Του Θωμά Στραβέλη,
συγγραφέα – πανεπιστημιακού
Από μελέτες, που έγιναν σε περιόδους εμπόλεμες, έχουν προκύψει απίστευτα αποτελέσματα, σχετικά με την εξάλειψη πολλών προβλημάτων υγείας, παρόλο που οι άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να ζουν πεινώντας, λιμοκτονώντας και αρρωσταίνοντας από τις κακουχίες, τις εντάσεις και τη φρίκη τού πολέμου.
Ο Δημοσθένης Ελευθεριάδης, γιατρός και ερευνητής, παρατήρησε ότι, όπως στις άλλες εμπόλεμες χώρες (ή τις υπό κατοχή), έτσι και στην Ελλάδα, σ’ όλη τη διάρκεια της κατοχής, δεν αυξήθηκε η συχνότητα καμιάς επιδημικής ή ενδημικής νόσου, που να έχει κάποια σχέση με τη διατροφή. Γενικά, μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι η συχνότητα των νόσων, πιθανότατα ή και ασφαλέστατα, όχι μόνο δεν αυξήθηκε, στην κατοχή, αλλά, σε ορισμένες περιοχές της νοσηρότητας, παρατηρήθηκε αισθητή βελτίωση. Έτσι, λόγου χάρη, υπήρξε σχεδόν τέλεια εξάλειψη του διαβήτη και πολλών άλλων χρόνιων γαστρεντερικών ενοχλήσεων.
Ο ίδιος γιατρός εξομολογείται: «Εγνώρισα πολλά πρόσωπα, που, βασανιζόμενα σ’ όλη τη ζωή τους από ενοχλήσεις τού πεπτικού σωλήνα, και αναγκασμένα να χρησιμοποιούν εκλεκτική και λεπτεπίλεπτα παρασκευασμένη τροφή, επανέκτησαν, ως δια μαγείας, την υγεία τους τρώγοντας μαύρο ψωμί, όσπρια κακής ποιότητας και, εν γένει, ακατάλληλη τροφή, που, προπολεμικά, δεν μπορούσαν να δεχτούν, αλλ’ ούτε και ν’ ανεχτούν».
Ο καθηγητής της χειρουργικής Βασίλης Κούριας, αναφερόμενος στη γερμανική κατοχή, στη χώρα μας, σημειώνει: «Ας μη ξεχνάμε, όμως, και μία άλλη πλευρά, εκείνη της ιατρικής τού πολιτισμού, εννοώ την εξαφάνιση (ή σημαντική μείωση) ορισμένων νοσημάτων της καλοζωίας. Ο διαβήτης, η χολολιθίαση, οι χολοκυστοπάθειες, η παγκρεατίτιδα, η παχυσαρκία, ένα μέρος των καρδιακών παθήσεων, η υπέρταση, η κίρρωση του ήπατος, ακόμα και ο καρκίνος, είχαν μειωθεί εντυπωσιακά».
Στο Παγκόσμιο Συνέδριο Παθολογίας, που έγινε, πριν κάμποσα χρόνια, στη Στοκχόλμη, ένας γιατρός – ερευνητής τόνισε ότι άτομα, που έπασχαν από αρτηριοσκλήρυνση, αλλά που αναγκάστηκαν ν’ ακολουθήσουν την αυστηρότατη δίαιτα (μισοπείνα, θα τη λέγαμε, μπορεί και κατοχικό διαιτολόγιο), στα χιτλερικά στρατόπεδα, απαλλάχτηκαν, απ’ όλα τα ενοχλήματά τους, παρ’ όλες τις βασανιστικές στερήσεις κι αγωνίες τού πολέμου.
Ευρήματα, όσον αφορά τη δημόσια υγεία των κατοίκων του Λένινγκραντ, στη διάρκεια της πολιορκίας του από τους Γερμανούς, έδειξαν ότι οι αρρώστιες που εκδηλώθηκαν ήταν πολύ σπάνιες, μόλο που η πείνα, η ασιτία και η μισονηστεία θέριεψαν, εκείνη την περίοδο. Μεταξύ αυτών των ασθενειών, η στεφανιαία, η υπέρταση, η συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, το γαστρικό και δωδεκαδακτυλικό έλκος, η σκωληκοειδίτιδα, η οξεία νεφρίτιδα, η χολοκυστίτιδα, η ηπατίτιδα, ο σακχαρώδης διαβήτης, ο υπερθυρεοειδισμός, οι αλλεργικές παθήσεις, οι λοιμώξεις τού αναπνευστικού συστήματος και ο ρευματικός πυρετός, είναι μερικές από αυτές τις αρρώστιες, στις οποίες, όπως αναφέραμε, υπήρξε σημαντική πτώση.
Βλέπετε, ο κόσμος ποτέ δεν συνετίστηκε από σύνεση. Τον συνετίζει μόνο ο φόβος και η ωμή πίεση της ανάγκης. Αυτή την ανάγκη τη συναισθάνονται οι άνθρωποι (θέλω να πω οι πολλοί) μόνο στη διάρκεια οικονομικών κρίσεων και πολεμικών περιόδων. Οι άλλοι, υπεύθυνοι για τις αμαρτίες τού κόσμου, πρόξενοι των οικονομικών κρίσεων και των πολέμων, λικνίζονται στο δίχτυ των απολαύσεων ενός δίκοπου πολιτισμού. Είν’ αυτοί που κοιμούνται και ξυπνούν στην αγκαλιά του, μακάριοι, αποχαυνωμένοι, αποκτηνωμένοι και καταραμένοι! Δείχνουν να μην υποπτεύονται πως το δικό τους ναρκωτικό είναι πολύ πιο θανατηφόρο, πολύ πιο μοιραίο από τα παραισθησιογόνα της θλιβερής και παράλογης μόδας, που τους ντύνει για να’ ναι πάντα γυμνοί ή για να ζουν ως ηθικά ράκη!
