ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Ακραίας φτώχειας συνέχεια

ακραίας-φτώχειας-συνέχεια-25269

Του Νίκου Χατζησταματίου, δικηγόρου

Άρχιζα το προηγούμενο άρθρο μου με το τίτλο «Στη σημερινή ακραία φτώχεια μας καταδίκασε η ψήφος μας», γράφοντας ότι «Οι συνθήκες ακραίας φτώχειας που βιώνουμε σήμερα όλοι στην Ελληνική κοινωνία (γενική και αναλογική κατά κοινωνική τάξη) είναι ένα γεγονός, μια καθημερινή πραγματικότητα…».

Δεν μπορούσα να φανταστώ όμως ότι θα επανερχόμουν άμεσα στο θέμα αυτό, σαν συνέχεια στο προηγούμενο άρθρο, το οποίο το έγραφα … εμπνεόμενος τότε από τη ρεαλιστική καθημερινότητα που βιώνουμε όλοι μας, όλος ο Ελληνικός λαός. Και μετά ήλθαν και τα στοιχεία, που ακόμη δεν είχαν δημοσιοποιηθεί, για τα οποία μας ενημέρωσε μόλις προ ημερών η Eurostat, αναφορικά με τις συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων.

Τα στοιχεία αυτά επιβεβαίωσαν το άρθρο μου. Δυστυχώς. Λέγει λοιπόν η Eurostat ότι το 21% των Ελλήνων ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, μη μπορώντας να εξυπηρετήσει τις βασικές ανάγκες επιβίωσης (και όχι διαβίωσης) μια και ανάμεσά σε αυτές συμπεριλαμβάνεται ακόμη και το φαγητό και βέβαια η χειμερινή θέρμανση. Λέγει ότι είμαστε ακόμη πιο πίσω και από τους γείτονες της Βουλγαρίας, που κάποτε θεωρούσαμε εμείς «φτωχούς» γείτονες. Προσδιορίζει (η Eurostat και όχι κανείς άλλος) ότι οι Έλληνες αδυνατούμε να πληρώσουμε τους λογαριασμούς εγκαίρως, να διατηρούμε το χειμώνα το σπίτι μας ζεστό, να αντιμετωπίσουμε οποιοδήποτε έκτακτο έξοδο, ακόμη και να έχουμε σε τακτική βάση γεύμα με κρέας, κοτόπουλο, ψάρι ή ακόμη και λαχανικά.

Και μετά από αυτά, σαν κερασάκι στη τούρτα, ήλθε η ανακοίνωση του ΙΟΒΕ ότι τα επτά από τα δέκα νοικοκυριά δηλώνει ότι «μόλις που τα βγάζει πέρα» και αυτά παρά το ότι οι δείκτες οικονομικού κλίματος (θεωρητικά πάντα) βελτιώνονται.

Η ακραία φτώχεια είναι η μαύρη αλήθεια δυστυχώς, καθημερινά επιβεβαιούμενη σε όλα τα νοικοκυριά.

Η παραγωγική, αναπτυξιακή, λειτουργική, αποδοτική, δυναμική κλπ ικανότητα της εθνικής οικονομίας μας αμφισβητείται από τους εκπρόσωπους των μηχανισμών (και όχι βέβαια, ηθελημένα λανθασμένα «θεσμών») που συμμετέχουν στο ελληνικό πρόγραμμα, με στόχο την επιβοήθησή μας (ο Θεός να μας φυλάει, πρώτα από αυτούς και … ύστερα από τους εχθρούς μας).

Η φερόμενη ως έξοδος από το μνημόνιο ή ακριβολογώντας το πρόγραμμα διάσωσης της χώρας, θα φέρει πλέον το από ετών σκοπούμενο, καθεστώς σκληρής εποπτείας, που θα έχει σαν συνέπεια τις άμεσες μειώσεις μισθών και συντάξεων σε απίστευτα ποσοστά, που θα τους καθιστούν μισθούς-συντάξεις πείνας και περαιτέρω αδυναμίας επιβίωσης, ενώ θα συνεχίζει να ανθεί και επιτείνεται η φορομπηχτική δραστηριότητα του κράτους, οι κατασχέσεις, κλπ και ο καταποντισμός του ακαθάριστου εθνικού εισοδήματος, η ανεργία κλπ.

Πρέπει έτσι να ανατρέξουμε για λίγο στο ιστορικό του οικονομικού φαινόμενου που μας καταδυναστεύει τα τελευταία οκτώ χρόνια τουλάχιστον, που μας έδιωξαν οι αγορές χρήματος και να αντιληφθούμε όλοι την εξελικτική σειρά των γεγονότων.

Προσπάθησαν να μας λογικέψουν, όχι βέβαια αφιλοκερδώς. Οδηγηθήκαμε έτσι αρχικά σε μια αποδεκτά βελτιωτική κατάσταση της οικονομίας.

Και ήρθε το καταστροφικό 2015, που οι κυβερνώντες είτε θέλουν να αγνοούν, μαζί με τις συνέπειές του, είτε βλακωδώς πράγματι αγνοούν.

Περάσαμε μετά σε «περήφανη διαπραγμάτευση» και από εκεί σε αιφνιδιασμούς (όπως π.χ. τα επιδόματα … Χριστουγέννων, με ξένα χρήματα) πιστεύοντας ότι … κοροϊδεύουμε τους κουτόφραγκους. Και αυτοί μας βαρέθηκαν, βαρέθηκαν να μας κανακεύουν και να έχουν μαζί μας διαπραγματεύσεις και έτσι αποφάσισαν να μας φέρουν πίσω στη πραγματικότητα των αγορών. Και εμείς βλακωδώς να καυχιόμαστε για καθαρή έξοδο από τα μνημόνια, αγνοώντας τη συνέχεια: υπό καθεστώς σκληρής εποπτείας.

Και βέβαια δεν θα μας δανείσουν χρήματα, εν λευκώ και κατά το λαϊκό «άδε έτς». Θα μας έχουν επιβάλει σκληρό «πρόγραμμα μεταμνημονιακής παρακολούθησης». Παρά όμως τη παρακολούθηση, χρήματα θα πρέπει να βρίσκουμε εμείς. Μόνοι μας και με απίθανα μεγαλύτερο κόστος (εύχομαι αλήθεια, μακάρι να διαψευστώ).

Το αφήγημα της λήξης των μνημονίων, μέρος της μακράς προεκλογικής περιόδου λεκτικής μπουρδολογίας που βιώνουμε και θα συνεχίσουμε να βιώνουμε μέχρι του αιφνιδιασμού των εκλογών που μαγειρεύουν οι κυβερνώντες, δυστυχώς, σημαίνει για τη χώρα και για όλους μας, ακόμη πιο σκληρή ακραία φτώχεια και απόλυτο έλεγχο ακόμη και των εσωτερικών πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων. Και έτσι επιστρέφουμε ηττημένοι στο 2010. Θυσία 8 χρόνια. Τζάμπα. Αλλά, με αριστεροδεξιούς παληκαρισμούς.

Θέλω να σας θυμίσω τα όσα ακούσαμε αυτά τα χρόνια. Ακούσαμε υποσχέσεις για σχίσιμο των μνημονίων, για βοήθεια από τη Κίνα και τη Ρωσία, για «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», για κίνημα «δεν πληρώνω», για απίστευτα ποσά από τους υδρογονάνθρακες, για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, για επιστροφή της 13ης και 14ης σύνταξης στους συνταξιούχους, για αφορολόγητο 12.000 € για τους μικροεισοδηματίες και για άλλες μπούρδες, όπως ακόμη και τα 600 δισ. της… ανατολής!!!

Βέβαια το απίθανο και απίστευτο αυτό συνονθύλευμα αριστεροδεξιού πολιτικού αμοραλισμού, ανευθυνότητας, αναξιότητας και αναξιοκρατίας, με παράδοση της εξουσίας σε ανύπαρκτους μηδέποτε εργασθέντες, λογοπλάστες και λογοαπατεώνες, το φέραμε εμείς στην εξουσία, με την εντυπωσιακή ψήφο του 2015, που οι στημένοι στα ΑΤΜ για να πάρουν ψίχουλα, από τα δικά τους χρήματα, πήγαν και ψήφισαν τους σήμερα κυβερνώντες.

Ο γέγονε, γέγονε. Μένει να απαντήσουμε υπεύθυνα, όλοι μας, στο απλό και ρεαλιστικό ερώτημα: «Και τώρα τι κάνουμε;»

Υπάρχει ο δρόμος και είναι ένας και μοναδικός. Πρέπει όχι μόνον να γίνουν άμεσα επενδύσεις, αλλά να γίνουμε χώρα προορισμού επενδύσεων υψηλής προστιθέμενης αξίας, με ανεμπόδιστο πεδίο ανάπτυξης ιδιωτικών πρωτοβουλιών, χωρίς μπλοκαρίσματα ανεγκέφαλων γραφειοκρατών, με εκσυγχρονισμένη νομοθεσία, εύκολη, απλοποιημένη και ταχεία αδειοδότηση και το κυριότερο με έντιμο και σταθερό φορολογικό σύστημα, χωρίς απρόβλεπτες φορομπηχτικές ανατροπές.

Πρέπει να αφήσουμε πίσω το κράτος και κάθε τι που μας οδήγησε στη χρεοκοπία πριν από χρόνια και να κρατήσουμε στη χώρα μας τους εγκέφαλους, τα νέα μυαλά και όλα τα δυναμικά εργατικά χέρια, δίνοντάς τους δουλειά.

Τα αποτελέσματα, εφόσον οι ίδιοι πιστέψουμε σε αυτά και στη συνέχεια πείσουμε το παγκόσμιο επενδυτικό κοινό, μπορούν να έλθουν απίστευτα άμεσα και να ανακάμψει θεαματικά οι οικονομία μας, σε μήνες.

Δεν χρειάζεται επιτέλους κανένας άλλος, αν δυναμικά αποφασίσουμε σαν λαός αντίδραση, συνδυασμένη με δράση.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου