Του Γιάννη Σακκόπουλου, Γραμματέα Ν.Ε. Μαγνησίας,
Μέλους της Γραμματείας του Τομέα Εθελοντισμού και Κοινωνικών Κινημάτων του ΠΑ.ΣΟ.Κ
Η ανασυγκρότηση του προοδευτικού χώρου για να έχει τύχη, πρέπει να δημιουργήσει κίνητρα επανεισδοχής των κοινωνικών ομάδων στην ενεργό πολιτική δράση. Η συμμετοχή 212.000 πολιτών στην εκλογική διαδικασία του Νοεμβρίου αποτελεί ισχυρό μήνυμα για να προχωρήσει η ιδρυτική διαδικασία.
Tο Κίνημα Αλλαγής, λοιπόν, οδεύει σε ένα συνέδριο σε λίγες μέρες μέσα σε ένα δραματικό πολιτικό περιβάλλον, έχοντας το μυαλό του, κατά κύριο λόγο στη χώρα και τους πολίτες. Έχοντας πλήρη συναίσθηση ότι οι πολιτικοί συσχετισμοί δεν αλλάζουν γρήγορα, αλλά και σε διαρκή επιφυλακή, γιατί, δεν αποκλείονται ακραία γεγονότα που δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμα από μία κυβέρνηση που δείχνει να έχει χάσει τελείως τον ρυθμό της, κάνοντας διαδοχικά και παιδαριώδη λάθη. Σε αυτές τις συνθήκες, το κόμμα οργανώνει τις εσωκομματικές διαδικασίες όπου, ευχή όλων είναι, σε όλα τα θέματα να υπάρχουν ξεκάθαρες και αδιαμφισβήτητες λύσεις.
Λύσεις που να προωθούν την ενότητα, να ενισχύουν την συντροφικότητα χωρίς αποκλεισμούς. Θέματα υπάρχουν πολλά, λογικό είναι να υπάρχει πολυφωνία στις απόψεις, δεν υπάρχει όμως διγλωσσία και όλοι προσπαθούμε για το καλύτερο. Γνωρίζοντας όλοι πως, συναίνεση σημαίνει ότι όλοι συμφωνούν να δηλώσουν ομαδικά αυτό που κάποιοι μπορεί να μην πιστεύουν ατομικά. Η αναγκαιότητα του εγχειρήματος, είναι πέρα και πάνω από πρόσωπα και αρκεί μία σύντομη συζήτηση με τον μέσο ψηφοφόρο ιδίως αυτόν, που απέχει συνειδητά από τις τελευταίες εκλογές, για να το αντιληφθεί κανείς.
Οδεύουμε σε ένα ιδρυτικό Συνέδριο που θα ασχοληθεί με τη σύγχρονη ταυτότητα της Δημοκρατικής Παράταξης, με τη σύγχρονη ταυτότητα της Κεντροαριστεράς, με τη σύγχρονη ταυτότητα της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, με τις συμμαχίες, με τις δημιουργικές κοινωνικές δυνάμεις στις οποίες απευθυνόμαστε. Θέλουμε όλοι μαζί ένα Συνέδριο ανοιχτό στην κοινωνία και φυσικά ένα Συνέδριο ανοιχτό σε όλη την Παράταξη.
Έχουμε δύο κόσμους να αντιμετωπίσουμε τον μικρόκοσμο τον κομματικό και τον μακρόκοσμο της κοινωνίας που περιμένει με όρους κοινωνίας και σε real time χρόνο, τη διακριτή πολιτική πρόταση. Δύο κόσμους που αυτή τη στιγμή δεν έχουν σχέση μεταξύ τους, λόγω της απαξίωσης της πολιτικής ζωής, ενώ θα έπρεπε και αυτό είναι το ζητούμενο, να λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία.
Ποια είναι, όμως, η αντίληψη περί κόμματος που έχουμε τώρα που είμαστε ένα μικρότερο κόμμα; Θέλουμε ένα θεσμικό κόμμα; Θέλουμε ένα κόμμα στελεχών; Ποιος είναι ο ρόλος του μέλους; Ποια είναι η σχέση μας με τις τοπικές κοινωνίες των πολιτών; Είμαστε ένα κόμμα ελεύθερης κίνησης; Είμαστε ένα κόμμα άμεσης συμμετοχής, αλλά ευκαιριακής συμμετοχής ή οργανωμένης και μόνιμης;
Πρέπει να κατατεθούν προτάσεις, που θα προσδιορίζουν θεσμικά την αναγόρευση του απλού μέλους του κόμματος, της τοπικής, νομαρχιακής και περιφερειακής οργάνωσης σε βασικό κορμό παραγωγής πολιτικής σε κάθε επίπεδο είτε τοπικό είτε κεντρικό. Σε αυτό το σύγχρονο συμμετοχικό, ευρωπαϊκό, πατριωτικό μεταρρυθμιστικό, ριζοσπαστικό, σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό υποκείμενο που αυτή τη στιγμή αποτελεί αποτέλεσμα συνεργασιών, οι τάσεις πρέπει να κατοχυρώνονται με εκπροσώπησή τους στην ηγετική του βαθμίδα. Η μονοπρόσωπη άσκηση εξουσίας οδηγεί στον δεσποτισμό κι όλα αυτά είναι φύσει αντίθετα με τα λαϊκά πλειοψηφικά κινήματα. Και πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους ότι, η εποχή του «one man show» έχει τελειώσει.
Επίσης, ειδικές ρυθμίσεις για τη συμμετοχή της ηγεσίας της νεολαίας του σοσιαλδημοκρατικού πολιτικού χώρου πρέπει να προβλεφθούν, όπως επίσης και η συμμετοχή στελεχών της νεολαίας στα επιμέρους θεσμικά πολιτικά του όργανα, ώστε να αναδεικνύονται συνεχώς τα νέα στελέχη και σε άσκηση πολιτικής και σε άσκηση δημοκρατικού ελέγχου στα όργανα του κόμματος.
Όσον αφορά τον μακρόκοσμο της κοινωνίας, η Δημοκρατική παράταξη πρέπει να γίνει ένα κόμμα με ευδιάκριτα στοιχεία διαφοροποίησης σε πολιτικές και θέσεις. Θέσεις που θα διέπονται από τις αρχές και τις αξίες της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και που, αν θέλετε, θα προάγουν την συζήτηση για τον επαναπροσδιορισμό της στις τρέχουσες ευρωπαϊκές συνθήκες. Από πού, όμως, πρέπει να ξεκινήσουμε;
Πρέπει να γίνει σαφές, ότι χρειαζόμαστε ένα κράτος επιτελικό, ευέλικτο, λειτουργικό, κοινωνικό, δίκαιο και ταχύτατο νομοθετικά, εκτελεστικά, δικαστικά, με ρυθμιστικό ρόλο στην ελεύθερη αγορά, χωρίς, γραφειοκρατικούς μηχανισμούς. Ενα κράτος, φιλικό προς το περιβάλλον, που θα διευκολύνει αλλά και θα διευκολύνεται, από την καινοτομία και την τεχνολογία.
Έχοντας περιγράψει το ανωτέρω πλαίσιο, που θέτει πολιτικές και οργανωτικές αρχές για ένα σύγχρονο κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας και του κοινωνικού, προοδευτικού κέντρου, μπορούμε να μπούμε διεξοδικά σε επιμέρους διευκρινίσεις και αποσαφηνίσεις, που θα διαμορφώσουν το κατάλληλο σχήμα και τα βασικά φυσιογνωμικά ενός χώρου που θα μπορεί να ενώσει δυνάμεις, να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών και να δώσει δημοκρατικό διέξοδο και τελικά τις αναγκαίες λύσεις στην ελληνική κοινωνία που το αξιώνει και το προσδοκά.
Τα 135.000 ηλεκτρονικά εγγεγραμμένα μέλη του Κινήματος Αλλαγής μας γεμίζουν με αισιοδοξία να προχωρήσουμε σε αυτό που κάνουμε και έτσι πορευόμαστε. Αίσθηση όλων είναι, ότι μετά το συνέδριο όλα τα πράγματα θα πάνε πολύ καλύτερα, θα πάρουν το δρόμο τους. Χρειάζεται συζήτηση, χρειάζεται και όσμωση. Η δική μας επιθυμία είναι και τοπικά να υπάρξει μια όσμωση, έτσι ώστε να καταφέρουμε να κάνουμε μια υπεύθυνη και διακριτή πολιτική πρόταση στο Νομό. Μία πρόταση που θα βασίζεται στο αξιακό πλαίσιο της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης, με οδηγό πάντα την πολιτική λογική, αφήνοντας στην άκρη τα εκβιαστικά και διχαστικά διλήμματα που δημιούργησαν οι ακραίες συνθήκες που επικράτησαν τα τελευταία χρόνια.
Η ευκαιρία που μας δίνεται είναι μεγάλη, απολύτως κρίσιμη και οφείλουμε να ανταποκριθούμε σε αυτή. Είναι η ώρα της συνεργασίας, η ώρα της τόλμης και των αποφάσεων.
