Του Τάσου Γ. Καπουρνιώτη, αρχιτέκτονα
e-mail: [email protected]
Ολοι όσοι απαρτίζουν τη σημερινή κυβέρνηση, που κατά τα άλλα με ψέματα και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις κατάφεραν δημοκρατικά (υποτίθεται!) να διαφεντεύουν το Κράτος αυτής της χώρας, κάθε τόσο στην πορεία του χρόνου αποδεικνύουν με τις ενέργειές τους πόσο υποκριτές, πόσο αμοραλιστές, συμφεροντολόγοι, αρχομανείς, και ταυτόχρονα πόσο σκάρτοι αλλά και επικίνδυνοι είναι.
Αφού κατάφεραν και πήραν(όπως πήραν) την Αρχή, κυβερνούν προδοτικά καταπατώντας δεδηλωμένες παραδοσιακές ιδεολογίες αλλά και ελπίδες,πράττοντας τα εντελώς αντίθετα με αυτά που δήλωναν σαν«πιστεύω» τους.
Μέχρι σήμερα έχουν εφαρμόσει αντικοινωνικά μέτρα, που καμία άλλη κυβέρνηση θα μπορούσε να διανοηθεί, με αποτέλεσμα την επικράτηση της μιζέριας, οικονομικής αλλά και κυρίως πολιτιστικής.
Όλα αυτά με την πλειοψηφική βοήθεια μιας ανύπαρκτης ομάδας πολιτικών της μειοψηφίας του 3,69%.
Μιας μειοψηφίας που εκ των πραγμάτων δεν ήταν αποδεκτή από το σύνολο των πολιτών και το χειρότερο με μια ιδεολογία (δεξιό-εθνικολαϊκιστικό κόμμα) άκρως αντίθετη από αυτή τωνεντολοδόχων ψηφοφόρων.
Κυβερνούν λοιπόν με την τσόντα κάποιων μη αρεστών,που δεν πείθουν και που η ύπαρξη και ο προορισμός τους ήταν και θα έπρεπε να είναι το καθάρισμα μερικών εδράνων της Βουλής.
Στην πράξη όλοι τους, απέδειξαν ότι το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η συμπλήρωση μιας πλειοψηφικής λίστας και η κατάληψη της Αρχής. Ετσι δημιούργησαν μια παγκόσμια πρωτοτυπία, ένα πολιτικό μόρφωμα, τον χαμαιλεοντισμό, καταργώντας κάθε μέχρι σήμερα υπάρχον πολιτικό σύστημα (καπιταλισμό, κομουνισμό, σοσιαλισμό, φιλελευθερισμό, κλπ, κλπ).
Αποτέλεσμα, επωφελούμενοι αισχρά, ξεδιάντροπα και προδοτικά αυτήν την απατηλά και εκβιαστικά κερδισμένη διαφέντευση, πράττουν και ενεργούν τελείως διαφορετικά από ότι περίμεναν όλοι αυτοί που τους εμπιστεύθηκαν.
Συνήθως ό,τι πράττουν εξυπηρετεί όλους αυτούς που κάποτε πολεμούσαν, το κάνουν δε με παντελή έλλειψη αξιοπρέπειας, στηριζόμενοι συνήθως στη βολική δικαιολογία «των άνωθεν (δήθεν) οδηγιών – πιέσεων(Ευρωπαϊκών)».
Όλοι σας άλλωστε έχετε υποστείτις συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς, ότι γράφω είναι πραγματικότητες που ο καθένας γνωρίζει, εγώ απλώς ξεδίνω επισημαίνοντάς τες.
Πιθανόν κάποιοι που με διαβάζουν, να με χαρακτηρίσουνφανατισμένο και πολιτικά αντίθετο, κάνουν όμως μεγάλο λάθος.
Το μόνο που με ενοχλεί, όπως νομίζω και όλους εσάς και αντιδρώ, είναι η φανερή κατάμουτρα αισχρή και υποτιμητική κοροϊδία.
