.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου