Του Ακη Καλαμαρα,
μέλους Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ βορειοανατολικού Βόλου
Με την ολοκλήρωση του 3ου προγράμματος οικονομικής προσαρμογής, τον ερχόμενο Αύγουστο, εγκαινιάζεται η έναρξη της διαδικασίας εξόδου από την πολυετή και πολύπλευρη ελληνική κρίση. Ορισμένα, από τα αίτια, που οδήγησαν τη χώρα μας στη διεθνή οικονομική επιτήρηση, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι η διαχρονικά στρεβλή παραγωγική βάση, οι αδυναμίες μεγάλου μέρους του πολιτικού μας συστήματος και η αναξιοπιστία των θεσμών της ελληνικής πολιτείας.
Με την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, είχαμε αναμφίβολα, μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση στην αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης αλλά και στη προσπάθεια επίλυσης των ζητημάτων που προαναφέραμε. Τόσο, σε ότι έχει να κάνει με το μίγμα οικονομικής πολιτικής, όσο και αναφορικά με θέματα φυσιογνωμίας που πρέπει να χαρακτηρίζουν μια υπεύθυνη πολιτική δύναμη σε κρίσιμες περιόδους.
Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί κάτι το εντελώς νέο για την πολιτική ζωή του τόπου, πρωτίστως γίνεται αντιληπτό από την πολεμική που έχει αναπτύξει εναντίον του, το σύνολο του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος του χθες, σε συνεργασία με την πλειονότητα των ΜΜΕ. Η εμμονική στάση, για διεξαγωγή πρόωρων εκλογών, παρά την απουσία ολοκληρωμένης εναλλακτικής πολιτικής πρότασης από την αντιπολίτευση, δεν αναδεικνύουν μόνο τον πολιτικό τους τυχοδιωκτισμό αλλά και την «ιδιοκτησιακή» αντίληψη που έχουν απέναντι στο ελληνικό κράτος.
Επίσης, κάνοντας τη σύγκριση, με κυβερνητικές επιλογές περασμένων ετών, διαπιστώνουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και κάτω από την ισχυρή πίεση ορισμένων συμφερόντων, προχωρά στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα. Η τακτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ απέναντι σε κρίσιμες αποφάσεις, ήταν, είτε η αναδίπλωση με σκοπό τη διατήρηση της εξουσίας θυσιάζοντας το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας, είτε η διαφυγή, με προσφυγή στις κάλπες διασώζοντας το πολιτικό τους κεφάλαιο και μεταθέτοντας το «πρόβλημα» για τους επόμενους.
Αντιθέτως, η κυβέρνηση της Αριστεράς, χωρίς να υπολογίζει το τεράστιο πολιτικό κόστος που αναμφίβολα υφίσταται, από την ομολογουμένως ασφυκτική οικονομική πολιτική που επιβάλλει, αντί να επιλέξει τον εύκολο δρόμο της διαφυγής από την πραγματικότητα, φροντίζει μεταξύ άλλων να εμπεδώσει και το κλίμα πολιτικής σταθερότητας που έχει ανάγκη η χώρα, ολοκληρώνοντας την τετραετία.
Όπως περιγράψαμε και παραπάνω, η ολοκλήρωση του μνημονίου, δεν σημαίνει την άμεση λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο τόπος και η ελληνική κοινωνία.Σηματοδοτεί, όμως, την έναρξη της υλοποίησης ενός σχεδίου, που θα καταστήσει τη χώρα μαςέναν ισχυρό παράγοντα στη γειτονιά μας και στην Ευρώπη, που θα στηρίζεται σε μια ανταγωνιστική και εξωστρεφή οικονομία βασισμένη στη γνώση, ικανή να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις του μέλλοντος.
Παράλληλα, η ριζοσπαστική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ για την καθιέρωση της απλής αναλογικής, είναι αυτή που θα προκαλέσει τις εξελίξεις για την εμβάθυνση και διεύρυνση της δημοκρατίας. Η σταδιακή, ανάπτυξη κουλτούρας κοινωνικών και πολιτικών συνεργασιών, με την ταυτόχρονη καλλιέργεια ήπιου πολιτικού κλίματος, πρόκειται να ευνοήσουν λογικές συναίνεσης και πολιτικής σταθερότητας, προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Σειρά νομοθετημάτων, από την αποκομματικοποίηση του κράτους και τις βαθιές τομές στην ελληνική οικονομία, μέχρι τις προσπάθειες ενίσχυσης της δημόσιας υγείας -μεσούσης της κρίσης- και τις πρωτοβουλίες στον τομέα των δικαιωμάτων, δίνουν το στίγμα των διαφορών, ανάμεσα στις προτεραιότητες της κυβέρνησης της Αριστεράς και στις πρακτικές της Δεξιάς και των δυνάμεων της οπισθοδρόμησης, μέχρι και λίγες ημέρες πριν τις εκλογές του Γενάρη του 2015.
Χωρίς να εμβαθύνουμε, σε επιμέρους πτυχές των πεπραγμένων των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών, αξίζει να αναφέρουμε ορισμένα εμβληματικά παραδείγματα. Επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε ταυτόχρονα επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων, θέσπιση του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης και επιστροφή μέρους του πλεονάσματος στις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες. Αντιθέτως, την περίοδο της Δεξιάς διακυβέρνησης, είχαμε τον καταστροφικό συνδυασμό, αποτυχίας επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων, εκτεταμένης φτωχοποίηση του ελληνικού λαού και την προκλητική συνέχιση του «πάρτι» της διαφθοράς και της διαπλοκής, όπως καταμαρτυρούν τα οικονομικά σκάνδαλα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Η συζήτηση, που αναμένεται να ανοίξει τους επόμενους μήνες σχετικά με τη συνταγματική αναθεώρηση, θα αποτελέσει ακόμη ένα πεδίο πολιτικής αλλά και ιδεολογικής αντιπαράθεσης. Από τη μία πλευρά, η προοδευτική αντίληψη πρόκειται να θέσει μεταξύ άλλωνζητήματα όπως, η τροποποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, οι βουλευτικές θητείες, ο δημόσιος έλεγχος του νερού και της ενέργειας και η θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους.
Από την άλλη πλευρά, η συντηρητική άποψη, όπως προδίδουν και οι δημόσιες τοποθετήσεις των πολιτικών εκφραστών του χθες, αναμένεται να επιδιώξει τη συνταγματική διατήρηση των πρακτικών της χρεοκοπημένης Ελλάδας.
Δεδομένων, των ραγδαίων γεωπολιτικών αλλαγών και του όλο και πιο αβέβαιου παγκόσμιου οικονομικού περιβάλλοντος, θα ήταν παράτολμο να κάνουμε ασφαλής προβλέψεις για το πώς θα διαμορφωθεί η αυριανή μέρα στη χώρα μας. Το σίγουρο, όμως, είναι πως έχουμε τη δυνατότητα να συνδιαμορφώσουμε σαν κοινωνία το συλλογικό μας όραμα για το κοινό μας μέλλον. Αναγκαία προϋπόθεση γι αυτή τη πορεία, είναι να οδηγήσουμε στην πολιτική εξορία, όλους όσους ευθύνονται για την οικονομική, πολιτική και ηθική χρεοκοπίας της πατρίδας μας.
