Του Παύλου Μαβίδη
Είναι πρωτοφανές σήμερα η πανεπιστημιακή μας εκπαίδευση να υιοθετεί μια πλήρης σχεδόν σιωπή για το 1821 με την κατάργηση από όλα σχεδόν τα τμήματα της ιστορίας, της διδασκαλίας αυτού του μαθήματος. Μοιάζει απίστευτο, αλλά είναι γεγονός: Σαν να ντρεπόμαστε για τον αγώνα της ανεξαρτησίας μας από τον τουρκικό ζυγό. Μέσα σε προγράμματα σπουδών των πανεπιστημιακών τμημάτων Ιστορίας σε όλη την Ελλάδα, διαπιστώνουμε την έκπληξη ότι το μάθημα «Ελληνική επανάσταση» παραμένει υποχρεωτικό μόνο σε δύο πανεπιστήμια περιφερειακά: Το Ιόνιο Πανεπιστήμιο και στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Το μάθημα υπάρχει επίσης ως προαιρετικό στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, δηλ. έχει υποβαθμισθεί εντελώς, ενώ στο Πάντειο υπάρχουν κάποια μαθήματα, που αναφέρονται σε κοινωνικές όψεις της εθνεγερσίας. Το μάθημα έχει καταργηθεί εντελώς σε όλα τα άλλα πανεπιστήμια: Ιωαννίνων, Κρήτης, Θεσσαλίας, Θράκης και Αιγαίου.
Το ζήτημα είναι πρωτοφανές και σκανδαλώδες για την ακαδημαϊκή τάξη, γιατί δεν μιλάμε για οποιοδήποτε ιστορικό μάθημα αλλά για την κορυφαία Ιστορική στιγμή του νεότερου Ελληνισμού. Τι έχει μπει στη θέση αυτού του μαθήματος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, διδάσκεται υποχρεωτικά η οθωμανική ιστορία και προαιρετικά η Ελληνική επανάσταση. Φανταστείτε στην Αμερική ή στη Γαλλία να διδάσκεται πρώτα η ιστορία της Ιαπωνίας και της Γερμανίας και δευτερευόντως, η ιστορία της ανεξαρτησίας της Αμερικής και η Γαλλική Επανάσταση. Στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας π.χ. μπορεί κανείς να βρει μαθήματα για τη διατροφή επί Τουρκοκρατίας, αλλά δεν θα βρει πουθενά Ελληνική επανάσταση. Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν σε όλα τα ιδρύματα, όπου το 1821 απουσιάζει εντυπωσιακά.
Σαν να ντρέπονται οι σύγχρονοι Eλληνες για την πρόσφατη Ιστορία τους.
Λες και η επανάσταση του 1821 δεν ήταν έργο της Φιλικής, των αρματολών, των επισκόπων, των ιερέων, των εμπόρων, των επαναστατημένων αγροτικών πληθυσμών, των προεστών και όσων άλλων υιοθέτησαν την προοπτική της ένοπλης εθνικοαπελευθερωτικής εξέγερσης εναντίoν του Σουλτάνου.
«Την γαρ χώραν….ελευθέραν δι΄αρετήν παρέδωσαν: Τούτη τη χώρα με την παλικαριά τους (οι πρόγονοι) μας την παρέδωσαν ελεύθερη», λέει ο Περικλής μπροστά στην κλίνη των αφανών πεσόντων. Μια δε κλίνη κενή φέρεται εστρωμένη των αφανών. (Θουκιδίδης, Περικλέους Επιτάφιας).
Αυτήν την Νεοελληνική χώρα, μέχρι σήμερα (αύριο;), οι πρόγονοί μας, οι αφανείς αγωνιστές, Κλέφτες και Αρματολοί του 1821, μας την παρέδωσαν ελεύθερη με την παλικαριά τους. Κι ας έκαναν το παν οι κοτζαμπάσηδες να μείνει η χώρα όπως ήταν, κατατρέχοντας τους ραγιάδες και πριν την επανάσταση και μετά. «Και σκότωναν οι τύραγνοι κι οι τουρκοκοτζαμπάσηδες» (Μακρυγιάννης).
Αυτή την Πατρίδα την ελευθέρωσαν, διωκόμενοι, υβριζόμενοι, φυλακηζόμενοι, οι αθυρόστομοι Καραϊσκάκηδες, οι σεβαστοί και τολμηροί Κολοκοτρώνηδες, οι Απροσκύνητοι Διάκοι και Παπαφλέσσες, οι Μακρυγιάννηδες και οι Υψηλάντηδες.
Γιατί αυτοί οι ταπεινοί χωριάτες και οι βουνήσιοι Κλέφτες και Αρματολοί πίστευαν και αγωνίζονταν για (του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία) του μάρτυρα Ρήγα Φεραίου.
Γιατί αυτοί οι πεινασμένοι και ξυπόλητοι, όταν είδαν πως κόντευε να χαθεί η επανάσταση από τους ξενόφερτους στρατηγούς και στολάρχους, κραύγασαν μαζί με τον Κολοκοτρώνη (φωτιά και τσεκούρι τους προσκυνημένους).
Σήμερα 200 σχεδόν χρόνια από την Επανάσταση τους 1821 τι Πατρίδα θα παραδώσουμε στα παιδιά μας και τι παιδιά θα παραδώσουμε στην Πατρίδα μας;
«Μήτε τώρα είσαι καλά μήτε δια τα μέλλοντά σου, με τους ανθρώπους, όπου σε τριγυρίζουν, πολιτικούς, σπιγούνους και τοιούτους….. έλεγε ο Μακρυγιάννης και τέτοιους αριστεροδέξιους, αδέξιους, μικρούς, τυφλούς, ανίκανους και ψεύτες κυβερνήτες (τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα… Ν. Γκάτσος) που βύζαξαν με το πρώτο τους πολιτικάντικό τους γάλα.
Δεν είναι άλλη αισχρότερη αρρώστια από τα κάλπικα λόγια: Νόσημα γαρ αίσχιστον είναι συνθέτους λόγους. (Αισχύλος).
Ποια Πατρίδα θα παραδώσουμε στα παιδιά μας;
Όταν σήμερα θεωρείται φασισμός η αγάπη σου για την Πατρίδα, για το Εθνος, για τη Σημαία, για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία.
Όταν σήμερα προσπαθούνε να διδάσκουν την ιστορία μας παραμορφωμένη, στρεβλωμένη μέσα από τη θολούρα της πολυπολιτισμικότητας.
Όταν τα παιδιά μας πρέπει να μάθουν ότι στη Σμύρνη το ’22 υπήρξε συνωστισμός και πέφτανε οι γονείς μας στη θάλασσα, σαν χαψία παστωμένα, όπως λέει και ο σουλτάνος Ερντογάν. Όταν θέλουν να μάθουν τα παιδιά μας ότι δεν υπήρξε γενοκτονία στον Μικρασιατικό Πόντο αγνοώντας ότι η Τουρκία είναι η χώρα που έχει διαπράξει τις περισσότερες γενοκτονίας στον κόσμο ακόμη και σήμερα με τους Κούρδους. (Αρμένιοι, Έλληνες, Εβραίους, Ασσύριους… σήμερα Κούρδους… αύριο…).
Η διατυμπανιζόμενη σωφροσύνη και ψυχραιμία στην εξωτερική πολιτική αποθρασύνει τους «γειτόνους» και ακούμε εξ ανατολών για τουρκική μειονότητα Θράκης, για καταλήψεις νησιών, για παραβιάσεις Αιγαίου, για διεκδικήσεις στην Κύπρο. Η ψυχραιμία μας ως «αντίσταση» στην εφαρμογή του οθωμανικού δίκαιου μας έχει συρρικνώσει…
Έτσι τα Σκόπια μπορούν να λέγονται Μακεδόνες και όχι Σλάβοι, η Αλβανία κάθε τόσο να ονειρεύεται τους τσάμηδες… και εμείς πάντα ως δύναμη ειρήνης να βάζουμε πλάτη να μπούνε και στην Ευρώπη…
1821: Αν όχι τώρα, πότε. Ας χτυπήσουμε το χέρι στα διεθνή φόρα (Ευρωπαίοι είμαστε) μνημονεύοντας Καραϊσκάκη και Κολοκοτρώνη και Μακρυγιάννη και κλέφτες και αρματωλούς, μπροστά στους κλέφτες και αμαρτωλούς οικονομικά ευρωβαρβάρους.
Φτάνει πια! Σήμερα σε μια χρονική στιγμή που παίζονται γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά σχέδια στην περιοχή μας η Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 είναι περισσότερο επίκαιρη παρά ποτέ.
Όποιος λησμονεί ή ξεχνά ή διαστρεβλώνει την ιστορία του δεν έχει μέλλον. Η κατανόηση αυτή της απλής αλήθειας θα αποδείξει αν είμαστε ικανοί ως Έλληνες να διδασκόμαστε από την Ιστορία μας και να αντιμετωπίζουμε με αξιοπρέπεια το Ιστορικό μας παρελθόν.