Όπως η τελευταία που είναι και η αφορμή γι’ αυτήν την επιστολή, ο καινούργιος Νόμος 4496/2017 που από την 1η Ιανουαρίου 2018 επιβάλλει περιβαλλοντικό τέλος (ελάχιστη χρέωση 0,03 ευρώ + 0,24% ΦΠΑ) 0,04 ευρώγια κάθε κοινή πλαστική σακούλα μεταφοράς προμηθειών κλπ, κλπ.
Επιδιωκόμενος σκοπός,ο περιορισμός (;) της παρουσίας του πλαστικού αλλά και η οικονομική ενίσχυση του ΕΟΑΝ (Ελληνικός Οργανισμός Ανακύκλωσης), αφού τα ποσά θα του αποδίδονται (λένε!) μέσω του μηχανισμού είσπραξης της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων.
Μια ενέργεια – κίνηση – εφαρμογή που θα έπρεπε να είναι ανέξοδο φυσικό επακόλουθο της παιδείας, της συμπεριφοράς όλων μας, επιβάλλεται στην κυριολεξία υποκριτικά με επίκληση την προστασία του περιβάλλοντος.
Με πρόσχημα την αποφυγή της ρύπανσης από τη χρήση του πλαστικού επέβαλαν επιλεκτικά αλλά και βολικά την εφαρμογή ενός Νόμου, χωρίς να ενημερώσουν τους άμεσα ενδιαφερόμενους χρήστες για τις πιθανές εναλλακτικές λύσεις ενεργειών εφαρμογής, εισπράττοντας ταυτόχρονα και ΦΠΑ 24% (το επιδιωκόμενο)
Για άλλη μια φορά κοροϊδεύουν ασύστολα, ξαφνικά ΔΕΝ τους ήρθε ο πόνος για το περιβάλλον, απώτερος σκοπός τους είναι η κρυφή φοροείσπραξη.
Καλυπτόμενοι πίσω από την επιτακτική ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος βρήκαν ευκαιρία, να εισπράξουν έμμεσα και να έχουν άλλη μια αφορμή να κόβουν πρόστιμα σε ήδη υπερ βαρεμένους (έκφραση ακριβολογίας) από φόρους πολίτες και επιχειρήσεις.
Σε άλλες χώρες το μέτρο εφαρμόζεται εδώ και χρόνια, εξ ου και οι κατάλληλες υποδομές, συνήθειες (ειδικοί κάδοι, ξέχωρη αποκομιδή διαφορετικών αποβλήτων κλπ, κλπ.) και κυρίως υπάρχει χωρίς δεσμευτικό οικονομικό κόστος περιβαλλοντική συνείδηση.
Θα σας αποδείξω το ντόπιο φάουλ!
Το ΙΕΛΚΑ (Ινστιτούτο Έρευνας Λιανεμπορίου Καταναλωτικών Αγαθών) για τη χρήση και χρέωση της πλαστικής σακούλας έχει εκδώσει έναν οδηγό για ενημέρωση, στον οποίο αναφέρει πως: εξαιρούνται από την επιβολή τέλους οι έμποροι περιπτέρων και των λαϊκών αγορών, αλλά και όταν η πλαστική σακούλα διατίθεται σαν είδος συσκευασίας, περιτύλιγμα.
Όλοι όμως γνωρίζετε το πόσο πλαστικό σκουπίδι μένει μετά από το κλείσιμο μια λαϊκής, πόσο πλαστικό περιτύλιγμα πετιέται στους δρόμους, που στη συνέχεια μεταφέρεται με τον αέρα και πάει παντού.
Οπως επίσης γνωρίζετε πως στις περισσότερες σακούλες μεταφοράς (αυτές που πληρώνετε) βάζετε τα σκουπίδια σας και άρα τις πετάτε μαζί με αυτά στους κάδους και όχι στους δρόμους.
Που βρίσκω το/τα φάουλ λοιπόν;
μα στη ύπουλη, κρυφή, εύκολη είσπραξη του ΦΠΑ στα γκισέ διαμέσου των ταμειακών.
Αλλά επίσης στο παιχνίδι αυτής της συνεχούς και επαναλαμβανόμενης κοροϊδίας, που παίζεται κάθε φορά όταν το χρειαστούν θέλοντας να αποσυντονίσουν, αποπροσανατολίσουν από κάποιο πιο κρίσιμο θέμα, παρουσιάζοντας κάτι το διαφορετικό για να τραβήξουν την προσοχή από αυτό που επιθυμούν να περάσουν αθόρυβα.
Βρίσκουν χιλιάδες αφορμές προκαλώντας ευαισθησίες, συναισθήματα για γενικότερες έννοιες με το πρόσχημα αναγκαιότητας του καλού, ή την κάλυψη μιας ανάγκης.
Για να επανέλθω στο ερέθισμα της επιστολή, το πλαστικό βρίσκεται παντού, το πρόβλημα όμως της μόλυνσης από τη βλαβερή ύπαρξή του δεν λύνεται απλώς με την χρέωση της σακούλας.
Είναι παράλογο όταν το 70% των προϊόντων που διατίθενται έχουν άμεση σχέση με πλαστικό (συσκευασία-περιτύλιγμα) και παρόλα αυτά να υποχρεώνουν μόνο την πληρωμή της σακούλας μεταφοράς τους.
Κανένας Νόμος δεν διαμορφώνει μόνος μια κοινωνία, αν τα μέλη της με την συμπεριφορά τους δεν το κάνουν.
Από την άλλη δεν κυβερνάς μόνο εξαπατώντας για να έχεις την εξουσία, δεν επιβάλλεις νέα χαράτσια, εισπράττεις φόρους για να καλύψεις εύκολα τα λάθη, τις ανάγκες και τις αδυναμίες σου.
Η φορολογία είναι αναγκαία για την καλή διαχείριση του δημοσιονομικού της κάθε ευνομούμενης χώρας, με κύριο σκεπτικό την ανταποδοτικότητα, έννοια όμως που στην δική μας Χώρα έχει χαθεί, δεν υπάρχει.
Τα χρήματα από τους φόρους δεν διατίθενται για τους σκοπούς που επιβάλλονται αλλά πηγαίνουν στη χοάνη του προϋπολογισμού για την εξυπηρέτηση των αναγκών αυτού που στη χώρα μας έχει καταντήσει να ονομάζεται κομματικό κράτος.
Με τον τρόπο που επιβλήθηκε το περιβαλλοντικό τέλος για τις πλαστικές σακούλες, ποιος μας σιγουρεύει πως ΔΕΝ είναι ένα εύρημα για την συλλογή χρήματωνπου θα καταλήξουν στους λογαριασμούς του Δημοσίου στην Τράπεζα της Ελλάδος, για να καλύψουν προδοτικά συμφωνημένες τρέχουσες χρηματοδοτικές συμφωνίες – υποχρεώσεις.
Τα 4 λεπτά είναι ελάχιστο ποσό όπως και το 1 λεπτό (24% ΦΠΑ), φαντάζουν λίγα σαν μονάδες, αλλά αν πολλαπλασιαστούν επί τις χιλιάδες των χρηστών, θα είναι πολλά, γιαυτό και η αμφιβολία για το που θα πάνε,είναι πολύ μεγάλη.
Το ζητούμενο είναι να βγει η πλαστική σακούλα όπως και κάθε άλλο περιβαλλοντικό παράσιτο από την καθημερινότητά μας και να βρούμε τρόπους προστασίας του περιβάλλοντος.
Κάθε φορά όταν γράφω συμβουλεύομαι κάποιες πηγές γνώσης, αυτή την φορά ψάχνοντας τον ορισμό της σακούλας έπεσα πάνω στο ρήμα σακουλεύομαι, μια λαϊκή έκφραση που όμως δένει στην περίπτωση σαν ενέργεια, συγκεκριμένα η εγκυκλοπαιδική ερμηνεία είναι:«αντιλαμβάνομαι τις κακές προθέσεις κάποιου- κάποιων η τον επερχόμενο κίνδυνο».
Υπάρχει και η αντίστοιχη έκφραση: «τη σακουλεύτηκα την δουλειά και την κοπάνησα εγκαίρως – καταλαβαίνω παίρνω μυρουδιά»
Μου άρεσε λοιπόν σαν τίτλος και τον έβαλα στον πληθυντικό.
