Το όνομά σου φώτισε
τον νου μου
σα λαμπάδα
κι ευθύς η σκέψη δρόσισε
τους ουρανούς
Ελλάδα !
Του παρελθόντος μνημονιά
για το μυαλό
ζαλάδα.
Πόση μα πόση λησμονιά
να σε χαρώ
Ελλάδα !
Μεγάλοι σου ζητήσανε
ανήθικα
ρεγάλα
και μόνη σε αφήσανε
στα δύσκολα
Ελλάδα !
Των φάρων τρεμοπαίζουνε
τα φωτεινά
σινιάλα.
Το μέλλον σου υφαίνουνε
στα σκοτεινά
Ελλάδα !
Μία καρδιά που σπαρταρά
ριγεί
σε μια κοιλάδα
και ένα σώμα λαχταρά
πονεί
για μιαν Ελλάδα !
Ελισαίος
