Του Δημήτρη Αντωνίου, Καθηγητή Αγγλικής
aglo.academia@gmail.com
Σε οποιαδήποτε σειρά και αν τοποθετηθούν οι τρεις λέξεις δεν χάνουν τη σημασία τους και το νόημα της γραμματικής πρότασης, παραμένει ολοφάνερο.
Αυτή η διαμάχη μεταξύ των γειτόνων διαρκεί κάποιες δεκαετίες, και ανάλογα με τις πολιτικές καταστάσεις που επικρατούν και στις δύο πλευρές, η κατάσταση πότε επιδεινώνεται, κάποτε βρίσκεται σε ύφεση, κάποτε φθάνει σε άκρως επικίνδυνα σημεία, περίπτωση Ιμίων, κλπ.
Η Τουρκία από την πλευρά της έχει απόλυτο δίκιο διότι, ΕΝΑΣ ΜΑΧΑΛΑΣ της άλλοτε ισχυρής αυτοκρατορίας, η Ελλάδα, τόλμησε και σήκωσε κεφάλι και έγινε ισχυρός αντίπαλος. Τούρκοι φοιτητές στην Αμερική μου εξομολογήθηκαν πως η Ελλάδα είναι ο υπ’ αριθμόν ένα εχθρός τους.
Από την πλευρά τους οι Έλληνες δεν είναι διατεθειμένοι, για πάρα πολλούς λόγους, να επιστρέψουν ούτε μία σπιθαμή γης από ό,τι με αίμα διεκδίκησαν και απέκτησαν.
Το οικονομικό κόστος αυτής της διαμάχης για αμφοτέρους είναι στην κυριολεξία αφόρητο. Οι λαοί και των δύο πλευρών στην κυριολεξία πεινούν, αλλά οι εξοπλισμοί καλά κρατούν και από τις δύο πλευρές.
Η ΧΑΓΗ, δηλαδή το Διεθνές Δικαστήριο, είναι η λύση, μια για πάντα, είτε μας αρέσει, είτε όχι και για τις δυο πλευρές. Είναι μία πολύπλοκη διαδικασία και προκειμένου οι δύο πλευρές να αναθέσουν τις διαφορές τους στο Διεθνές Δικαστήριο, πρέπει αμφότεροι να συμφωνήσουν πρώτα για να αναθέσουν την υπόθεση και δεύτερον δεσμεύονται πως η απόφαση, όποια και να είναι, θα είναι αποδεκτή και από τους δυο.
Εφόσον δεν επιλέγεται αυτή η λύση μεταξύ των γειτόνων μας, δεν θα σταθούμε ποτέ στα πόδια μας οικονομικά, αναπτυξιακά, αλλά και πολιτικά.
Μπορείτε να φανταστείτε ποια θα είναι η ανάπτυξη των δύο χωρών εάν μεταξύ μας υπάρχει μια συμφωνία ειρήνης 50 ετών; Αν δεν μπορούμε να φανταστούμε, ας ρίξουμε μία ματιά τι έγινε μεταξύ της Αμερικής και της Αγγλίας. Από άσπονδοι εχθροί, αποικιοκρατών και υπηκόων, απεδείχθησαν οι δύο οι πλέον αδελφικοί σύμμαχοι που μοιράζονται τα πάντα, τη γλώσσα, τους θεσμούς, την παιδεία, την ανεξιθρησκεία και το πλέον σημαντικό, την αιώνια και αραγή φιλία.
Κάπως έτσι θα μπορούσε να εξελιχθεί και η σχέση με τους γειτόνους μας. Πέραν από τις διαφορές μας, τις γεωπολιτικές, η Ελλάδα θα μπορούσε να αντλήσει τεράστια οικονομικά οφέλη από τους τουρίστες και μόνο της Τουρκίας.
Σήμερα η Ελλάδα στην κυριολεξία εξουσιάζει και ελέγχει σε μέγιστο βαθμό το Αιγαίο και οι Τούρκοι βλέπουν αυτό, δηλαδή τα ελληνικά νησιά, σαν ένα κολάρο στον λαιμό τους, μου έλεγαν Τούρκοι συμφοιτητές μου στο Χάρβαρντ και στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης. Συνεπώς είτε μας αρέσει είτε όχι, η Χάγη είναι η λύση ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ.
Σε περίπτωση που κάποιος «έξυπνος» Έλληνας πολιτικός κυρήξει επέκταση των χωρικών μας υδάτων, αυτό δεν θα είναι αιτία πολέμου, αλλά βέβαιος πόλεμος, και δεν χρειάζεται να είναι κάποιος πολύ μορφωμένος για να το καταλάβει. Η Τουρκία, και ειδικά ο σημερινός Πρόεδρός της, αυτή τη χρυσή ευκαιρία περιμένει, και ας ελπίσουμε και ας προσευχηθούμε πως κάποιος Έλληνας Υπουργός Άμυνας, ονόματα δεν λέμε, δεν θα το κάνει, αλλά στη χώρα που ζούμε τίποτα δεν αποκλείεται.
