Του Περικλή Βασιλού
Μέσα στην κρίση που περνάμε, η πατρίδα, το έθνος μας, βιώνουν τραγικές στιγμές, αφού 125 αεροπόροι μας -αρχής γενομένης από το 1990- έπεσαν εν ώρα υπηρεσίας, εν ώρα καθήκοντος, ήρωες σε περίοδο ειρήνης, που αψηφώντας όλους τους κινδύνους φυλάνε «Θερμοπύλες», με τη νεανική ορμή που τους χαρακτηρίζει, την πίστη και την αφοσίωση στην πατρίδα, αλλά που είχαν την ατυχία να πρέπει να υπερασπίζονται καθημερινά ένα κακό «γείτονα», που συνεχίζει να προκαλεί και να παραβιάζει τα εθνικά μας σύνορα, μια κατάσταση που δεν βιώνει καμία ευρωπαϊκή χώρα, να θρηνεί τα παιδιά της η πατρίδα χρόνια τώρα…
Και είναι πράγματι οξύμωρο το γεγονός, να στέλνει συλλυπητήρια στον Πρωθυπουργό μας για τον πρόσφατο χαμό του ήρωα σμηναγού μας Γιώργου Μπαλταδώρου ο κακός «γείτονας», ο υπαίτιος αυτής της κατάστασης και σφόδρα υποκριτής, αμετανόητα προκλητικός και αμετανόητα θρασύς…
Το παλικάρι της αεροπορίας μας που έσχιζε τους ουρανούς του Αιγαίου για να αναχαιτίζει τους εισβολείς, φέρνει στη μνήμη και άλλους ήρωες, τους Ηλιάκη, Βλαχάκη, Σαλμά και Παρούση από τη Ρεντίνα Αγράφων, όπου λίγο έξω από το χωριό, ως μνημείο πεσόντων, βρίσκεται ένα αεροπλάνο, ίδιο με αυτό που έπεσε, και τιμάει τον ήρωα, ένδειξη τιμής μνήμης και ευγνωμοσύνης από την πατρίδα.
Ο ήρωας σμηναγός μας έκανε την τελευταία του αποστολή καθήκοντος προς την αιωνιότητα, βυθίζοντας -μαζί με την οικογένειά του- όλους τους Έλληνες στο πένθος που ράγισε όλες τις καρδιές, όταν σε όλα τα δελτία ειδήσεων έπαιζε το υπέροχο και συγκινητικό τραγούδι του Σκουλά «Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω…».
Από το 1990 μέχρι σήμερα, χάθηκαν 125 παλικάρια των αιθέρων, ήρωες αλλά και θύματα ενός ακήρυκτου πολέμου που μας επέβαλαν δικτάτορες πρωθυπουργοί της Τουρκίας, με αποκορύφωμα τον τελευταίο, που δεν έχει καθόλου σώφρονα πολιτική σκέψη, όταν έχει να κάνει με μια γειτονική -και φιλική- ευρωπαϊκή χώρα της οποίας θέλει να είναι μέλος ως… Σουλτάνος…
Αλλά οι ευθύνες δεν βαρύνουν μόνο αυτόν αλλά και τις χώρες της Ε.Ε. που ενώθηκαν γι’ αυτούς τους λόγους, να μπορούν ενωμένοι να αντιμετωπίζουν τέτοια φαινόμενα προστριβών που φέρνουν τους λαούς σε αδιέξοδο, με μόνη εξαίρεση τις τελευταίες απαξιωτικές δηλώσεις κάποιων Ευρωπαίων ηγετών που έστειλαν ηχηρό μήνυμα προς την Τουρκία, αλλά πρέπει τώρα να σκληρύνουν κι άλλο τη στάση τους απέναντι σε αυτή την απαράδεκτη προκλητικότητα που ξύνει παλιές πληγές, που βύθισαν λαούς στο πένθος, όπου δεν χωρούν στον αιώνα μας πλέον παλικαριές και φτηνοί «λεονταρισμοί»… Έχουμε όλοι δει τι κακό έχουν προκαλέσει παράφρονες ηγέτες κρατών που δεν σεβάστηκαν κανένα, που εμφορούνταν από ψυχωτικές εμμονές και ιδεοληψίες, ακόμη νωπές είναι οι μνήμες των δυο παγκοσμίων πολέμων που μόνο στάχτες, ερείπια και νεκρούς άφησαν…
Πρωθυπουργέ της γείτονας χώρας, δεν αρκούν τα συλλυπητήρια για τον ήρωα που έπεσε εν καιρώ ειρήνης, ούτε οι προεκλογικές ψεύτικες διπλωματικές δηλώσεις, έχετε την καρδιά και τον νου να κατανοήσετε τον αβάστακτο πόνο μιας τόσο άδοξης απώλειας ενός νέου ανθρώπου, τι θα σκεφτόσασταν άραγε αν επρόκειτο για ένα «δικό σας» παιδί; Πόσες ψυχές μέλλει ακόμα να θρηνήσουμε για να συνειδητοποιήσετε πόσο κακό κάνετε και στους δυο λαούς κε Ερντογάν;
Αξίζει εδώ να ξαναθυμηθούμε τους υπέροχους στίχους του τραγουδιού -του Κρητικού Σκουλά- που σκόρπισε ρίγη συγκίνησης και δάκρυα σε όλους μας, μια επικήδεια ωδή σ’ έναν ήρωα: «Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω/έχω φίλο τον ήλιο Θεό, με του αγέρα το νέκταρ μεθάω/αγκαλιάζω και γη κι ουρανό. Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι, το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά, στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι/στο Αιγαίο να δίνω φιλιά. Λευτεριά στους ανέμους ζητάω/έχω πάψει να είμαι θνητός /ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω/δίχως σώμα χρυσός αετός…».
Θα αφιερώσω το σημερινό επικήδειο αφιέρωμα στην τραγική οικογένεια του ήρωα σμηναγού που θρηνεί -και μαζί με αυτή όλοι οι Έλληνες- τον ξαφνικό χαμό του, ρίχνοντας έτσι λίγο βάλσαμο στις ψυχές τους, να ξέρουν ότι τέτοια παλικάρια μένουν αθάνατα στη μνήμη τη δική μας και του Έθνους… Αιωνία του η μνήμη…
