Του Δημήτρη Αντωνίου, Καθηγητή Αγγλικής
Aιτία, του επί των χειρών σας κειμένου, υπήρξε ένα δημοσίευμα στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 9/3/2018 με τίτλο «ΠΟΔΗΛΑΤΕΣ. 80 ΕΤΩΝ ΜΕ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ 20ΑΡΗ». Στη συνέχεια θα διαβάσετε το άρθρο στην ολότητά του, αλλά μπήκα στον πειρασμό να κάνω κάποια σχόλια σχετικά με τα πολλά ελληνικά ρήματα τα οποία αφορούν τους εποχούμενους, ιππείς, καβαλάρηδες και πάσης φύσεως μετακινουμένους ή επιβαίνοντες των μέσων μεταφοράς.
Οι Αγγλοσάξονες έχουν ένα ρήμα, το οποίο αντιστοιχεί με το δικό μας εποχούμαι, ιππεύω, αγγλιστί to ride. I ride my bike = εποχούμαι του ποδηλάτου μου, I ride the bus = εποχούμαι του λεωφορείου, I ride a horse = εποχούμαι του ίππου, ιππεύω. Μέχρι εδώ κανένα πρόβλημα. Αλλά, για φανταστείτε αντί του ιππεύω να πούμε αλογεύω ή φοραδεύω, εάν πρόκειται για άλογο ή για φοράδα και στη συνέχεια ονεύω ή γαϊδουρεύω ή ημιονεύω ή μουλαρεύω, καμηλεύω, ελεφαντεύω κλπ., κλπ.
Βέβαια εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε και αγράμματοι για να μας κοροϊδεύουν οι άλλοι λαοί όταν μιλάμε τη γλώσσα μας, και κατά συνέπεια κλέψαμε, ή ας πούμε δανειστήκαμε, πράγμα που σπάνια κάνουμε, τη λέξη καβαλώ αλλά και καβαλάω ή καβαλικεύω και αρχίσαμε να καβαλάμε τα πάντα, από καλάμια έως ζώα.
Αλλά εάν επιμείνουμε στην ημετέρα μητρική γλώσσα θα έπρεπε να λέμε: ο τάδε εποχήθηκε του λεωφορείου και ήρθε στον Βόλο ή εποχούμενος του λεωφορείου αφίχθη εις Βόλον.
Μιας και στη συνέχεια θα αναγνώσετε το άρθρο της «Κ» που αναφέρεται στην ποδηλατοχρησία και τα τεράστια οφέλη που προκύπτουν εξ αυτής της χρήσεως, ασκήσεως και άθλησης, καλόν είναι να πούμε και δυο λόγια για τους ανύπαρκτους ποδηλατοδρόμους της πόλης μας. Ο γράφων συμβαίνει να είναι χρόνια εθισμένος στο άθλημα και προκειμένου να διατηρήσει την σωματική του ακεραιότητα εποχούμενος, είτε εποχείται επί των πεζοδρομίων, είτε εποχείται αντίθετα στο ρεύμα των οχημάτων και εισπράττει την εθνική μας χειρονομία των εποχουμένων επί οχημάτων, αλλά κατ’ αυτόν τον τρόπο βλέπει τον κίνδυνο που είναι μπροστά του και προστατεύεται. Κρίμα που δεν διαθέτουμε και έναν οφθαλμόν όπισθεν ημών.
Ας ελπίσουμε πως τώρα που ο Δήμαρχός μας ανέλαβε και πάλι τα καθήκοντά του, τα οποία ποτέ δεν είχε εγκαταλείψει, θα φροντίσει και για τους ποδηλατοδρόμους της πόλης μας. Άλλωστε, οι τόσοι σοφοί σύμβουλοί του σίγουρα θα του επισημάνουν το πρόβλημα.
Και τώρα απολαύστε τα της «Καθημερινής».
Οι ηλικιωμένοι που, ακόμη και στα 80 τους, κάνουν ποδήλατο, διατηρούν πιο νεανικό και γερό το ανοσοποιητικό σύστημά τους, πράγμα που έχει γενικότερες θετικές επιπτώσεις στην υγεία τους, προστατεύοντας από λοιμώξεις και άλλες ασθένειες όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα ή και ο καρκίνος, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.
Οι ποδηλάτες 70 έως 80 ετών φαίνεται να διαθέτουν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός 20άρη. Εκτός από το ανθεκτικό ανοσοποιητικό σύστημα, η άσκηση στους δύο τροχούς αποτρέπει την απώλεια μυικής μάζας στα άτομα μέσης και τρίτης ηλικίας, ενώ παράλληλα βοηθά να κρατήσουν σταθερό το επίπεδο της χοληστερίνης και των λιπιδίων τους.
Οι ερευνητές των πανεπιστημίων του Μπέρμιγχαμ και του Βασιλικού Κολλεγίου (King’s) του Λονδίνου, που έκαναν δύο σχετικές δημοσιεύσεις στο περιοδικό για θέματα γηριατρικής “Aging Ceil”, πραγματοποίησαν τεστ σε 125 ερασιτέχνες ποδηλάτες ηλικίας 55 έως 79 ετών (84 άνδρες και 41 γυναίκες), συγκρίνοντας με δύο άλλες ομάδες που δεν έκαναν τακτική άσκηση: μία 75 ατόμων, 57 έως 80 ετών και μία 55 ατόμων, 20 έως 36 ετών.
Οι ηλικιωμένοι άνδρες ποδηλάτες μπορούσαν να διανύουν τα 100 χιλιόμετρα σε λιγότερο από εξίμισι ώρες, ενώ οι γυναίκες τα 60 χιλιόμετρα σε κάτω από πεντέμισι ώρες. Διαπιστώθηκε ότι οι ποδηλάτες είχαν μεγαλύτερη μυική μάζα και δύναμη, σταθερά επίπεδα χοληστερίνης και λίπους παρά την ηλικία τους, υψηλή τεστοστερόνη (οι άνδρες) και γενικότερα πιο νεανικό ανοσοποιητικό σύστημα.
Ο θύμος αδένας, όπου ωριμάζουν τα Τ-λεμφοκύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, φυσιολογικά αρχίζει να συρρικνώνεται μετά την ηλικία των 20 ετών. Όμως στους ποδηλάτες μέσης και τρίτης ηλικίας το όργανο αυτό βρέθηκε να παράγει εξίσου πολλά Τ-λεμφοκύτταρα με τους νέους ανθρώπους. Το νεανικό ανοσοποιητικό σύστημα, μεταξύ άλλων, βοηθά τον οργανισμό ενός ηλικιωμένου να αντιδρά καλύτερα σε ένα εμβόλιο (π.χ. αντιγριπικό), πράγμα που του παρέχει καλύτερη προστασία από τις λοιμώξεις.
Η καθηγήτρια Τζάνετ Λορντ, διευθύντρια του Ινστιτούτου Φλεγμονής και Γήρανσης του Πανεπιστημίου του Μπέρνιγχαμ δήλωσε: «Ο Ιπποκράτης το 400 π.Χ. είχε πει ότι η άσκηση είναι το καλύτερο φάρμακο του ανθρώπου, αλλά το μύνημά του χάθηκε με το πέρασμα του χρόνου και έτσι έχουμε γίνει μια ολοένα πιο καθιστική κοινωνία. Όμως τα ευρήματα μας δείχνουν ότι είναι αβάσιμη η εκτίμηση πως η γήρανση αυτόματα μας κάνει πιο αδύναμους. Η έρευνα μας παρέχει πλέον ισχυρές ενδείξεις ότι η τακτική άσκηση εφ’ όρου ζωής είναι μια βιώσιμη λύση στο πρόβλημα μιας μακρύτερης αλλά λιγότερο υγιούς ζωής».
«Αν η άσκηση ήταν χάπι, ο καθένας θα το έπαιρνει. Έχει ευρέος φάσματος οφέλη για το σώμα, το νου, τους μυς μας και το ανοσοποιητικό σύστημά μας» δήλωσε ο καθηγητής Νόρμαν Λάζαρους του King’s College.
Μια προηγούμενη μελέτη έχει δείξει ότι το τακτικό ποδήλατο μειώνει τον καρκίνο πρόωρου θανάτου από οποιαδήποτε αιτία κατά τουλάχιστον 40%, ενώ ειδικά από καρκίνο και καρδιά κατά 45%. Επίσης, το ποδήλατο κάνει καλό στην υγεία του εγκεφάλου και του νου, καθώς και στην ψυχική υγεία. Όσοι κάνουν ποδήλατο, είναι πιο χαρούμενοι και λιγότερο ευάλωτοι στην κατάθλιψη.
