Της Ελενας Αντωνοπούλου
Η παράσταση είχε ξεκινήσει εδώ και καιρό με δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων όχι μόνο κατά της χώρας μας, αλλά και κατά παραδοσιακών συμμάχων. Με την επέμβαση στη Συρία το σκηνικό κορυφώθηκε και τα πατριωτικά αισθήματα του μέσου Τούρκου ικανοποιηθήκαν σε μεγάλο βαθμό. Έτσι λοιπόν η απόφαση του Ερντογάν να προκηρύξει εκλογές αναμενόμενη ήταν για όσους παρακολουθούν τα δρώμενα της γείτονος χώρας και με μία σύντομη προεκλογική περίοδο που είναι, όπως φαίνεται, υπέρ του Τούρκου προέδρου.
Όλα δείχνουν ότι βιάζεται να εφαρμόσει τις εξουσίες που θα τον κάνουν πανίσχυρο και που ψηφίστηκαν μετά το πραξικόπημα του 2016. Δεν χρειάζεται δε να βρίσκει σαν πρόσχημα τους Γκιουλενιστές για να ανανεώνει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η αντιπολίτευση, από την άλλη μεριά, είναι διασπασμένη και ο λόγος της είναι εθνικιστικός και ακραίος. Άρα αυτή τη στιγμή είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Μεγάλο πρόβλημα, όμως, παραμένει το οικονομικό με την τουρκική λίρα να βλέπουμε να υποτιμάται να αυξάνουν τα ελλείμματα, μεγάλο μέρος του πληθυσμού να αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα και η αβεβαιότητα να αυξάνεται.
Οι δυο επόμενοι μήνες θα είναι ιδιαίτερα θερμοί όπως φαίνεται γιατί όλα τα κόμματα της Τουρκίας έχουν στην ατζέντα τους τις εθνικιστικές κορώνες και θα ακολουθήσουν αυτή την τακτική. Είναι απρόβλεπτο να εκτιμήσει κάποιος τι θα γίνει ή πώς θα αντιμετωπιστεί το ζήτημα. Η μέχρι τώρα συμπεριφορά του Τούρκου ηγέτη μάς δείχνει ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τις Μεγάλες του ιδέες με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει στην ταραγμένη περιοχή μας της Ανατολικής Μεσογείου. Τι θα γίνει άραγε με τους δύο στρατιωτικούς; Πολλοί εκτιμούν ότι η πιθανότητα απελευθέρωσής τους θα εμπλακεί στο προεκλογικό παιχνίδι. Δυστυχώς, όπως έχω επισημάνει και σε άλλα άρθρα μου, η Ελλάδα έχει κακούς γείτονες που πάντα έχουν βλέψεις, και ειδικά η Τουρκία, τόσο στην Κύπρο όσο και στο Αιγαίο πάντα προκαλεί και θα προκαλεί. Ανεξάρτητα δε από το ποιος βρίσκεται στην εξουσία, η τακτική αυτή θα διαιωνίζεται.
